«Ποδόσφαιρο σάλας ή αλλιώς ποδόσφαιρο σε κλειστό χώρο… Μπορεί να είναι αναπτυγμένο στην Ευρώπη, στη Ελλάδα να μετράει 23 χρόνια ζωής, αλλά στη Λάρισα ήρθε φέτος και ήρθε για να μείνει…». Αυτό μας λέει ο Χρήστος Παπαδημητρίου πρόεδρος του συλλόγου "LARISSA FUTSAL ACADEMY" που ιδρύθηκε πέρυσι και ήδη άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Στο 26ο Δημοτικό Σχολείο Λάρισας έχουν στήσει το… Στρατηγείο τους ή για να ακριβολογούμε την έδρα τους, όπου περίπου σαράντα παιδιά ηλικίας 4-12 ετών ασχολούνται με το άθλημα. Αλήθεια, πώς ξεκίνησε η ιδέα του Futsal στη Λάρισα; Ο Χρήστος Παπαδημητρίου μας λέει: «Προσωπικά ήμουν βοηθός διαιτητής Β εθνικής κατηγορίας και συνεργάστηκα με τον γυμναστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου που ιδρύσαμε τον πρώτο σύλλογο. Θέλαμε να καλύψουμε ένα αθλητικό κενό και απ’ ό,τι φαίνεται τα πάμε πολύ καλά. Αρκετοί γονείς προτιμούν να φέρουν τα παιδιά στο ποδόσφαιρο σάλας παρά σε μια ομάδα που παίζει σε ανοιχτά γήπεδα». Θα μας πείτε λίγα λόγια για τους κανονισμούς; «Ναι, το ποδόσφαιρο σάλας παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των πέντε παικτών, από τους οποίους ένας είναι ο τερματοφύλακας και επιτρέπονται απεριόριστες αλλαγές. Σε αντίθεση με κάποιες άλλες μορφές εσωτερικού ποδοσφαίρου, το παιχνίδι παίζεται σε μια σκληρή επιφάνεια που οριοθετείται από γραμμές, τοίχοι ή πίνακες δεν χρησιμοποιούνται. Επίσης παίζεται με μια μικρότερη μπάλα με λιγότερη αναπήδηση από ό,τι μια μπάλα κανονικού ποδοσφαίρου. Η επιφάνεια, η μπάλα και οι κανόνες δημιουργούν μια έμφαση στον αυτοσχεδιασμό, τη δημιουργικότητα, την τεχνική καθώς και τον έλεγχο της μπάλας και τις πάσες σε μικρούς χώρους». Ο αείμνηστος Βαγγέλης Παλάντζας ήταν ο πρώτος ομοσπονδιακός, αυτός που ουσιαστικά ξεκίνησε όλη την ιστορία. Αποτέλεσε τον μέντορα του ελληνικού futsal, τον άνθρωπο που έβαλε το… μικρόβιο σε πολλούς, οι οποίοι τώρα βρίσκονται σε πρωταγωνιστικά πόστα. Αλήθεια ο σπόρος στη Λάρισα φυτρώνει; «Ναι, ο σπόρος φυτρώνει και σε λίγος θα βγούνε και κάποιοι παίκτες. Θέλαμε τη νέα χρονιά να έχουμε ανδρική ομάδα που θα συμμετέχει στο πρωτάθλημα, αλλά δεν τα καταφέραμε λόγω του κορονοϊού. Μάλιστα κάναμε τα πάντα, καθώς παρουσία της διευθύντριας του 26ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας Κ. Κατερίνας Σταγιάννη, του αντιπροέδρου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Κ. Χρήστου Καλαμπούκα λόγω της πανδημίας προχωρήσαμε στην απολύμανση του γυμναστηρίου στο οποίο γίνονται οι προπονήσεις των αθλητών του Συλλόγου. Αλλά μετά την αναστολή όλων των δραστηριοτήτων κάναμε μετάθεση των σχεδίων για την επόμενη χρονιά. Εδώ μετατέθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν θα το κάναμε εμείς; Επίσης έχουμε έναν καλό προπονητή, τον Γιώργο Μανάκη ενώ κάνουμε και ειδικά προγράμματα διατροφής με τη Μαρία Κανάκη για τους αθλητές μας και ό,τι άλλο μπορεί να γίνει για την πρόοδό τους». Το σωματείο είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Σάλας. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ Η ιστορία του futsal ή του micro-football - όπως είναι γνωστό στην Κολομβία – ξεκίνησε από τον καθηγητής Φυσικής Αγωγής Juan Carlos Ceriani στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Αν και είναι κάτι νέο στο ποδόσφαιρο συνιστάται ιδιαίτερα από προπονητές για όλους εκείνους τους νέους που θέλουν να ξεκινήσουν την καριέρα τους στο άθλημα. Στη συνέχεια πήγε στη Βραζιλία και μετά έφθασε στην Ευρώπη… Οι κανόνες του futsal συντάχθηκαν με τις πτυχές του μπάσκετ, του χάντμπολ, της υδατοσφαίρισης, του χόκεϊ με πατίνια και, φυσικά, του γηπέδου. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ceriani είχε την λαμπρή ιδέα να δημιουργήσει ποδόσφαιρο εσωτερικού χώρου ακολουθώντας αυτές τις βασικές οδηγίες. Οι πέντε παίκτες, η στρατηγική τους θέση, η διάρκεια του αγώνα και το τεχνικό αμυντικό κλείδωμα, προέρχονται από το μπάσκετ. Στόχοι γκολ (που θα μπορούσαν να είναι αυτοσχέδιοι ή ζωγραφισμένοι στους τοίχους), η απαγόρευση να κλωτσάει ο παίκτης την μπάλα στο τέρμα από οποιαδήποτε γωνία και τα μέτρα του γηπέδου προέρχονται από το χάντμπολ. Η τεχνική των περιστροφών, θυμίζει χόκεϊ. Ο σκοπός του παιχνιδιού και της μπάλας, είναι ό,τι προβλέπεται για γήπεδο ποδοσφαίρου. Μέχρι το 1985, η ισπανική τηλεόραση μετέδωσε ακόμη και τα πάρτι, τα οποία δημιούργησε αυτό το άθλημα που επινοήθηκε από τον Ceriani και είδαν εκατομμύρια θεατές. Στη δεκαετία του ’90, ο αριθμός των χωρών στο γήπεδο ποδοσφαίρου αυξάνεται και αυτό φαίνεται σαφώς στον αριθμό των συμμετεχόντων που αγωνίζονται κάθε τέσσερα χρόνια, από τους προκαταρκτικούς γύρους έως τον τελικό. Από αυτή την άποψη, η Βραζιλία ήταν η αγαπημένη ομάδα. Ένας από τους λόγους που εξηγούν αυτήν την ταχεία άνοδο αυτής της επιλογής έγκειται στο γεγονός ότι προηγήθηκε της επιλογής του γηπέδου ποδοσφαίρου, το οποίο συνέβαλε στην οικοδόμηση της φήμης του. Εν ολίγοις, αυτή η χώρα έχει ποδοσφαιρική παράδοση, η οποία αποτελεί μέρος της πολιτιστικής της ταυτότητας. Οι Βραζιλιάνοι στο futsal έχουν κερδίσει πέντε Παγκόσμια Κύπελλα της FIFA, και ακολουθούν οι Ισπανοί. Το ποδόσφαιρο δεν είχε πάρα πολλές αλλαγές στους κανονισμούς του, εκτός από μία που έκανε η FIFA το 2012 όσον αφορά στον αριθμό των αναπληρωτών ανά ομάδα. Ωστόσο, μια επαναστατική λεπτομέρεια στην εξέλιξη αυτού του αθλήματος έγκειται στο φύλο, καθώς αποδείχθηκε ότι είναι και γυναικείο. Ετσι εμφανίστηκαν γυναικείες ομάδες που έχουν επίσης θριαμβεύσει. Η απόδειξη είναι στους παγκόσμιους διαγωνισμούς των γυναικών. Αν και αυτοί έχουν λιγότερη διάδοση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και υπάρχει ένας μικρότερος φανατισμός, οι γυναίκες δεν έχουν αγνοηθεί στο άθλημα.
Του Σωτ. Κέλλα
Πηγή: Ελευθερία