ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΙΚΑ
Με μίσος η σόλα διαλύει την γόπα. Το παπούτσι χώνεται μέσα σε ένα κάδο σκουπιδιών. Ένας άνθρωπος σωστός ταύρος εν υαλοπωλείω. Βλέπεις η τιμή, η αξιοπρέπεια, η υστεροφημία. Να μην βγει το όνομα, να μην γίνει το «talk of the town» που λένε και στο χωριό μου…
Όλα αυτά για μια επίσκεψη του «μεγάλου» με το πούρο στα αποδυτήρια. Όχι, για μια ιδιαίτερη μνεία προς τους παίκτες. Ούτε για την απαίτηση της νίκης. Παρά μόνο για να ηττηθούν. Συμφέροντα βλέπεις…
Ουδείς μπορεί να «ποδοπατήσει» εντολές εκ των άνωθεν. Ένας που το επιχείρησε στο μακρινό 1973 ήταν ο Μπράιαν Κλαφ όταν αρνήθηκε να παρατάξει τους αναπληρωματικούς στο ματς με την Λιντς έπειτα από επιθυμία του ιδιοκτήτη της Ντέρμπι, Σαμ Λόνγκσον, διότι μεσοβδόμαδα η ομάδα θα αντιμετώπιζε την Γιουβέντους για τον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Τελικά, ο Μπράιαν Κλαφ έχασε και τα δυο παιχνίδια και εν συνεχεία απολύθηκε για την ανυπακοή του…
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι «Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω». Ουδείς μπορεί να αντισταθεί. Ακόμη και οι παίκτες ως σπουδαίοι ηθοποιοί θα βγουν άλλη μια φορά στο… σανίδι να παίξουν την δική τους παρωδία. Η «καρέκλα του σκηνοθέτη» τρίζει κάθε Κυριακή, και το θεατρικό του έργο καταρρέει. Ένα κάστρο, όπως αποδείχθηκε, στην αμμουδιά, όπου ένα κύμα το πήρε μαζί του…
Στα καφενεία επικές αναλύσεις για την τακτική της ομάδας, για την φόρμα του αντιπάλου, σενάρια και πικρόχολες κριτικές. Λίγο πιο πέρα, στο πελώριο κτίριο τα μεγάλα «κεφάλια» απολαμβάνουν το πούρο τους σε συνοδεία με καλό σκωτσέζικο ουίσκι. Τα νυχτερινά κέντρα γεμίζουν από ποδοσφαιριστές που μετά από μια «κακή» μέρα στην δουλειά πηγαίνουν να διασκεδάσουν. Προφανώς, θα έχουν τον λόγο τους. Και λίγο πιο κάτω, μια ψυχή κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους και δυο μάτια καρφωμένα σε ένα παράθυρο κοιτάζοντας… πουθενά. Τσιγάρα, αλκοόλ, τηλέφωνα. Δύσκολη νύχτα. Μια ήττα-μαύρη κηλίδα για το βιογραφικό. Συν τοις άλλοις, βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα». Αυτή η καταραμένη βουή του κόσμου. Ο προπονητής είναι το εξιλαστήριο θύμα της υπόθεσης…
Και στην Ελλάδα πηγαινοέρχονται προπονητές. Μερικοί αφήνουν σπουδαίο έργο, αλλά οι περισσότεροι «έρμαια» των επιθυμιών του big boss κάθονται στην άκρη του πάγκου ως καρικατούρες και καταλήγουν να φεύγουν… νύχτα. Λίγοι επαναστάτησαν, λίγοι μίλησαν και οι υπόλοιποι απλά έβαλαν το λιθαράκι τους στην «ομερτά» του ποδοσφαίρου…
Κι όπως έγραψε στην αποχαιρετιστήρια επιστολή ο πρώην Άγγλος προπονητής του Απόλλων, Λόρι Σάντσεζ: «Στο Μαγικό Βασίλειο που είναι η Superleague ακόμα και ένας Μάγος έχει περιορισμένες δυνάμεις».