Το απόγευμα είχε σχεδόν συμφωνήσει με τον Νίκο Παπανικολάου να ξαναντυθεί στα βυσσινί. Η χαρά του ανείπωτη. Ένιωθε πως πάλι με το άλογο στο στήθος, θα πετούσε στα ουράνια! Και πέταξε πραγματικά πάνω στα φτερά όμως των αγγέλων.
Το μαύρο πεπρωμένο, είχε έτοιμο το δικό του μεταγραφικό συμβόλαιο. Αυτό που ...επικυρώθηκε τα ξημερώματα της 8ης Μαρτίου 1997 κι έστειλε τον Λευτέρη Μήλο στο "βυσσινί club του Παραδείσου" και στην Εθνική τ' ουρανού.
Το φτωχόπαιδο των Βορειοηπειρωτών γονιών από την Δερβιτσάνη, που για έξι χρόνια άφηνε διαρκώς άφωνο το ποδοσφαιρικό κοινό με το απίστευτο ταλέντο του, έσβησε στην άσφαλτο της οδού Φαρσάλων σκορπώντας θλίψη και αμέτρητα "γιατί".
Ο αδόκητος χαμός του ακριβότερου μέχρι τότε ποδοσφαιριστή στην ιστορία της ΑΕΛ, (65 εκατομμύρια η ανανέωση του συμβολαίου του), συγκλόνισε ολόκληρη την ελληνική ποδοσφαιρική κοινότητα και όχι μόνο. Κανείς όμως δεν μπορούσε να αντιστρέψει την αδυσώπητη πραγματικότητα. Ακόμη και σήμερα, 23 χρόνια μετά, εκείνο το θλιβερό τροχαίο παραμένει ανεξήγητο. Όπως ανεξήγητες παραμένουν οι ποδοσφαιρικές αρετές του 31χρονου τότε υπέρλαμπρου αστεριού, που υποχρέωσε τους ειδήμονες να τον χαρακτηρίσουν ως διάδοχο του Βασίλη Καραπιάλη και τον μοναδικό που εν δυνάμει θα γκρέμιζε τον θρύλο του "μάγου".
Κάποιος όμως από ψηλά είχε διαφορετική άποψη. Πήρε τον Λευτέρη μαζί του κι άφησε σ' εμάς τις καταπληκτικές αναμνήσεις του και τις παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιρικές στιγμές που απλόχερα μας χάρισε.
ΠΑΕ ΑΕΛ