Ακόμα ένας τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ έλαβε τέλος εχθές (3/6) στο Κάρντιφ της Ουαλίας.
Ακόμα ένας τελικός με τα «μεγάλα αστέρια», με αγωνία, πολλά τέρματα και «σκληρές» μοναμαχίες ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Γιουβέντους, μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ποδοσφαιρόφιλων.
Το τελικό σφύριγμα της λήξης του αγώνα, από τον Γερμανό διαιτητή της αναμέτρησης Φέλιξ Μπριχ, βρήκε την Ρεάλ «αγκαλιά» με το 12ο τρόπαιο της ιστορίας της σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και τη Γιουβέντους «αγκαλία» με τον τίτλο της πιο «loser» ομάδας, καθώς για 7η φορά στην ιστορία της δεν καταφέρνει να σηκώσει την κούπα σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Παράλληλα με τα πανηγύρια των νικητών και τη λύπη των ηττημένων άρχισε ως είθισται και η ανάλυση των τακτικών και του σκεπτικού που ακολούθησαν οι δύο προπονητές, από άριστους γνώστες του αντικειμένου αλλά και μερικούς «ειδήμονες πολυλογίας»...
Κοινός παρανομαστής όλων όσων κατάφερα να δω σε αναρτήσεις, σχόλια και απόψεις μετά το τέλος του παιχνιδιού, ήταν πως κάθε ομάδα είχε ουσιαστικά τα διαστήματά της. Η Γιουβέντους ήταν εκπληκτική στο πρώτο μισάωρο της αναμέτρησης έχοντας «αφοπλίσει» εν πολλοίς τα σημαντικά «όπλα» της Ρεάλ, παρά το γεγονός πως βρέθηκε πίσω στο σκορ (κόντρα στη ροή του αγώνα κατά γενική ομολογία).
Η Ρεάλ σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο σκόρερ του τελευταίου τέρματος Ασένσιο στη Marca αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, αλλά και τα όσα είδαμε και εμείς μετά την ανάπαυλα, έδωσε ότι είχε και δεν είχε στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου του αγώνα, προκειμένου να «κλειδώσει» τη νίκη.
Οι «μερένχες» κατάφεραν πολύ γρήγορα να μετουσιώσουν αυτή τους την υπεροχή σε γκολ, εξασφαλίζοντας μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα διαφορά δύο τερμάτων έναντι του αντιπάλου τους.
Εκείνο ήταν αναμφίβολα και το σημείο που κρίθηκε το παιχνίδι. Το σύνολο του Ζινεντίν Ζιντάν μπορεί να ξεκίνησε σχετικά νωθρά στον αγώνα, όμως στο δεύτερο μέρος «πάτησε γκάζι», φανέρωσε την ανωτερότητά του σαν ομάδα, εκμεταλλεύτηκε την ανεξήγητη αστάθεια της «Μεγάλης Κυρίας» και με συνοπτικές διαδικασίες «καθάρισε» μια ομάδα που μέχρι πριν τον τελικό έμοιαζε άτρωτη τουλάχιστον αμυντικά.
Πολλές θεωρίες και σενάρια ακολούθησαν όπως συμβαίνει πάντα, με το «αν θα είχε γίνει εκείνο» και «αν θα είχε γίνει αυτό»... Γεγονός είναι πως η Γιουβέντους αναλώθηκε σε ένα παιχνίδι διαδικαστικού χαρακτήρα στο τελευταίο μισάωρο του παιχνδιού. Μη έχοντας όρεξη και διάθεση να «κυνηγήσει» την ισοφάριση, σύμφωνα και με τα όσα παρακολουθήσαμε εντός αγωνιστικού χώρου.
Ο καθένας σίγουρα μπορεί να έχει τη δική του άποψη σχετικά με το τι έγινε στο δεύτερο μέρος και η αλλαγή εικόνας των δύο ομάδων και κυρίως αυτή της Γιουβέντους, ήταν τελείως διαφορετική. Προσωπικά επικεντρώνομαι σε μια και μόνο φάση. Ένα και μόνο γκολ που ουσιαστικά αποτέλεσε «ανεπανόρθωτο πλήγμα» στο σύνολο του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι.
Αυτό δεν είναι άλλο από το γκολ του Κασεμίρο, το οποίο επιτεύχθηκε με τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού. Ναι μεν η Ρεάλ ήταν σαφώς ανώτερη στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, ναι μεν έχει πολύ περισσότερη ποιότητα σαν ομάδα, ναι μεν ο Ζιντάν διαχειρίστηκε άψογα προπονητικά την αναμέτρηση, αλλά δεν μπορούσε να παραλείψουμε και το γεγονός πως οι κάτοχοι του τροπαίου είχαν μεγάλη δόση τύχης με το μέρος τους.
Όταν είσαι η Γιουβέντους, είσαι το αουτσάϊντερ της αναμέτρησης κόντρα στο «μεγαθήριο» που λέγεται Ρεάλ, έχεις κάνει ένα σχεδόν καταπλητικό πρώτο μέρος όπου στάθηκες άτυχος στο μοναδική σπουδαία απειλή του αντιπάλου και παρά το γεγονός πως βρέθηκες πίσω στο σκορ, ισοφαρίζεις με μια γκολάρα που δεν έχεις πετύχει ολόκληρη τη χρονιά, καταλαβαίνεις πως ίσως και να μην μπορούσες να κάνεις το κάτι παραπάνω.
Έχεις σταθεί στο ύψος σου και με το παραπάνω και στο δεύτερο μέρος ξεκινάς κάπως μουδιασμένα, με μια εμφανώς διαφορετική τακτική προσέγγιση και εκεί ξαφνικά χάνονται όλα...
«Παλεύεις» να ορθοποδήσεις και να επιστρέψεις στην καλή αγωνιστική σου εικόνα και έρχεται ο Κασεμίρο... Ούτε ο Ρονάλντο, ούτε ο Μπενζεμά, ούτε ο Κρόος, ούτε ο Ίσκο, ούτε κανένας από τους παίκτες που έχεις σκεφτεί από πριν πως μπορεί να σου προκαλέσει «ζημιά» και πετυχαίνει ένα ομολογουμένως πολύ τυχερό τέρμα, για να σε ρίξει και πάλι στο «κανναβάτσο».
Τώρα πλέον έχεις να κάνεις κάτι ανάλογο με αυτό που πέτυχες στο πρώτο μέρος. Θέλεις μια γκολάρα ανάλογη με αυτή του πρώτου μέρους, καθώς δεν μπορείς να πλησιάσεις με μεγάλη ευκολία τα αντίπαλα καρέ. Πως θα ξεπεράσεις το σοκ του να δέχεσαι ένα τέτοιο τέρμα σε τελικό; Πως θα αντιστρέψεις άμεσα την άσχημη εικόνα που έχεις παρουσιάσει, με μόλις μίση ώρα να απομένει για το τελικό σφύριγμα της λήξης;
Μπλακ Άουτ!!! Όλα φαίνεται να έχουν τελειώσει και αν δεν είχαν τελειώσει εκεί, ο Πορτογάλος Κριστιάνο Ρονάλντο σου δίνει άμεσα τη «χαριστική βολή» για να μην τολμήσεις να «σηκώσεις κεφάλι».
Κάπου εκεί οριστικά και με κάθε βεβαιότητα πλέον είναι αδύνατο να βρεις τα ψυχικά αποθέματα να το παλέψεις....
Αν και μάλλον το είχες παρατήσει ήδη στο 1-2. Στο γκολ του πλέον ανυποψίαστου για να σκοράρει παίκτη (ξέχωρα από το γεγονός πως έκανε ίσως και το καλύτερό του παιχνίδι με τη φανέλα της Ρεάλ, δεν περιμένεις να σκοράρει κιόλας). Με ένα τέρμα που θες δεν θες, σου ρίχνει την ψυχολογία κατακόρυφα...
">http://
Επιμέλεια: ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ