Δέκα ποδοσφαιριστές της Εθνικής Ερασιτεχνικής Κατηγορίας μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα από την πολύμηνη απραξία, σε μία πρωτόγνωρη και συγχρόνως προβληματική περίοδο…
Κάθε κοινός νους μπορεί να αντιληφθεί ότι η αποχή από τη δράση συνιστά για τους αθλητές μία εντελώς προβληματική πραγματικότητα. Εν προκειμένω, η αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους είναι για τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές μια εξαιρετικά επώδυνη κατάσταση.
Εκεί έχουν τη δυνατότητα να διατηρούν το σώμα τους σε καλή κατάσταση, το πνεύμα τους σε εγρήγορση, την ψυχή τους σε ισορροπία, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις και να φροντίζουν για την ενίσχυση του εισοδήματός τους. Η οικογένεια της Γ’ Εθνικής είναι από εκείνες που έχουν πληγεί καίρια από το ξέσπασμα της πανδημίας.
Η «ΩΡΑ των σπορ» ήρθε σε επικοινωνία με δέκα ποδοσφαιριστές, έναν από κάθε όμιλο και με πολλά χιλιόμετρα στην κατηγορία, οι οποίοι χρωμάτισαν με δικά τους λόγια τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εξαιτίας αυτής της πολύμηνης απραξίας.
Οι Δημήτρης Γαϊδαρτζής, Νίκος Τζημογιάννης, Δημήτρης Κυρτέγος, Βαγγέλης Ντελέκος, Δημήτρης Βέρμπης, Δημήτρης Κωνσταντίνου, Νίκος Λυμπερόπουλος, Κώστας Κρητικός, Βασίλης Μπούνας και Τάσος Τριανταφύλλου μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα, σε ισάριθμες, εκ βαθέων εξομολογήσεις.
1ος όμιλος – Δημήτρης Γαϊδαρτζής (Απόλλων Παραλιμνίου):
«Όλο αυτό το διάστημα ο γυμναστής μας στέλνει ένα πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσουμε. Την επόμενη μέρα τρέχουμε με το κινητό στο χέρι και μέσω ενός προγράμματος στο ίντερνετ αποθηκεύονται οι επιδόσεις μας, τις οποίες στέλνουμε στον γυμναστή μας, για να μας πει αν είναι καλά τα αποτελέσματα.
Ωστόσο, είναι πολύ μονότονο αυτό το πράγμα επί τρεις μήνες και στην ουσία να μην ξέρεις αν θα παίξεις ή όχι. Νομίζω ότι ψυχικά έχουν κουραστεί όλοι οι συνάδελφοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε αυτή την κατηγορία. Ειδικά για ορισμένους από εμάς είναι ακόμα πιο κρίσιμο, γιατί έχουμε οικογένειες και το ποδόσφαιρο αποτελεί τη μοναδική δουλειά μας.
Είναι λογικό να έχει επηρεαστεί και το σώμα μας, αλλά και η ψυχολογία μας, διότι δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Πρέπει άμεσα να παρθεί μία απόφαση, γιατί έχει κουράσει όλη αυτή η κατάσταση. Ασφαλώς και είναι σημαντικό να υπάρχει επικοινωνία και αλληλοστήριξη μέσα σε κάθε ομάδα, όμως αυτό δεν φτάνει».
2ος όμιλος – Νίκος Τζημογιάννης (Εδεσσαϊκός):
«Αυτό που βιώνει η χώρα είναι πρωτόγνωρο, εξυπακούεται λοιπόν ότι σε προτεραιότητα βρίσκεται η υγεία των ανθρώπων. Έχουν χαθεί τόσοι άνθρωποι και έχουν ταλαιπωρηθεί πόσοι ακόμα. Αυτή η πανδημία έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας. Έχει αλλάξει η ζωή μας.
Όσον αφορά το δικό μας κομμάτι, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Εχουμε μείνει μακριά από αυτό που αγαπάμε. Θεωρώ, όμως, ότι κάποια λύση θα έπρεπε ήδη να έχει βρεθεί. Δεν γίνεται σε όλο τον κόσμο να έχουν ξεκινήσει τα πρωταθλήματα και εδώ να μην παίζουμε.
Συμφωνώ, βεβαίως, πως οι ανώτερες κατηγορίες έχουν προτεραιότητα, αλλά και σε εμάς πρέπει να βρεθεί μία λύση, γιατί είμαστε εδώ και τρεις μήνες σε απραξία. Μάλιστα, δεν γνωρίζουμε ακόμα τι θα γίνει! Ζούμε με μια ανασφάλεια, γιατί και οικονομικά είμαστε ξεκρέμαστοι.
Με όλα τα παιδιά που μιλάω, με συμπαίκτες και συναδέλφους, συμφωνούμε ότι πρέπει να μας δοθούν κάποιες απαντήσεις, για να γνωρίζουμε πως ακριβώς να κινηθούμε. Πόσο ακόμα θα κάνουμε ατομική προπόνηση και πόσο θα τρέχουμε μόνοι μας;».
3ος όμιλος – Δημήτρης Κυρτέγος (ΑΕ Καρίτσας):
«Η ατομική προπόνηση καλύπτει ελάχιστα τον ποδοσφαιριστή. Άλλο πράγμα είναι η ομαδική προπόνηση και άλλο να είσαι μόνος στο γήπεδο και να… τρέχεις γύρω γύρω. Εκτός των άλλων, είναι και πολύ βαρετό! Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Έχει κουράσει.
Έχουμε χάσει την επαφή με την μπάλα. Το διάστημα της απραξίας είναι μεγαλύτερο, πλέον, και από εκείνο του καλοκαιριού, προτού ξεκινήσει η προετοιμασία. Ψυχολογικά έχουμε φτάσει στα όριά μας. Είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστούμε, ακόμα κι εμείς, που στη δική μας ομάδα τα πράγματα είναι πολύ καλά. Ας βγει μια απόφαση, γιατί αυτή η αναμονή είναι… μαρτύριο.
Να ξέρει ο καθένας μας τι θα κάνει. Ας μας πουν κάτι! Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, κάποιοι ποδοσφαιριστές ζουν από αυτό. Στην ομάδα, βρισκόμαστε καθημερινά σε επικοινωνία με τους προπονητές. Μας στέλνουν τα προγράμματα, τα εκτελούμε και, γενικώς, υπάρχει μία διαδικασία επαγγελματική. Η διοίκηση είναι δίπλα μας, είμαστε πληρωμένοι, ακολουθούμε τα προγράμματά μας, αλλά περιμένουμε να ξεκινήσουμε».
4ος όμιλος – Βαγγέλης Ντελέκος (Ηρακλής Ψαχνών):
«Καταρχήν, θέλω να ευχηθώ καλή χρονιά με υγεία σε όλο τον κόσμο. Είναι κάτι πολύ δύσκολο αυτό που βιώνουμε ως χώρα, αλλά κι εμείς, οι ποδοσφαιριστές, αφού η δουλειά μας έχει να κάνει με πολλή προπόνηση. Μας έχει αφήσει πάρα πολύ πίσω αυτή η κατάσταση. Θα είναι δύσκολο να αφυπνιστεί ο οργανισμός, αν τελικά ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
Από τη στιγμή που απέχεις από τις ομαδικές προπονήσεις, όσο καλά κι αν δουλέψεις ατομικά, είναι πολύ δύσκολο να επανέλθεις σε καλή κατάσταση. Ασφαλώς, εννοείται ότι θέλουμε να επιστρέψουμε. Είναι η καθημερινότητά μας. Το αγαπάμε πάρα πολύ, ζούμε από τον αθλητισμό και θέλουμε, αν το επιτρέψουν οι λοιμωξιολόγοι και η κυβέρνηση, να επιστρέψουμε στο γήπεδο.
Προσωπικά, μου λείπει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Είναι κάτι που έχω στερηθεί για δυόμιση μήνες. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο, είναι μεγάλο το διάστημα που έχουμε μείνει εκτός δράσης. Τη δεύτερη φορά, μόλις βρήκαμε τα πατήματά μας ως ποδοσφαιριστές, σταματήσαμε πάλι. Γενικώς, είναι ένας χρόνος δύσκολος για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα για να ανακάμψουμε. Όλες οι ομάδες θα είναι σε κακή φυσική κατάσταση. Στη δική μας την ομάδα, είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τους συμπαίκτες μου. Προσπαθεί ο καθένας να διατηρείται καλά σε αγωνιστικό και ψυχολογικό επίπεδο».
5ος όμιλος – Δημήτρης Βέρμπης (Αχέρων Καναλακίου):
«Με ένα παιδί, στο χωριό που ζω, πηγαίνουμε σε ένα γήπεδο και παίζουμε με μπάλα. Σίγουρα δεν είναι σαν την ομαδική προπόνηση, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μία επαφή για να διατηρούμαστε σε ένα επίπεδο, εφόσον επιστρέψουμε. Στο οικονομικό κομμάτι, η διοίκηση μας στηρίζει πάρα πολύ, αλλά κι αυτή, πόσο να αντέξει; Αν δεν παίξουμε, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορέσει να συνεχίσει να μας στηρίζει.
Άλλωστε, και οι άνθρωποι των διοικήσεων έχουν τις δουλειές τους, οι οποίες όλη αυτή την περίοδο δεν λειτουργούν. Το στενάχωρο είναι ότι με άλλα παιδιά που μιλάω, συμπαίκτες μου σε προηγούμενες ομάδες, δεν έχουν στήριξη από τις διοικήσεις. Στο αγωνιστικό μέρος, μετά την πρώτη καραντίνα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να έρθω σε ένα καλό επίπεδο.
Εύχομαι να μην συμβεί πάλι αυτό, γιατί δεν ξέρω αν θα φτάνουν οι τρεις μήνες του καλοκαιριού για να επανέλθει το σώμα. Υπάρχει, βέβαια, και η ψυχολογική επιβάρυνση. Κάνουμε κάτι όμορφο, που το αγαπάμε από παιδιά και ξαφνικά οι ζωές μας είναι άδειες.
Πολλά εργοστάσια δουλεύουν, πολλές επιχειρήσεις είναι ανοιχτές, νομίζω θα μπορούσε να ανοίξει με προσοχή και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Πάντως, εμείς εδώ είμαστε. Και μέχρι Ιούλιο να πάει το πρωτάθλημα, προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα».
6ος όμιλος – Δημήτρης Κωνσταντίνου (ΑΕ Μοσχάτου):
«Από τον Μάρτιο είχαμε μπει σε μία διαδικασία να προπονούμαστε μόνοι. Βέβαια, επειδή το άθλημα είναι ομαδικό, από κάποιο σημείο κι έπειτα κουράζεσαι ψυχολογικά, αλλά και το σώμα σου δεν ανταποκρίνεται. Ιούλιο με Αύγουστο μπήκαμε πάλι για προετοιμασία και δυο μήνες μετά επιστρέψαμε στην ίδια διαδικασία.
Ανυπομονούμε να ξεκινήσουμε, αν και μέρα με τη μέρα αναβάλλεται όχι μόνο η επιστροφή, αλλά και οι συζητήσεις περί επιστροφής! Την ίδια ώρα, βλέπουμε να έχει ξεκινήσει όλη η Ευρώπη και μας πιάνει το παράπονο, γιατί θεωρητικά η χώρα μας πάει καλά με την πανδημία, τουλάχιστον σε σχέση με άλλες χώρες. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις, δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει όλο αυτό και τι συνέπειες έχει στον αθλητή. Δεν μπορούν να μπουν στην ψυχολογία του.
Με την άθληση μπορεί κανείς να ξεπεράσει πολλά προβλήματα. Από εκεί και πέρα, ο ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής προσπαθεί να βρει εναλλακτικούς τρόπους για να γεμίσει τον χρόνο του και να διατηρήσει την ψυχολογία του. Ωστόσο, υπάρχουν παιδιά που ζουν από το ποδόσφαιρο και δεν γνωρίζουν τι θα τους ξημερώσει.
Ελπίζω να μπούμε σύντομα σε μία βάση, σύμφωνα με το υγειονομικό πρωτόκολλο, και να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε. Τουλάχιστον να αρχίσουμε τις προπονήσεις για να έρθουμε στο σημείο που ήμασταν, αν και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο».
7ος όμιλος – Νίκος Λυμπερόπουλος (Παναρκαδικός):
«Είναι δύσκολοι καιροί γενικά, για όλο τον κόσμο. Για εμάς τους ποδοσφαιριστές, είναι πολύ κακή αυτή η αποχή, κυρίως για τη σωματική μας κατάσταση, γιατί έχουμε συνηθίσει να παίζουμε τέτοια εποχή. Είναι κάτι που μας πονάει, ειδικά εμάς που είμαστε λίγο πιο μεγάλοι ηλικιακά και δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε για πολλά χρόνια ακόμα.
Περιμένουμε πως και πως τις εξελίξεις για να δούμε μήπως και καταφέρουμε να παίξουμε φέτος. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξος. Από εκεί και πέρα, στο ψυχολογικό κομμάτι, περνάει πιο εύκολα ο χρόνος για όσους έχουν δουλειά. Σε όλους μας λείπει το ποδόσφαιρο, όμως σαφώς πιο δύσκολο είναι για τους ποδοσφαιριστές που έχουν αφιερωθεί αποκλειστικά σε αυτό το κομμάτι και εξαρτώνται μόνο από το ποδόσφαιρο.
Με όλους τους συναδέλφους που μιλάω, αυτό που θέλουν είναι να επανέλθουμε και να παίξουμε. Ειδικά οι πιο νέοι. Όλοι προβληματίζονται, αλλά οι πιο έμπειροι έχουμε συνήθως μία δουλειά για να απασχολούμαστε».
8ος όμιλος – Κώστας Κρητικός (Αιολικός):
«Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση για τον κάθε αθλητή, ανεξαρτήτως αθλήματος. Ο χαμένος χρόνος στον αθλητισμό δεν αναπληρώνεται. Ό,τι έχουμε κάνει, το έχουμε χάσει. Είναι τρόπος ζωής για εμάς. Αρκετοί ζούμε από αυτό. Ένα κομμάτι, λοιπόν, είναι το οικονομικό.
Υπάρχουν, βέβαια, διοικήσεις που βοηθούν τους ποδοσφαιριστές τους και αυτό πρέπει να το αναγνωρίζουμε και να το αναδεικνύουμε. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν επιπτώσεις και στο ψυχολογικό κομμάτι. Όταν έχεις συνηθίσει να κάνεις κάτι, είναι πολύ δύσκολο να το στερείσαι. Με συμπαίκτες που μιλάω είτε από τον Αιολικό είτε από προηγούμενες ομάδες, είναι σε πολύ δύσκολη θέση.
Ελπίζω και θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί λύση. Το θέμα είναι να τη δώσουν οι αρμόδιοι και οι λοιμωξιολόγοι, από τους οποίους περιμένουμε το ‘πράσινο φως’. Εξαρτώμαστε από τους ειδικούς, αλλά και από τη θέληση που θα δείξουν οι διοικήσεις ώστε να ξεκινήσουμε. Στη δική μας ομάδα, που έχουμε θέσει ως στόχο την άνοδο, θέλουμε να ξεκινήσουμε».
9ος όμιλος – Βασίλης Μπούνας (Παναιγιάλειος):
«Καταρχήν, εύχομαι σε όλο τον κόσμο υγεία. Από την πρώτη καραντίνα ήταν δύσκολα τα πράγματα για όλους μας. Γνωρίζαμε ότι για να κρατηθούμε σε ένα επίπεδο, έπρεπε να κάνουμε προπόνηση μόνοι μας. Αυτό είναι πάντα δύσκολο για έναν αθλητή που έχει μάθει σε άλλους ρυθμούς.
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές κράτησαν έναν ρυθμό για να είναι έτοιμοι με την έναρξη των προετοιμασιών. Με τη δεύτερη καραντίνα θεωρώ ότι τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πάρα πολύ για όλους μας. Φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολο, ίσως επικίνδυνο και για τραυματισμούς, όταν επιστρέψουμε. Προσωπικά, ολοκληρώνω την ενδέκατη εβδομάδα που μου δίνει πρόγραμμα η ομάδα και το εκτελώ στην… άσφαλτο.
Ούτως ή άλλως, είναι άλλο πράγμα να τρέχεις μόνος και άλλο να είσαι με τον συμπαίκτη σου στην προπόνηση. Από εκεί και πέρα, για πολλούς στη Γ’ Εθνική το οικονομικό είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Θεωρώ ότι πάντα πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες και να συμβαδίζουμε με το κοινό συμφέρον, όμως πρέπει να βρεθεί μία λύση, με σεβασμό προς όλους όσοι νόσησαν.
Νομίζω, επίσης, ότι πρόκειται για σύνθετο ζήτημα και για τις ομάδες. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει το ίδιο πάθος και η ίδια θέληση για να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Ίσως είναι μία ευκαιρία να παρθούν σοβαρές αποφάσεις και να τεθούν οι βάσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Ας προσέξουν το προϊόν, ειδικά για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, προκειμένου να συναντήσουν καλύτερες συνθήκες».
10ος όμιλος – Τάσος Τριανταφύλλου (Γιούχτας):
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που περνάμε. Μας έχει επηρεάσει πάρα πολύ η απραξία στο ψυχολογικό κομμάτι. Δεν κάνουμε καθόλου προπόνηση, δεν μπαίνουμε μέσα στο γήπεδο, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ομαδικό, διότι όσο κι αν δουλέψεις ατομικά, δεν είναι το ίδιο να μπεις στο γήπεδο με την ομάδα ολόκληρη και με τις οδηγίες του προπονητή.
Συν τοις άλλοις, μας έχει επιβαρύνει πάρα πολύ στο κομμάτι της υγείας. Τα σώματά μας έχουν συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο ρυθμό και ξαφνικά έχουμε πάει στο άλλο άκρο. Νομίζω ότι τώρα δεν μπορούμε καν να αξιολογήσουμε τις συνέπειες όλης αυτής της κατάστασης. Όλα τα προβλήματα θα βγουν τη στιγμή που θα μπούμε στο γήπεδο. Όσοι παρακολούθησαν έστω λίγο την πρεμιέρα στο πρωτάθλημα της Super League 2, θα είδαν πόσο μουδιασμένοι και επιφυλακτικοί ήταν οι ποδοσφαιριστυές μετά από τόσο καιρό απραξίας.
Η κατάσταση αυτή μας έχει επηρεάσει αρνητικά σε όλα τα επίπεδα και, φυσικά, στο οικονομικό. Πολλές οικογένειες πέρασαν μαύρα Χριστούγεννα, γιατί οι ομάδες ήταν δύσκολο να αντεπεξέλθουν στις συμφωνίες τους. Προφανώς και δεν κατηγορούμε τις ομάδες, όμως δεν γίνεται να μην βλέπουμε τα πράγματα και από τη δική μας πλευρά. Όσο για την επιστροφή, οι εισηγήσεις που έχουμε πάρει είναι θετικές.
Ωστόσο, κρατάμε μικρό καλάθι, διότι έχει περάσει τόσος καιρός και δεν έχει παρθεί ακόμα απόφαση. Ανοίγουν σιγά-σιγά όλα γύρω μας, όμως δεν ξέρω συμβαίνει με το ποδόσφαιρο. Αν πρόκειται να σταματήσουμε, να βγουν να το πουν και, ειδικά, στα πιο νέα παιδιά. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Δεν πάει άλλο».
του Δημήτρη Θεοδώρου, για την Ώρα των Σπορ