ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΙΚΑ
Καθημερινά αμέριμνα βήματα στα σοκάκια. Μοιραίο ραντεβού με μια προκείμενη νεκρή μπάλα που έμελλε να αφήσει την τελευταία της πνοή σε ένα αιχμηρό κάγκελο. Τολμώ να αποθανατίσω το γεγονός. Τα αποστεωμένα βλέμματα των παιδιών κοιτούν την φωτογραφική μηχανή, όπως κοιτούσαν οι παππούδες τους το «θηρίο», ένα ατμοκίνητο τρένο που έρχονταν από την Κηφισιά στον Πειραιά. Στο λιμάνι τους…
Δακρύβρεχτες οι χούφτες προσπαθούν τρίβοντας τα μάτια να κοπάσουν τον χαμό της μοναδικής συντροφιάς. Για αυτά τα παιδιά, η στρογγυλή θεά είναι η ζωή τους. Η πρώτη επίδειξη. Τα πρώτα μπράβο. Ο δικός τους παράδεισος…
Στην άλλη άκρη του… τρένου, η γιορτή αυτού του αθλήματος τελείωσε. Στις φαβέλες του Ρίο, εξαθλιωμένα παιδιά, ναι μεν διασκέδασαν τον μήνα της ζωής τους, όπως λένε, αλλά πέρα από τα κουτάκια με τις μπύρες των Γερμανών και τις μικρές καταστροφές των θλιμμένων Αργεντίνων, έμεινε μια εθνική Βραζιλίας σε αποσύνθεση μετά την βαριά ήττα από τους Γερμανούς κι ένα δυσβάσταχτο χρέος…
Το κύριο μενού της επόμενης μέρας στην «χώρα της Σάμπα» έχει ξανά φτώχεια και μιζέρια. Οι ορέξεις της Ντίλμα Ρούσεφ και η κυβέρνησή της σπατάλησαν 14 δις δολάρια για να πραγματοποιηθεί το πιο ακριβό Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου. Επιπλέον, το καλοκαίρι του 2016 διοργανώνουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επιστρέφουν μετά από 20 χρόνια στην αμερικάνικη ήπειρο. Οπότε καταλαβαίνετε. Εν τούτοις, έντρομοι οι ταλαιπωρημένοι Βραζιλιάνοι βλέπουν να γίνονται έρμαια των συμφερόντων. Όλα τα 'χε η Μαριωρή…
Άρα, ακαριαία ο παράδεισος μετατρέπεται σε κόλαση κι όπως είπε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον μετά τον δραματικό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999: «Football, bloody hell», δηλαδή ότι το ποδόσφαιρο είναι μια αιματηρή κόλαση. Βέβαια, εκείνος εννοούσε την επική ανατροπή της Μάντσεστερ επί της Μπάγερν Μονάχου κι όχι τις όποιες συνέπειες μια ποδοσφαιρικής γιορτής…
Τουλάχιστον, οι Βραζιλιάνοι θα θυμούνται αυτό το τουρνουά για το ρεκόρ των γκολ που σημειώθηκε. Η μπάλα πέρασε 171 φορές την τεχνολογία γραμμής τερμάτων που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν και θα προτιμούσαν να μην είχαν δει ποτέ 7 γκολ από αυτά, αλλά η ζωή κυλά και το τουρνουά της Βραζιλίας ισοφάρισε το αντίστοιχο της Γαλλία του 1998. Έστω, κάτι έμεινε…
Για εμάς, θα μείνει στην μνήμη μας, ως το Παγκόσμιο Κύπελλο που κάναμε την υπέρβαση. Προκριθήκαμε στους «16» και… παίξαμε τους «8» στην ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι με την Κόστα Ρίκα. Θα μείνει στην ιστορία η αλλαγή του Φαν Χαάλ στο 119’ όταν πέρασε τον Κρουλ στην θέση του Σίλεσεν για την διαδικασία των πέναλτι με του Κοσταρικανούς. Μια έμπνευση που έχει ελληνικές ρίζες, αφού επίσης αυτή την «κουζουλάδα» έκανε ο Φάντροκ το 1977 στο ματς ΑΕΚ-ΚΠΡ και ο Γιώργος Φοιρός το 1994 όταν πέρασε στο 119' τον Κοέντα αντί του Καρκαμάνη για τα πέναλτι με την πολωνική Κατοβίτς…
Θα μας μείνει ο Μάνουελ Νόιερ, ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο. Έπαιζε παγκότερμα, όπως λέγαμε στις αλάνες, ή και λίμπερο αν προτιμάτε. Φοβερή τεχνική κατάρτιση και το γεγονός ότι στον τελικό είχε περισσότερες πάσες από τον Μέσι μαρτυρά τον νέο ρόλο του τερματοφύλακα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Ιδίοις όμμασι, είδαμε το ιστορικό τέρμα του Μίροσλαβ Κλόζε απέναντι στους Βραζιλιάνους που τον «ανέβασε» στην πρώτη θέση των σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης με 16 γκολ. Από την άλλη, ζήσαμε να δούμε, την Βραζιλία ως την πιο αδύναμη οικοδέσποινα όλων των εποχών της διοργάνωσης! Η Σελεσάο δέχθηκε 14 γκολ κι έσπασε όλα τα κοντέρ…
Κι έτσι, κάθε χώρα επέτρεψε στην ήπειρό της, στο σπίτι της. Είτε απογοητευμένη, είτε χαρούμενη. Το παραδεισένιο καλοκαίρι για τους ποδοσφαιρόφιλους πέρασε. Τόνοι μπύρας και εκατομμύρια κουτιά με πίτσες καταβροχθίστηκαν μετά από αμέτρητες ώρες μπροστά από μια τηλεόραση. Και το ταξίδι στο βασίλειο αυτής της αιματηρής κόλασης συνεχίζεται. Είτε στις φαβέλες του Ρίο, είτε στα στενά του Πειραιά…
Υ. Γ.: Και για του λόγου το αληθές...
