Πότε επιστρέφει ο αθλητής στο παιχνίδι;
Το παραπάνω ερώτημα συγκεντρώνει τα βλέμματα σχεδόν όλων στον αθλητικό κόσμο. Ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου, τον τραυματισμό ενός ποδοσφαιριστή, ακολουθεί το έντονο ενδιαφέρον για την ακριβή ημερομηνία επιστροφής του στο γήπεδο. Από τον ίδιο και τον προπονητή του, έως τον ιδιοκτήτη της ομάδας, τους φιλάθλους της ή τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ της, όλοι αναζητούν έναν αριθμό εβδομάδων ή μηνών προκειμένου να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Πολλές φορές μάλιστα, σε περιπτώσεις σοβαρότερων τραυματισμών, το μέλλον του παίκτη στην ομάδα εξαρτάται απ’ αυτή την απάντηση.
Η απάντηση
Παρά την εμμονή σε χρονοδιαγράμματα και αριθμούς η διαδικασία της επιστροφής είναι σύνθετη και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Δεν εξαρτάται,δηλαδή, αποκλειστικά από φυσιολογικά κριτήρια (επούλωση των τραυματισμένων ιστών) αλλά και από τη συναισθηματική κατάσταση του εκάστοτε αθλητή, η οποία φυσικά δεν μένει ανεπηρέαστη μετά από έναν τραυματισμό. Άλλωστε, παρατηρούμε ότι για ίδιους τραυματισμούς μπορεί να υπάρχει σημαντική απόκλιση στο χρόνο επιστροφής λόγω της ψυχολογικής παραμέτρου. Γενικά, αυτός ο αστάθμητος παράγοντας δεν επιτρέπει με ασφάλεια την ακριβή πρόβλεψη!
Παράλληλα μεγάλη σημασία πρέπει να δίνεται σε λειτουργικά τεστ που χρησιμοποιούν πραγματικές αθλητικές καταστάσεις. Μέσω αυτών των τεστ, που δοκιμάζουν τον αθλητή σε συνθήκες πραγματικού αγώνα είναι δυνατόν να επέλθουν ασφαλέστερες εκτιμήσεις για την κατάσταση και την ετοιμότητα του να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός.
Ποιος αποφασίζει;
Η οργάνωση της επανένταξης στη δράση έγκειται κατά κύριο λόγο στην ιατρική ομάδα. Ωστόσο, σχετικά με το πλάνο της επιστροφής οι επικρατέστερες απόψεις συγκλίνουν στην από κοινού απόφαση αθλητή, προπονητή και αθλητιατρικής ομάδας. Εξάλλου, τις περισσότερες φορές ο στόχος είναι ίδιος, δηλαδή, μια ασφαλής επιστροφή. Αυτό απαιτεί καλά καθορισμένους ρόλους και για τις τρεις πλευρές.
Τι εννοούμε επιστροφή και πότε αυτή θεωρείται επιτυχημένη
Σύγχυση επικρατεί σχετικά με την έννοια της επιστροφής; Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις διαφορετικές "επιστροφές". Αρχικά επιστροφή στις δραστηριότητες και τις προπονήσεις αλλά σε χαμηλότερο επίπεδο απ’ το επιθυμητό. Ακολούθως, επιστροφή στο άθλημα του σε επίπεδο ικανοποιητικό αλλά όχι όσο πριν τον τραυματισμό και τέλος, επιστροφή στα επίπεδα πριν τον τραυματισμό και συνεπώς βεβαιότητα για την ετοιμότητα να ανταγωνιστεί σε πραγματικό αγώνα.
Η επιτυχημένη επιστροφή μπορεί να γίνεται αντιληπτή από διάφορες οπτικές γωνίες. Για τον αθλητή επιτυχία ίσως είναι η ταχύτερη δυνατή επανένταξη στις προπονήσεις του αθλήματος του. Για τον προπονητή ίσως εντοπίζεται στη χρησιμοποίηση του αθλητή στον αγώνα ενώ για το ιατρικό επιτελείο επιτυχία ίσως σημαίνει η μη επανάληψη του τραυματισμού στο μέλλον και η πλήρης επούλωση του. Η προσέγγιση μπορεί να διαφέρει λοιπόν από πλευρά σε πλευρά!
Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία επανένταξης ενός τραυματία δε θα πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά με γνώμονα τον χρόνο. Κάθε αθλητής πρέπει να αξιολογείται ατομικά και κάθε τραυματισμός να αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζουν τα λειτουργικά τεστ αξιολόγησης αλλά και η διαπίστωση της ψυχολογικής ετοιμότητας του αθλητή, η οποία κάμπτεται και από το φόβο του επανατραυματισμού. Σίγουρα, ένα χρονοδιάγραμμα είναι απαραίτητο, πάντοτε όμως μεταβαλλόμενο από τις εκάστοτε πραγματικές συνθήκες και χωρίς απόλυτη εξάρτηση από τους αριθμούς.
ΚΡΕΤΣΑΒΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Φυσικοθεραπευτής