ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ
Με την κούπα στις αποσκευές της επέστρεψε το Σάββατο το βράδυ η ΑΕΛ από την Λιβαδειά. Ναι, αυτή η κούπα, το «κυπελλάκι» όπως το χαρακτήρισαν πολλοί. Η ΑΕΛ το καλοκαίρι έφτασε στο σημείο μηδέν και δημιουργήθηκε κάτω από δυσκολίες και σε ελάχιστο χρόνο «χτίστηκε» με σκοπό να συμμετάσχει οικειοθελώς στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Τότε λοιπόν τέθηκαν δύο στόχοι. Πρωτάθλημα και κύπελλο.
Ο πρώτος επετεύχθη και γι΄αυτό δεν μπορεί παρά να είσαι χαρούμενος. Τώρα μένει και ο δεύτερος και φυσικά σημαντικότερος που δεν είναι άλλος από την μαθηματική εξασφάλιση της ανόδου στην Β’ Εθνική για να ολοκληρωθεί 100% η επιτυχία.
Για το τι θα γίνει το καλοκαίρι στην Γ.Σ. της ΑΕΛ όπου και θα αναδειχθεί το αφεντικό της νέας ΠΑΕ ΑΕΛ είναι κάτι που θα το εξετάσουμε τότε, καθώς θα γίνει και ο απολογισμός της φετινής χρονιάς με τα λάθη που έγιναν και είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Τώρα νομίζω πως είναι στιγμή χαράς, έστω και μικρής. Η ΑΕΛ κατάφερε μετά από οκτώ παιχνίδια να κατακτήσει ένα κύπελλο, αυτό της Γ’ Εθνικής. Έτσι τα έφερε η μοίρα και όχι μόνο και αυτό που ήταν το καθήκον της ήταν να το πάρει και το έκανε! Η αλήθεια είναι πως η αγωνιστική της παρουσία σε κάποια ματς ήταν καλή, σε άλλα όχι.
Αν με ρωτάτε αν συγκρίνω την επιτυχία της Λιβαδειάς με τα τρόπαια που έχει κατακτήσει αυτή η ομάδα στο παρελθόν θα σας πω ΦΥΣΙΚΑ και όχι. Αλλά όπως και να το κάνουμε δεν παύει να είναι και αυτό μια επιτυχία στη φετινή ιδιαίτερη χρονιά που ζούμε όλοι όσοι ασχολούμαστε και αγαπάμε την ΑΕΛ. Νομίζω πως από εδώ και πέρα θα πρέπει να έχουμε ηρεμία κάτι που αγνοείται τον τελευταίο καιρό ώστε σκαλί – σκαλί να ξανά μεγαλουργήσει αυτή η ομάδα, κάτι που το αξίζει φυσικά και είναι αντάξιο της 50χρονης ιστορίας της.
Αυτή την στιγμή το μόνο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να χαρούμε αυτή την γλυκιά στιγμή και να είμαστε όλοι κοντά στην ΑΕΛ μας, στηρίζοντας αυτή την πολύ μεγάλη ομάδα – ιδέα και να είμαστε όλοι σίγουροι πως μόνο έτσι θα ξαναζήσουμε μεγάλες στιγμές της ένδοξης ιστορίας...