ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Όλο και πιο κοντά στην άνοδο βρίσκεται η ΑΕΛ μετά το πέρας και της 16ης αγωνιστικής! Πέρασε θριαμβευτικά μέσα από την Πρέβεζα με σκορ 0-5. Όσο περνούν τα παιχνίδια και η ΑΕΛ κερδίζει σίγουρα πλησιάζει την άνοδο και μετατοπίζει το ενδιαφέρον σε άλλα καυτά θέματα που φροντίζει απλόχερα να τα «αναζωπυρώνει» ο χρηματοδότης της ομάδας και οι συνεργάτες του.
Ένα ματς που η ΑΕΛ αντιμετωπίζει μια από τις αδύναμες ομάδες της κατηγορίες δεν αποτελεί επίτευγμα παρόλο που πρέπει να δοθούν τα ανάλογα συγχαρητήρια για την εικόνα και το ευρύ σκορ. Νομίζω, ότι περισσότερη αίγλη κέρδισε ο Ηλίας Κυριακίδης δίχως να το θέλει όλη την εβδομάδα. Αυτήν την αίγλη του την έδωσε όλη η διοικητική ομάδα της ΑΕΛ που ακόμα και σήμερα επισήμως δεν έχει φροντίσει να πάρει θέση. Εκτός και να θεωρείται κάτι τέτοιο το τραπέζι της Παρασκευής και αποδείχτηκε από τον αποκλεισμό του στο σημερινό ματς. Εκεί που «κολλάει» ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι κτλ δεν είναι για την φυγή ενός ακόμα ποδοσφαιριστή όπως θα γίνεται πάντα άλλωστε, αλλά για τον τρόπο που συμβαίνει και τον λόγο αυτής της απομάκρυνσης.
Βλέποντας το ρεπορτάζ για την απόφαση του Κυριακίδη να παραμείνει αναρωτιέμαι, συνεχίζουν να υπάρχουν τέτοιοι επαγγελματίες στη εποχή μας; Ένας άνθρωπος που σου λέει ότι έχει ηθική δέσμευση στον εαυτό του να παραμείνει, που συμφωνεί και έρχεται ακόμα και χωρίς δίχτυα, μπάλες κτλ. τον «τελειώνεις» κυριολεκτικά χωρίς να τον ενημερώνεις ξεκάθαρα, βγάζοντας προς τα έξω ιατρικά προβλήματα και πειθαρχικά παραπτώματα και κακές εμφανίσεις και δεν του δίνεις το δικαίωμα τουλάχιστον στο επόμενο εξάμηνο να συμμετέχει στις αποστολές και να διεκδικήσει την είσοδο του στην 11άδα όπως του είπες τότε «ξεγυμνώνεσαι» όσον αφορά τις προθέσεις σου, τους στόχους σου και την φιλοσοφία σου σαν μελλοντικός πρόεδρος και σαν διοικητική ομάδα.
Απέναντι σε έναν παίκτη που έχει ξαναπεράσει από την ομάδα και έφυγε πάλι αδικημένος και του συμβαίνει δεύτερη φορά έπρεπε να του εξηγηθούν οι λόγοι απομάκρυνσης του και να ληφθεί αντρίκια η ευθύνη. Προφανώς, πιστεύω ήλπιζαν πως ο Κυριακίδης θα έφευγε αλλά δεν υπολόγισαν στο ήθος και στην προσωπικότητα του. Ας μην αναρωτηθεί κάποιος γιατί τόσο καλά λόγια για τον ποδοσφαιριστή, δεν του κάνω την αγιογραφία του αλλά δεν μπορώ να πιστέψω πως ξαφνικά μετατράπηκε σε έναν ατίθασο, απείθαρχο παίκτη που από τη μία έρχεται χωρίς οικονομικές και επαγγελματικές δεσμεύσεις και από την άλλη δημιουργεί προβλήματα και είναι «ανάπηρος» ποδοσφαιρικά.
Αλήθεια, σε αυτό το θέμα μου προκάλεσε μια εντύπωση πως το ιατρικό επιτελείο δεν έβγαλε μια ανακοίνωση να ενημερώσει υπεύθυνα αν τελικά ο παίκτης έχει πρόβλημα ή όχι… Το συμπέρασμα της όλης ιστορίας είναι ότι τέτοιους παίκτες ακόμα και «ανάπηρους» ποδοσφαιρικά -πράγμα που δεν υιοθετώ- δεν τους απομακρύνεις. Άνθρωποι σαν τον Κυριακίδη έχουν να δώσουν ψυχή, πάθος, επαγγελματισμό και ένα σωστό πρότυπο στους νεαρότερους παίκτες της ομάδας. Επίσης, διαθέτουν και την λεκτική δυνατότητα να βγουν μπροστά στις δύσκολες στιγμές και να τα «βάλουν» με τον κόσμο. Για μια ακόμα φορά, λοιπόν, οι χειρισμοί της διοικούσας επιτροπής και του Ερασιτέχνη ήταν κατώτεροι των περιστάσεων και δημιούργησαν για μια ακόμα φορά τεράστια αναστάτωση. Η απάντηση του κ.Στράντζαλη για το θέμα, ότι δεν συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο ήταν το δεύτερο «αυτογκόλ» μετά την δήλωση περί ανταγωνισμού.
Πλησιάζει ο καιρός που θα κληθεί ο κόσμος να αποφασίσει το τι μέλλει γίγνεσθαι στην ΑΕΛ. Από την στιγμή που η ομάδα μαθηματικά θα εξασφαλίσει την άνοδο τότε θα ξεκινήσει η υπόθεση του νέου μεγαλομετόχου στην ΑΕΛ. Τέλος, όσο και να θέλει ο χρηματοδότης γρήγορες διαδικασίες και χωρίς ψηφοφορία κτλ ο κόσμος στη Γ.Σ είναι αυτός που τελικά θα πάρει την απόφαση και θα κρίνει το μέλλον της ΑΕΛ για τα επόμενα χρόνια… Είτε αρέσει είτε όχι…