Είναι από τις λίγες φορές που δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Τα όσα είδα το Σάββατο στο Καυτανζόγλειο εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου με απογοήτευσαν όπως επίσης και όσοι παρακολούθησαν την αναμέτρηση από την τηλεόραση.
Γιατί όποιος πει πως είναι θετικό αποτέλεσμα η ισοπαλία με τον Ηρακλή τότε δεν βλέπει το πρόβλημα που υπάρχει. Παιχνίδι τελικό χαρακτήριζαν άπαντες στο ποδοσφαιρικό το ματς με τον Γηραιό όλη την εβδομάδα αλλά όπως φάνηκε μόνο ως τέτοιο δεν το αντιμετώπισαν.
Και εξηγούμαι. Με νίκη η ΑΕΛ ουσιαστικά τελείωνε τον Ηρακλή και αποκτούσε και διαφορά ασφαλείας από Βέροια και Λεβαδειακό. Το Καυτανζόγλειο ήταν εκκλησία καθώς με το ζόρι στις κερκίδες είχε 1000 θεατές.
Στην προθέρμανση νιώθει ενοχλήσεις ο Περόνε και δεν ξεκινά ο καλύτερος παίκτης του Ηρακλή (μαζί με τον Λεοζίνιο). Στο 10΄η λαρισινή ομάδα προηγείται στην πρώτη της ευκαιρία με τον Ρέντζα και βάζει δύσκολα στους γηπεδούχους.
Λες λοιπόν την πάτησε με ανάλογο τρόπο στη Βέροια πριν από λίγες μέρες που δεν πήρε το διπλό(μάλιστα στο φινάλε πήρε την ισοπαλία γιατί ο Καπετάνος δεν βρήκε στόχο)σήμερα αποκλείεται να το χαρίσει.
Αμ δε. Λες και πάτησε κάποιος το κουμπί και η ΑΕΛ εξαφανίστηκε από το γήπεδο. Και έδωσε ευκαιρία στο συγκρότημα του Σάββα Παντελίδη των χιλίων προβλημάτων να πιστέψει ότι μπορεί να γυρίσει το ματς.
Παίκτες ποιοτικοί που περιμένεις πολλά από αυτούς ήταν εξαφανισμένοι(και όχι μόνο χθες)και οι περισσότεροι να μην μπορούν να αλλάξουν δύο μπαλιές. Φυσιολογικά ήρθε η ισοφάριση πριν το φινάλε του ημιχρόνου και τα πράγματα ζόρισαν.
Στο δεύτερο ο Παντελίδης τα έπαιξε όλα για όλα έβαλε και τον τραυματία Περόνε και έγινε το έλα να δεις. Ο Ηρακλής μεταμορφώθηκε σε Μπαρτσελόνα και έχανε την μία ευκαιρία μετά την άλλη. Και όταν λέμε ευκαιρία κλασσική εννοούμε ευκαιρία μισό γκολ.
Από τύχη και μόνο από τύχη η ΑΕΛ πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας και γλίτωσε τα χειρότερα. Αλλά το ερώτημα είναι απλό. Αν δεν μπορείς να κερδίσεις τον τελευταίο της βαθμολογίας Ηρακλή πότε θα κάνεις διπλό εκτός έδρας?
Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα παικτών δείχνει πολλά και δικαιολογεί όσους φώναζαν για τον Αναστασιάδη και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες του μετά τα Χριστούγεννα.
Επίσης οι πολλές μεταγραφές που έγιναν δείχνουν ότι μεταγραφικός σχεδιασμός δεν υπήρχε και έγιναν κινήσεις απλά για να γίνουν. Η ομάδα είχε χτυπητές αδυναμίες και έπρεπε να γίνουν τρεις-τέσσερις μεταγραφές ποιοτικών παικτών που θα την έκαναν καλύτερη.
Θα πει κάποιος ότι υπάρχουν αρκετά παιχνίδια ακόμα και όλα θα αλλάξουν. Το ερώτημα είναι ποιος από τους φιλάθλους το πιστεύει με δεδομένο ότι κάθε ματς που φεύγει δεν ξαναγυρίζει και η πίεση και το άγχος θα αυξάνεται.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ