Για πρώτη φορά ο γιος του πρώην άσου της ΑΕΛ Γιάννη Βαλαώρα ανοίγει την καρδιά του στο athleticlarissa.grκαι μιλάει για την ομάδα της Ελασσόνας, τις σκέψεις του για τη νέα χρονιά, την πικρία του πατέρα του για την αποχώρησή του από την ομάδα νέων της ΑΕΛ και τονίζει ότι η σχέση του με την λαρισινή ομάδα είναι σχέση τρέλας και την παρομοιάζει πολύ εύστοχα με τις σχέσεις ανδρών και γυναικών.
Εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για την ΑΕΛ και δηλώνει «τρελά ερωτευμένος» με την Ελασσόνα.
Ο Βαγγέλης Βαλαώρας αναφέρεται στην στήριξη της οικογένειάς του στην επαγγελματική του πορεία στα γήπεδα και ευχαριστεί δημόσια τα άτομα που τον βοήθησαν στα αγωνιστικά δρώμενα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα σχόλιά του για την πορεία των λαρισινών ομάδων στο πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής.
Διανύεις σίγουρα μία από τις καλύτερες περιόδους αφού πραγματοποιείς μία πολύ καλή χρονιά με την ομάδα της Ελασσόνας. Νιώθεις δικαιωμένος;
Σαφώς. Αρχικά, για την ίδια την ομάδα μου γιατί θεωρείται ότι έκανε μία από τις καλύτερες χρονιές της. Ας μην ξεχνάμε ότι το περασμένο καλοκαίρι όλη η φίλαθλη
κοινότητα μας θεωρούσε το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό. Κατά δεύτερον, θεωρώ δικαιωμένο τον εαυτό μου γιατί πρώτα απ'όλα βοήθησα την ομάδα στην πολύ καλή της πορεία και πιστεύω ότι έκανα αρκετές καλές εμφανίσεις.
Νιώθεις ότι αναγεννήθηκες στην Ελασσόνα;
Δεν μπορώ να πω αν αναγεννήθηκα, σίγουρα όμως έκανα ένα βήμα παραπάνω. Στην οικογένεια της Ελασσόνας νιώθω οικεία από την πρώτη στιγμή. Δέθηκα πολύ με τα παιδιά, με τους διοικητικούς παράγοντες και με τον φίλαθλο κόσμο που με αγκάλιασε αμέσως. Νιώθω υπέροχα όταν περπατάω στους δρόμους της Ελασσόνας και οι φίλαθλοι με χαιρετούν εγκάρδια.
Είναι νωρίς να πούμε τί σκέφτεσαι για τη νέα χρονιά;
Φυσικά και είναι νωρίς. Δεν μπαίνω ακόμη στη διαδικασία να σκεφτώ την επόμενη χρονιά. Έχουμε δύο αγωνιστικές για το τέλος του πρωταθλήματος και συνεχίζουμε και
στο κύπελλο. Αυτό που προέχει είναι να πάει καλά η ομάδα και για μένα προσωπικά το μόνο που σκέφτομαι είναι να δουλεύω με σοβαρότητα και πειθαρχία και εύχομαι
να τελειώσω υγιής τη χρονιά μου.
Πριν από λίγες ημέρες αγωνίστηκες στον τελικό της ΕΠΣΛ στο στάδιο Αλκαζάρ, ένα γήπεδο που αγωνίστηκε ο πατέρας σου επί σειρά ετών με μεγάλες επιτυχίες. Πώς ένιωσες;
Τα λόγια είναι περιττά όπως λέει και ο ''μεγάλος'' Τόλης Βοσκόπουλος και δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματά μου. Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη. Όλοι οι φίλαθλοι της Λάρισας νιώθουν ταπεινότητα και δέος μπροστά στο ιστορικό Αλκαζάρ, πόσο μάλλον εγώ. Η οικογένειά μου με μεγάλωσε διηγώντας μου ιστορίες για το θρυλικό γήπεδο της δεκαετίας του 80'.
Συμβουλεύεσαι τον πατέρα σου για το ποδόσφαιρο;
Αν και ο πατέρας μου αρνείται τον ρόλο του συμβουλάτορα και με αφήνει να πάθω για να μάθω, μέσα από πάμπολες συζητήσεις που κάνουμε αποκομίζω πολλά. Παρεπιπτόντως ο Γιάννης Βαλαώρας είναι ο μεγάλος μου επικριτής χωρίς να μου λέει ποτέ ''Μπράβο''(παράπονο).
Νιώθεις πικραμένος με τον τρόπο που αποχώρησες από την ΑΕΛ;
Ειπώθηκαν πάρα πολλά γι'αυτήν την αποχώρηση και θα είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσω γι'αυτό. Πικραμένος υπ'αριθμόν ένα, είναι ο πατέρας μου και όχι εγώ. Θα
αναφέρω αρχικά την άποψη του και όχι την δική μου. Θεωρεί, λοιπόν, ότι ήταν ανέντιμη η συμπεριφορά τους απέναντι σε έναν δεκαεξάχρονο που επιστρέφει από
ένα τραυματισμό, ασχέτως αν αυτός είναι γιος του Βαλαώρα ή όχι. Κάποιος τώρα μπορεί να σκεφτεί ότι με απέρριψαν ποδοσφαιρικά. Σας δηλώνω υπεύθυνα ότι στην
ομάδα των Νέων πριν τον τραυματισμό μου έκανα τέσσερις μόλις προπονήσεις. Ηλικιακά εκείνη την περίοδο ανήκα στο παιδικό τμήμα και ύστερα από επιλογή εγώ και
κάποια άλλα παιδιά ''ανεβήκαμε'' στην ομάδα των Νέων. Επέστρεψα μετά από ένα χρόνο από την επέμβαση που έκανα.
Οι προπονητές μου, διαβεβαίωναν τον πατέρα μου που ανησυχούσε, ότι η επόμενη χρονιά μου θα έδειχνε την καλή μου πορεία, αφού πρώτα θα έκανα προετοιμασία το καλοκαίρι με την ομάδα των Νέων και ξαφνικά ειδοποιήθηκα να πάρω το δελτίο μου από την ΑΕΛ, ενώ βρισκόμουνα σε περίοδο αποκατάστασης του ποδιού μου. Τα συμπεράσματα δικά σας, λοιπόν, για τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκαν και με έκριναν οι ''καταξιωμένοι'' ιθύνοντες. Μ'αυτά και μ'αυτά ο πατέρας μου σταμάτησε να έρχεται στο Αλκαζάρ εδώ και 3 χρόνια αλλά κανείς δεν
μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι περισσότερο ΑΕΛ από τον Γιάννη τον Βαλαώρα.
Βαγγέλη, μου φαίνεται ότι υπεκφεύγεις. Δεν μας ανέφερες πως αισθάνεσαι εσύ για την ΑΕΛ;
Κάποιες στιγμές νιώθω ότι η σχέση μου με αυτή την ομάδα είναι σχέση τρέλας, ψυχεδελική. Δεν μπορώ να την περιγράψω. Θα σου πω κάτι: Μου θυμίζει τις σχέσεις που
έχουμε εμείς οι άντρες με τις γκόμενες. Όσο μας φτύνουν τόσο κολλάμε και όταν μας προσεγγίζουν χάνουμε το ενδιαφέρον μας γι’ αυτές. Αυτό που κατάλαβα μετά από
αυτά τα γεγονότα είναι ότι ''Ο έρωτας με έρωτα περνάει για να ξεχάσει μια καρδιά να μην πονάει άλλο πια, πρέπει αλλού να πάει''. Η γυναίκα που με τρελαίνει αυτή
την στιγμή είναι η Ελασσόνα. Κάποιες άλλες στιγμές, πάλι, ευγνωμονώ την ΑΕΛ που έφυγα γιατί μέρα με τη μέρα ανακαλύπτω πόσες πολύτιμες εμπειρίες και παραστάσεις σου προσφέρουν τα ''αληθινά'' πρωταθλήματα.
Η οικογένειά σου, τί ρόλο έχει παίξει όλα αυτά τα χρόνια;
Η οικογένειά μου όσον αφορά τη ζωή μου, παίζει το ρόλο μιας οποιασδήποτε φυσιολογικής οικογένειας. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, η οικογένειά μου είναι αυτή που
δέχεται τις μεταπτώσεις μου είτε βρίσκομαι στο ναδίρ είτε στο ζενίθ της ψυχολογίας μου.
Ποιο είναι το όνειρό σου;
Το όνειρό μου είναι να με αξιώσει ο Θεός να παίζω πάντα σε γεμάτα γήπεδα.
Έχεις κάποιο γούρι;
Λίγο-πολύ όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο είμαστε προληπτικοί και θα σας αναφέρω ένα αστείο περιστατικό με τον πατέρα μου. Πριν από έναν αγώνα την ώρα που ετοίμαζα τον σάκο μου να πάω στο γήπεδο διαπίστωσα πως δεν μπορούσα να βρω τις μαύρες μου καλαμίδες. Διαβάστε τον διάλογο που είχα με τον πατέρα μου:
-Γ.Β: Τί ψάχνεις Βαγγέλη;
-Β.Β: Τις μαύρες τις γούρικες τις καλαμίδες μου.
-Γ.Β: Κοίταξε αγόρι μου, τα γούρια στο ποδόσφαιρο είναι στο μυαλό σου και στα πόδια σου. Εκεί θα στηριχτείς για να παίξεις καλά.
Σε δύο λεπτά ακούω τη μητέρα μου να ρωτάει τον πατέρα μου: ''Τί ψάχνεις εκεί Γιάννη;''
-Γ.Β: Άσε με ,ρε, ο άλλος έχασε τις γούρικες τις καλαμίδες!!!
Το γέλιο που κάναμε μετά στην οικογένεια δεν περιγράφεται.
Υπάρχουν κάποια άτομα συγκεκριμένα που σε βοήθησαν μέχρι τώρα;
Όταν επανήλθα από τον τραυματισμό μου γνώρισα τον Γιάννη τον Πλιάτσικα, ξεκίνησα την αποκατάστασή μου μαζί του, από τότε συνεχίζουμε ανελλιπώς τις προπονήσεις μας και τον θεωρώ βασικό κομμάτι της ζωής μου.
Όσον αφορά τον Κώστα Κολομητρούση, με όλο τον σεβασμό στην έκφραση που θα χρησιμοποιήσω, τον θεωρώ, ''ποδοσφαιρικό μου πατέρα'', όχι μόνο γιατί με πήρε από το χέρι και με καθοδήγησε αλλά περισσότερο γιατί σπανίζουν άνθρωποι με το ήθος του Κώστα Κολομητρούση. Επί της ευκαιρίας θα ήθελα να τους ευχαριστήσω δημόσια και τους δύο, γι'αυτά που μου προσφέρουν. 
Θέλω το σχόλιό σου για τη φετινή πορεία των υπολοίπων Λαρισινών ομάδων του Νομού στο πρωτάθλημα της Δ' Εθνικής.
Αρχικά, η επισήμως πρωταθλήτρια Τσαριτσάνη ανεβαίνει δίκαια στην Γ' Εθνική γιατί το αποδεικνύει η διαφορά που έχει στον βαθμολογικό πίνακα από τις υπόλοιπες
ομάδες. Έπειτα, για τον Πυργετό πιστεύω εδώ και χρόνια πως είναι αξιόλογη ομάδα και κάποια στιγμή δικαιούται την άνοδο στη Γ' Εθνική.
Τέλος, για το ιστορικό σωματείο του Απόλλωνα Λάρισας, εύχομαι να παραμείνει στην κατηγορία γιατί έτσι αρμόζει σε ένα τέτοιο σύλλογο και να πάει ακόμη πιο ψηλά.
*Ευχαριστούμε θερμά το cafe-barReginaγια την φιλοξενία του.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΓΚΑΤΖΟΥΛΗ