Κι' όμως, έχει και ποιότητα και θέαμα η Σούπερ Λιγκ. Μπορεί να είναι ελάχιστα τα ματς σε όλο το πρωτάθλημα που θα μπορέσουν να προσφέρουν αυτόν τον ελκυστικό συνδυασμό που κάνει ξεχωριστά στα μάτια μας τα ευρωπαϊκά πρωτάθλημα, αλλά οφείλεις σαν φίλαθλος να αναγνωρίζεις κάποιες αξίες και στην Ελλάδα.
Βλέποντας παιχνίδια σε Ισπανία και Ιταλία το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, εντύπωση μου έκανε το «διπλό» της Ρεάλ Μαδρίτης στο Χιχόν. Όχι επειδή η «Βασίλισσα» επικράτησε, αλλά επειδή αυτό έγινε με μια όμορφη εναλλαγή του σκορ, με υπέροχα τέρματα και ένα γκολ στο 90' που εν τέλει διατήρησε το προβάδισμα των «μερένχες» για τον τίτλο της Πριμέρα.
Παρόμοιο «έργο» έλαβε χώρα και στο Τζουζέπε Μεάτσα, όπου Μίλαν και Ίντερ νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου (15/4), μας «χάρισαν» μια ανεπανάληπτη αναμέτρηση, της οποίας το αποτέλεσμα κρίθηκε εκ νέου στο τέλος (97'- 2-2).
Το ελληνικό πρωτάθλημα αναμφίβολα υστερεί εν πολλοίς σε σύγκριση με τα αυτά τα πρωταθλήματα. Σε αυτό δε διαφωνεί κανείς. Θα πρέπει ωστόσο να παραδεχτούμε πως όταν ο Παναθηναϊκός κερδίζει με σκορ 2-3 την ΑΕΚ, σίγουρα μιλάμε για ένα ματς που αξίζει να το παρακολουθήσεις. Θα πρέπει κανείς να αναγνωρίσει πως το 0-2 του Παναθηναϊκού είναι αποτέλεσμα μιας καλοδουλεμένης ομάδας, το ίδιο και το 2-2 από τον Πέκχαρντ. Πως το γκολ του Μπεργκ στο 90' είναι μια κίνηση «μεγάλου επιθετικού», ενώ επίσης το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα και ο τρόπος με τον οποίο αυτό ήρθε, δεν μπορεί να σε αφήνει ανικανοποίητο από άποψη ποδοσφαιρικού θεάματος.
Είναι ελάχιστες αυτές οι αναμετρήσεις της Σούπερ Λιγκ που θα κλέψουν λίγο από την «αίγλη» που έχουν τα «μεγάλα» πρωταθλήμα και μετρημένοι στα δάκτυλα οι παίκτες που θα μπορέσουν να επιφέρουν αυτήν την αλλαγή στη Σούπερ Λιγκ. Γίνεται εύκολα κατανοητό λοιπόν πως δεν θα πρέπει να υπάρχει απαξίωση σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην γίνονται αναγνωρίσιμες κάποιες αξίες που υπάρχουν και στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Μ.Ι.