Διανύουμε «αισίως» την πρώτη εβδομάδα διεξαγωγής του Euro 2016. Μια εβδομάδα πρωτότυπη, συνάμα ιστορική, αλλά όχι με το θετικό πρόσημο που όλοι θα επιθυμούσαμε...
Τα ψεγάδια που παρουσιάζει μέχρι στιγμής η διοργάνωση είναι ουκ ολίγα, προκαλώντας σου μια απέχθεια την οποία δεν είχες «ξανασυναντήσει» σε κάποιον αντίστοιχο ευρωπαϊκό θεσμό.
Μια τεράστια διοργάνωση όπως αυτή, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη και να μην απορροφήσει την αρνητική ομολογουμένως περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που εξαπλώνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα, πάνω από την Ευρώπη. Αναμφίβολα όμως ουδείς περίμενε να αντικρίσει όλο αυτό το «χάος» που παρατηρείται μέρα με τη μέρα στις πόλεις της Γαλλίας.
Τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα και ο ελλιπής εφησυχασμός, έχουν δημιουργήσει τεράστια αναταραχή σε ολόκληρη τη Γαλλική επικράτεια. Μάλιστα, εκτός αυτού η διοργάνωση φαίνεται να έχει χάσει φανερά την αίγλη του παρελθόντος, εξαιτίας ενός νέου χαρακτηριστικού το οποίο πλαισιώνει φέτος το Euro 2016. Αν θέλουμε να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε όλα τα παραπάνω, σίγουρα μπορούμε να πούμε πολλά...
Ο «αιματοβαμμένος» όσο ποτέ άλλοτε ευρωπαϊκός θεσμός, σου προκαλεί καθημερινά αποστροφή. Ο λόγος προφανής... Άγγλοι, Ρώσοι, Ουαλοί και οπαδοί άλλων εθνικοτήτων μετατρέπουν κάθε μέρα τις γαλλικές πόλεις σε «πεδία μάχης», στις οποίες πραγματοποιείται ένας ανελέητος και συνεχής «πόλεμος». Τα προεόρτια κάθε αναμέτρησης που λαμβάνει χώρα στα γήπεδα της Γαλλίας, σηματοδοτούν για τους οπαδούς τον δικό τους «αγώνα», ο οποίος συμπεριλαμβάνει ρόπαλα, σιδερολοστούς, καρέκλες και ότι άλλο βρεθεί πρόχειρο, με τον καθένα επίσης να μη διστάζει να αποδείξει τις πυγμαχικές του δεξιότητες. Το έναυσμα των αδιάκοπων συμπλοκών μπορεί να έχει εθνικιστικό περιεχόμενο, να είναι μια απλή αψιμαχία ή ένα γκολ που πανηγυρίστηκε έντονα. Δεν έχει και πολλή σημασία... αρκεί να δημιουργηθεί η φασαρία.
Βέβαια πάντα λίγο-πολύ υπήρχαν μικροσυμπλοκές μπορεί κάποιος να πει. Πάντα υπήρχαν κάποια επεισόδια και ορισμένοι οπαδοί οι οποίοι ταξίδευαν από τη χώρα τους, όχι απλά για να παρακολουθήσουν με ευλάβεια την ομάδα τους να αγωνίζεται. Η διαφορά όμως με όσα συμβαίνουν φέτος, έγκειται στο γεγονός πως η μάζα των οπαδών που τα προκαλούν μοιάζει να είναι μεγαλύτερη, τα προληπτικά μέτρα που έχουν παρθεί να είναι μη λειτουργικά και όλα αυτά να έχουν «αμαυρώσει» ήδη από τις πρώτες κιόλας ημέρες τη διοργάνωση.
Συνδυαστικά υπάρχει και ο φόβος ενός πιθανού τρομοκρατικού χτυπήματος, το οποίο έχει αφήσει ήδη το «στίγμα» του στην πόλη του Παρισιού. Αυτός ίσως να είναι και ένας σημαντικός παράγοντας, που διευκολύνει τη δημιουργία επεισοδίων στη Γαλλία. Με την αστυνόμευση πλέον να επικεντρώνεται στην ασφάλεια των γηπέδων, ώστε να εξαλειφθεί η πιθανότητα να περάσει ο οποιοσδήποτε εντός των γηπέδων δίχως εξονυχιστικό έλεγχο, μάλλον δεν υπάρχει το περιθώριο στις αρχές να πραγματοποιούν άμεσες και ολοκληρωτικές παρεμβάσεις στις συμπλοκές εντός των πόλεων.
Στην αντίπερα όχθη, η ομαλή διεξαγωγή των αναμετρήσεων του Euro, σίγουρα στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς την Ευρώπη, πως η επίκαιρη φοβία των τρομοκρατικών επιθέσεων μπορεί να αντιμετωπισθεί με μια συλλογική προσπάθεια. Τα μέτρα, ο έλεγχος και η πρόληψη μπορούν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία ένα σύγχρονο αρνητικό φαινόμενο. Ωστόσο είναι σίγουρο πως αν ο Μισέλ Πλατινί είχε τη δυνατότητα να τελειώσει αύριο τη διοργάνωση, θα το έπραττε δίχως δεύτερη σκέψη. Πέρα τώρα από όλα αυτά, ασχολίαστο δεν θα μπορούσε να μείνει ένα νέο στοιχείο που έχει εισχωρήσει στον ευρωπαϊκό θεσμό.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, η διοργάνωση διεξάγεται με 24 ομάδες, ενώ πολλοί το χαρακτηρίζουν ως «το τουρνουά της δεύτερης ευκαιρίας», δεδομένου ότι από τους έξι ομίλους των τεσσάρων, στη φάση των «16» περνούν και οι τέσσερις καλύτεροι τρίτοι, πέραν των δύο πρώτων. Πέντε ομάδες συμμετέχουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (Αλβανία, Ισλανδία, Β. Ιρλανδία, Σλοβακία και Ουαλία).
Έτσι πέρα από το γεγονός, πως κάτι τέτοιο δίνει τη δυνατότητα σε αυτές τις ομάδες να συμμετάσχουν και να πάρουν «γεύση και άρωμα» από ένα Euro, μια τέτοια αλλαγή δεν επιφέρει ανάλογο θετικό αποτέλεσμα από άποψη ποδοσφαιρικού θεάματος. Κακά τα ψέματα... Άλλο Europa League, άλλο Champions League. Σίγουρα υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσά τους.
Τα λίγα γκολ, η αμυντική τακτική με πρώτιστο μέλημα το... «να μη δεχθούμε γκολ» έχει κάνει την εμφάνισή του σε αυτό το Euro όσο ποτέ άλλοτε, με τις θεωρητικά αδύναμες ομάδες να δείχνουν λίγο ανίσχυρες και φοβισμένες, όπως είναι λογικό, κόντρα στις «παραδοσιακές δυνάμεις».
Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως πάντοτε κάτι τέτοιο επιβεβαιώνεται, με το ποδοσφαιρικό θέαμα πολλές φορές να είναι υπαρκτό και σε αναμετρήσεις μεταξύ «Δαβίδ και Γολιάθ». Ωστόσο, τα παιχνίδια που έχουν πραγματοποιηθεί σε αυτές τις πρώτες μέρες του Euro της Γαλλίας, δεν μας έχουν αποδείξει κάτι ανάλογο. Πέρα από αυτό, σίγουρα για έναν ποδοσφαιρόφιλο είναι διαφορετικό να περιμένει να δει μια αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο ισχυρούς αντιπάλους, παρά μια άνιση μάχη η οποία από την αρχή δεν τον προϊδεάζει για κάτι ξεχωριστό. Αν αναλογιστούμε όλα αυτά, εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε πως η διοργάνωση δεν έχει πια την αίγλη που είχε παλιά. Βέβαια έννοιες όπως το ποδοσφαιρικό θέαμα, δεν μπορεί παρά να είναι μια υποκειμενική αντίληψη των πραγμάτων και να έχει ποικίλες εκφάνσεις για τον καθένα, οι οποίες πολλές φορές δε συμπίπτουν...
Γεγονός είναι πάντως, πως η διοργάνωση που παρακολουθούμε φέτος, δεν είναι αρεστή και δεν παρουσιάζει τουλάχιστον προς το παρόν, το ενδιαφέρον και τα στοιχεία που το έκαναν μοναδικό στα μάτια κάθε θεατή και λάτρη της «στρογγυλής θεάς»...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ