Η ΚΑΕ Λάρισα συνεχίζει να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και να ξεπερνάει τον εαυτό της. Η σημερινή νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό(74 - 62) στο "Κλειστό Γυμναστήριο Νεάπολης" ήταν η δεύτερη σε διάστημα λιγότερο από μια εβδομάδα.
Γράφει ο Χρήστος Δαϊρετζής
Η Ελληνική γλώσσα είναι πάρα πολύ πλούσια. Ωστόσο, νιώθω πως ο,τι και αν γράψω ή ο,τι και αν πω μέσα από τις εκπομπές μας στο AEL Radio θα είναι απειροελάχιστο μπροστά σε αυτό το οποίο έχει καταφέρει η Λαρισινή καλαθοσφαιρική ομάδα. Το σημερινό παιχνίδι ήταν διαφορετικό και σαφέστατα πιο δύσκολο από την νίκη της Τρίτης.Το αναφέρω αυτό γιατί παρά το γεγονός πως οι γηπεδούχοι πήραν προβάδισμα από νωρίς, ο Παναθηναϊκός κατάφερε και επέστρεψε στην αναμέτρηση.
Η ομάδα του Φώτη Τακιανού προσπάθησε και πάλι να παίξει την γνωστή της ενεργητική άμυνα με καθορισμένους ρόλους. Παράλληλα, θέλησε να λειτουργήσει με μεθοδικότητα στην επίθεση και να βρίσκει με ορθόδοξο τρόπο τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι. Ο Στεφάν Μούντι έκανε ακόμη ένα καλό παιχνίδι όπως μας έχει συνηθίσει. Από εκεί και πέρα θέλω να σταθώ στην κομβική συμβολή του Ζάρα που έδωσε σε αρκετές περιπτώσεις λύσεις στην ομάδα του. Αποτέλεσε τον πρώτο σκόρερ του αγώνα με 17 πόντους και μάλιστα αγωνιζόμενος με ένα πρόβλημα τραυματισμού το οποίο τουλάχιστον τις προηγούμενες ημέρες τον ταλαιπωρούσε. Ο Μιχάλης Τσαϊρέλης εκτιμώ ότι σήμερα έκανε το καλύτερό του παιχνίδι με την φανέλα της ΚΑΕ Λάρισα(εάν τον αδικώ του ζητώ συγγνώμη), έδωσε σημαντικές λύσεις στο σκοράρισμα και έκανε πολύ αθόρυβη δουλειά στην άμυνα. Γενικώς κανείς δεν υστέρησε και πως να υστερήσει κάποιος άλλωστε σε ένα τέτοιο μαγικό βράδυ.
Μετά και τα μέσα της δεύτερης περιόδου, ο Παναθηναϊκός επέστρεψε και στην τρίτη περίοδο οι δυο αντίπαλοι πήγαν χέρι - χέρι. Από εκεί και πέρα, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η ΚΑΕ Λάρισα την αναμέτρηση, είχε την υπογραφή του Φώτη Τακιανού και τον χαρακτήρα νικητή που ο ίδιος έχει χτίσει μέρα με την μέρα στην ομάδα του. Ενώ οποιαδήποτε άλλη ομάδα πέραν του Ολυμπιακού σε εκείνο το σημείο θα είχε καταρρεύσει, οι γηπεδούχοι όχι μόνο δεν κατέρρευσαν αλλά με την συγκέντρωσή τους σε αμυντικές και επιθετικές επιλογές σφράγισαν ακόμη μια ιστορική νίκη.
Τα όποια σκηνικά έγιναν στο φινάλε του ματς από πλευράς Παναθηναϊκού δεν θα τα σχολιάσω ιδιαίτερα κυρίως επειδή σέβομαι την ΚΑΕ Λάρισα και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και συγκινημένος με την πορεία της. Ο κόσμος που και σήμερα κατέκλεισε το κλειστό της Νεάπολης ήταν εκπληκτικός, και αψεγάδιαστος. Θα πω μόνο πως όσα ο Παναθηναϊκός δημιούργησε και όσα ειπώθηκαν μειώνουν τους ίδιους τους πράσινους που σαφώς δεν νιώθουν καλά που θα αναγκαστούν να παίξουν πέντε(!) παιχνίδια κόντρα στην ΚΑΕ Λάρισα.
Και τώρα τι γίνεται φίλες και φίλοι... μοιάζει τόσο κοντά και τόσο μακριά, μοιάζει σαν όνειρο αλλά στην ουσία είναι ένα παιχνίδι. 40 αγωνιστικά λεπτά στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Από την μια ο Παναθηναϊκός και από την άλλη η ΚΑΕ Λάρισα. Οι γηπεδούχοι θα είναι το φαβορί και αυτοί οι οποίοι θα έχουν το άγχος για να προκριθούν. Από την άλλη η ομάδα της Λάρισας θα πάει στην Αθήνα δίχως το παραμικρό άγχος, έχοντας κερδίσει τις εντυπώσεις ολόκληρου του φίλαθλου κοινού στην χώρα. Θα ταξιδέψει για το τέλειο παιχνίδι και έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται! Ο,τι και αν γίνει πάντως η ομάδα του Φώτη Τακιανού είναι αυτή που κέρδισε και μαζί της... κέρδισε και το ίδιο το άθλημα.
Θα κλείσω με μια φράση που μου είπε μετά το τέλος του παιχνιδιού ένας εξαιρετικός άνθρωπος και επιστήμονας, με τον οποίο παρακολουθήσαμε δίπλα - δίπλα. Τι ζούμε με αυτή την ομάδα φέτος θεέ μου... τι ζούμε!
ΥΓ: Θέλω να γράψω πολλά για τον Φώτη Τακιανό, Πιστεύω όμως ότι και ο ίδιος θέλει να τα ακούσει μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου γιατί η ομάδα του έχει στόχους μπροστά της. Θα έχουμε άλλωστε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας να τον αποθεώσουμε!