ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Μιας που η ΑΕΛ δεν έπαιζε αυτήν την Κυριακή κατακτώντας εύκολα τους τρεις βαθμούς απέναντι στον Τηλυκράτη Λευκάδας είπα να ασχοληθώ με ένα γενικότερο ζήτημα που αφορά φυσικά το ποδόσφαιρο. Βλέποντας την εικόνα σε ματς Α΄Εθνική μόνο απογοήτευση μπορεί να νιώσεις. Εάν ακούσεις και αυτούς τους «πολυπράγμονες» παράγοντες ομάδων και ομοσπονδίας τότε είσαι ένα βήμα πριν τον νευρικό κλονισμό.
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με τα όσα παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα είναι πολύ λογικό να κυριαρχεί η καχυποψία για τους αγώνες για τους παράγοντες αλλά και για τους διαιτητές. Βέβαια οι προαναφερόμενοι δεν κάνουν και κάτι για να βελτιώσουν την εικόνα τους προς τα έξω.
Όταν παρακολουθείς έναν αγώνα και βλέπεις τον διαιτητή συνεχώς να «αβαντάρει» τη μία ομάδα ή να ορίζεται συνεχώς σε παιχνίδια και να κάνει μεγάλα λάθη τότε σίγουρα ο οπαδός θα σκεφτεί ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι παράγοντες και όλο το αγωνιστικό τμήμα με την παραμικρή αδικία «φέρνουν» τον κόσμο ανάποδα.
Πολλάκις έχουμε δει εικόνες σε αγωνιστικούς χώρους να βρίσκονται πάνω στον διαιτητή παράγοντες με τη συνοδεία «ευτραφών» κυρίων και ποδοσφαιριστές οι οποίοι υβρίζουν αισχρά προς τον διαιτητή. Ειδικά τα τελευταία χρόνια μετά τα «κουμπωμένα» ματς που εμείς εδώ στην Λάρισα τα βιώσαμε στο πετσί μας και με την έλλειψη ποινών σε ομάδες και παράγοντες είναι μια πολύ φυσιολογική κατάσταση τα άδεια γήπεδα και η έλλειψη εμπιστοσύνης γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Άρα φτάνουμε σε ένα πολύ εύκολο και λογικό συμπέρασμα. Αλλαγή νοοτροπίας και φιλοσοφίας. Όχι γρήγορο κέρδος από στημένα ματς αλλά επένδυση σε καλούς και φέρελπις ποδοσφαιριστές που έχουν να δώσουν πολλά και σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά και σε οικονομικό εάν πουληθούν σε άλλο σύλλογο. Προπονητές γνώστες με όρεξη για δουλειά με επίπεδο και όχι σαν κάποιους σημερινούς προπονητές που από τις 10 εντολές οι 9 εμπεριέχουν χυδαίες βρισιές. Διαιτητές αμιγώς επαγγελματίες με την κυριολεκτική έννοια που θα αφιερώνουν όλη την μέρα στην προπόνηση και στην παρακολούθηση αγώνων για να αποφεύγουν τα λάθη τους όσο το δυνατόν. Θα ήταν πολύ καλό να θεσπιστεί με κανονισμό όσοι διαιτητές προάγονται στην πρώτη κατηγορία να διαθέτουν πανεπιστημιακή μόρφωση και γνώση ξένων γλωσσών αφού παρατηρείται συχνά το γεγονός διαιτητές που ορίζονται ως διεθνείς να μην μιλάνε ούτε μία ξένη γλώσσα!
Τέλος, για να πάει κάποιος στο γήπεδο με την οικογένεια του θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Δηλαδή να μείνουν έξω από τα γήπεδα οι χούλιγκαν. Η πολιτεία με την αστυνομία να πάρουν ουσιώδη μέτρα για την ασφαλή προστασία όσων βρίσκονται στα γήπεδα. Αν δυσκολεύονται ας πάνε στο εξωτερικό και να πάρουν μαθήματα από τους ειδικούς.
Να βελτιωθούν οι εγκαταστάσεις και οι υποδομές των γηπέδων. Δεν είναι δυνατόν να θέλει ένας άνθρωπος να πάει στην τουαλέτα και να κινδυνεύει με τις μισές αρρώστιες που έχει επικηρύξει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Όλα αυτά για να γίνουν χρειάζεται διάθεση και όρεξη για να γίνουν. Πράγματα που δυστυχώς δεν μας «περισσεύουν» στην χώρα μας που έχουμε μάθει όλοι μας σε άλλα τερτίπια. Όλα αλλάζουν κάποια στιγμή στη ζωή μας ας κάνουμε μια νέα αρχή.