Αν ήταν αμερικανός πολίτης, η ζωή του θα είχε γίνει ταινία. Νέος και αυτοδημιούργητος, είναι ο ιθύνων νους μιας επιχείρησης, με δυναμική τέτοια ώστε να την «εκτοξεύει» πέρα από τα όρια της χώρας, που δεν μειώνει μισθούς, αλλά δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας! Με την αλυσίδα καφέ Mikel θέλει να «κατακτήσει» την Ελλάδα ως ο έλληνας βασιλιάς του καφέ.
Για να μιλήσεις μαζί του δεν περνάς από δέκα γραμματείς και φαρισαίους. Αν δεν είναι στο γραφείο - συνήθως δεν είναι, γιατί αλωνίζει την Ελλάδα με αφορμή τα καταστήματα που ανοίγει, το ένα μετά το άλλο και κάποια σχεδόν ταυτόχρονα (αρκεί να είναι στην ίδια πόλη) - αφήνεις μήνυμα και σου τηλεφωνεί ο ίδιος. Ουδείς ενδιάμεσος. Εχει τα γαλόνια αλλά ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως στρατηγό. Ενας στρατιώτης είναι - τονίζει κατ' επανάληψη στη μεταξύ μας τηλεφωνική συνομιλία - και εκείνος από τους περίπου 500 της εταιρείας του.
Η ανάπτυξη της αλυσίδας καφέ που δημιούργησε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «η κάθοδος των Mikel». Δεν έχουν συμπληρωθεί πέντε χρόνια (Νοέμβριος 2008) από τότε που άνοιξε το πρώτο κατάστημα καφέ στη Λάρισα ο Λευτέρης Κυριακάκης και οι κρίκοι στην αλυσίδα, που είναι ήδη 42, συντόμως θα αριθμούν τους 60. Θεωρείται, με κατανάλωση καφέ 100 τόνους ετησίως, το αντίπαλο δέος των Starbucks στην Ελλάδα.
ΑΡΧΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Ολα άρχισαν από την Κρήτη. Συγκεκριμένα από τη Σφάκα Σητείας. Ο Μιχάλης Κυριακάκης, αστυνομικός, πήρε μετάθεση για την Ελασσόνα. Γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη Μαρία Αργύρη και πήγαν στη Λάρισα. Εκαναν οικογένεια μεγάλη, με στερήσεις, αλλά πήραν και παίρνουν περισσότερες χαρές. Δέκα παιδιά δεν είναι και λίγα. Δεν θέλουν όμως και πολλά. «Μεγαλώσαμε με τα ρούχα των μεγαλύτερων αδελφών μας», λέει ο Λευτέρης Κυριακάκης.
Ο Λευτέρης είναι το 10άρι της οικογένειας. Αν η οικογένειά του ήταν ποδοσφαιρική ομάδα, θα έπαιζε λίμπερο. Σε μια σχεδόν ιατροκρατούμενη παρέα αδελφών, ο Λευτέρης, 35 ετών σήμερα, λοξοδρόμησε. Για Ιατρική πήγαινε κι εκείνος, με σκοπό να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησε όμως τους δρόμους του καφέ. Φουνταριστός σε μια δουλειά για την οποία δεν είχε ιδέα. Στην αρχή σερβίριζε. Μετά πέρασε σε άλλα πόστα. Πάντα με κεραίες τεντωμένες. Ρουφούσε σαν σφουγγάρι. Θα μπορούσε να ήταν σαν τον Αλφρέντο Λιγκουίνι στον αριστοτεχνικό «Ρατατούη», κάνοντας πειραματισμούς ώς το ξημέρωμα και πάλι από την αρχή.
Τα πράγματα μπορεί να μην έγιναν έτσι όπως στην ταινία κινουμένων σχεδίων (εκεί τα νήματα κινούσε ένας συμπαθής αρουραίος που λάτρευε τη μαγειρική), όμως ο Κυριακάκης είχε συναντήσει το πάθος της ζωής του: τον καφέ. Στα 23 του ήταν ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου και δύο καφέ στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του ήταν κάθετος. Ηθελε να γίνει γιατρός. Τα πουλάει όλα, επιστρέφει στη Λάρισα και το 2008 ανοίγει το πρώτο Mikel.
Είχε αποκρυσταλλωμένη εικόνα για εκείνο που ήθελε να κάνει και να προσφέρει. Και αποτυπώνεται στο τρίπτυχο: καφέδες από καλά χαρμάνια, φρέσκες συνταγές, ουσιαστικό σέρβις.
Η δραστηριοποίηση στον χώρο της καφεστίασης είναι - κατά τον Λευτέρη Κυριακάκη - ταπεινή εργασία. «Σπανίζει η εξυπηρέτηση με ευγένεια, σεμνότητα. Η επικρατούσα τάση είναι λες και κάνουμε χάρη στον πελάτη και όχι εξυπηρέτηση».
Σύντομα τα καφέ του κατακτούν τη Βόρεια Ελλάδα και πραγματοποιούν την κάθοδό τους στην Αθήνα και την υπόλοιπη χώρα. Τα καταστήματά του βρίσκονται σε σημεία με κίνηση. Οχι σε πλατείες ή πεζόδρομους. Πάνω στον δρόμο, σε λεωφόρους. Από επιλογή. Ακόμη και τα μπαρ δεν είναι στο βάθος των μαγαζιών αλλά μπροστά, στη βιτρίνα. «Για να ικανοποιώ και την ανάγκη των περαστικών», τονίζει ο κ. Κυριακάκης.
Το Mikel δεν είναι ξένος τίτλος. Είναι αρκτικόλεξο που σχηματίζεται από τα αρχιγράμματα του ονόματός του και των ονομάτων των δύο αδελφών του, του Μιχάλη και του Κυριάκου, με τους οποίους δουλεύει μαζί. Είναι και ελάχιστη ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης των προσπαθειών του 82 ετών σήμερα πατέρα του, του ολιγόλογου και τσεκουράτου Μιχάλη Κυριακάκη, μαζί με το φιλοτεχνημένο πορτρέτο που πάτερ φαμίλια στο λογότυπο.
Μιλάει γρήγορα, ακούω κόσμο να μπαινοβγαίνει στο γραφείο του, εκείνος όμως δεν διακόπτει ούτε μια φορά την τηλεφωνική κουβέντα μας.
Αισθάνεται άβολα να μιλάει μόνον εκείνος για τα Mikel. Το καλύτερο θα ήταν, λέει ευγενικά, να μιλούσα και με τα αδέλφια του, με κάποιους από τους εργαζομένους. Για τον Κυριακάκη τα καταστήματα Mikel δεν είναι εκείνος αλλά οι εργαζόμενοι σε αυτά. Χάρη σ' εκείνους υπάρχουν. Το εννοεί. Και όταν τον ρωτώ αν τους γνωρίζει όλους απαντά καταφατικά διευκρινίζοντας - και με δόση ενοχής - ότι έχει χάσει λίγο τον λογαριασμό, κυρίως με το ραγδαίο άνοιγμα πολλών καφέ το τελευταίο διάστημα. Εκείνους που απασχολούνται στα περίπου 12 ιδιόκτητα Mikel (καμιά τριανταριά είναι φραντσάιζ) τούς ξέρει με τα μικρά τους.
Τον Σεπτέμβριο του 2009 ανέκοψε την ανάπτυξη της αλυσίδας καφέ. Για να υποστηρίξει τα Mikel του, δημιούργησε την εταιρεία Georgia (από τη μητέρα του). Μια κάθετη μονάδα παραγωγής γλυκών, παγωτών, κέικ, μπισκότων και εκπαίδευσης προσωπικού, η οποία ελέγχει ταυτόχρονα και την ποιότητα των καφέ. Επέλεξε να φρενάρει την εξάπλωση των Mikel για να μπορεί να είναι αξιόπιστος και ό,τι προσφέρει να είναι ποιοτικά ελεγμένο.
Chocolate yogurt
Το 24ωρο δεν του φθάνει. Η δουλειά του είναι η ζωή του. Η επιτυχία έχει το τίμημά της. Εκείνος δεν το βλέπει έτσι. Λατρεύει αυτό που κάνει και δόγμα του είναι να ικανοποιεί την ανάγκη του εργαζομένου, κατ' αρχήν, για ποιοτικό καφέ. Γι' αυτό και τα καταστήματά του λειτουργούν από τις 05.00. Κοιμάται - «όταν κοιμάμαι» - και το μυαλό του «εργάζεται». Μια φορά ξύπνησε στις 04.00, πήγε στο εργαστήριο και «πάλεψε» ώς το πρωί μια συνταγή που του «κατέβηκε» ενώ κοιμόταν. Το chocolate yogurt μέσα σε μια ημέρα, έπειτα από προσαρμογές, εκδοχές, τυποποίηση, πέρασε στο μενού και στον κατάλογο εκπαίδευσης.
Γραφείο και κρεβάτι του είναι ένα μικρό ιταλικό αυτοκίνητο με το οποίο αλωνίζει την Ελλάδα. Το χρώμα του χρήματος και η λάμψη της επιτυχίας δεν τον έχουν θαμπώσει. Από τα χέρια του πέρασαν και περνούν εκατομμύρια. Ο ίδιος αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας. Φωτογραφία του ακόμη και στο Διαδίκτυο δεν υπάρχει. Μας αρνήθηκε ευγενικά να δώσει. Τελικώς έκανε την παραχώρηση να στείλει, για «ΤΑ ΝΕΑ» ειδικά, ένα σκίτσο που φιλοτέχνησε στέλεχός του από το εικαστικό τμήμα της επιχείρησής του. Στο mail επισύναψε και των δύο αδελφών του, γιατί δεν του πήγαινε να στείλει το δικό του μόνο. Σημαντική και απαράβατη αρχή του, να μην αλλάξει. Δεν νιώθει ότι πάτησε στην κορυφή. Οπου κορυφή για τον Λευτέρη Κυριακάκη είναι ο ουρανός.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ