Η ΑΕΛ μπήκε με ένταση στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», κρατώντας μπάλα και επιχειρώντας επικίνδυνες αντεπιθέσεις. Μέχρι το 19’ έδειχνε αποφασισμένη να διεκδικήσει το παιχνίδι, όμως στο 20’ ο Μακέντα έκανε την κίνηση από τα αριστερά, γύρισε ιδανικά και ο Κάλτσας με πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, ανοίγοντας το σκορ. Το δεύτερο πλήγμα ήρθε στο 43’: από λάθος κοντρόλ του Τσακλά, ο Μεντιέτα έφυγε στην κόντρα, έκοψε την άμυνα με κάθετη και σέρβιρε στον Μπαρτόλο το 2-0.
Γράφει ο Βασίλης Τσιτσιβάς
Στο δεύτερο ημίχρονο όμως παρουσιάστηκε μια τελείως διαφορετική ΑΕΛ. Ο Γιάννης Πετράκης άλλαξε τον σχηματισμό, έριξε στο γήπεδο φρέσκα πόδια και συγκεκριμένα τους Πάσσα και Γκαρατέ, με τον πρώτο να εξελίσσεται σε καθοριστικό παράγοντα της ανατροπής της εικόνας. Ο Πάσσας κυνήγησε κάθε μπάλα, βρέθηκε διαρκώς σε θέση εκτέλεσης και μέσα σε λίγα λεπτά πρόλαβε να δημιουργήσει τρεις μεγάλες φάσεις που λίγο έλειψε να μετατραπούν σε γκολ, αγγίζοντας μέχρι και το χατ-τρικ. Εξίσου σημαντική ήταν η παρουσία του Ατανασόφ, που με την κλάση του σε κρίσιμα σημεία εναρμόνισε το επιθετικό κομμάτι της ομάδας, κρατώντας ισορροπία στη μεσαία γραμμή και δίνοντας σωστές πρώτες πάσες για να «χτιστούν» οι επιθέσεις. Ο Φαϊσάλ από την πλευρά του έφερε φρεσκάδα, ταχύτητα και εκρηκτικότητα, δημιουργώντας ρήγματα στην άμυνα του Αστέρα, ενώ ο πολύπειρος Παπαγεωργίου, στα 38 του χρόνια, πραγματοποίησε εμφάνιση-παράδειγμα. Με πάθος, σωστές τοποθετήσεις και ηγετική παρουσία αποτέλεσε στήριγμα για τους συμπαίκτες του, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τον ρόλο του αρχηγού.
Παρά την αντίδραση, οι «βυσσινί» πλήρωσαν ακριβά τις αμυντικές τους αστάθειες, με τα δύο γκολ του πρώτου μέρους να καθορίζουν την τελική έκβαση. Ωστόσο, η εικόνα της επανάληψης έδωσε ξεκάθαρα μηνύματα. Η ΑΕΛ βγήκε με περισσότερη ένταση, δημιούργησε καθαρές ευκαιρίες, έδειξε βάθος στον πάγκο και κυρίως χαρακτήρα, αρνούμενη να παραδοθεί. Αν καταφέρει να περιορίσει τα λάθη και να παρουσιάσει συνέπεια σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τότε οι βάσεις για μια πιο σταθερή πορεία υπάρχουν. Το δεύτερο ημίχρονο στην Τρίπολη ήταν απόδειξη πως αυτή η ομάδα έχει τα στοιχεία να κοιτάξει μπροστά με αισιοδοξία.
Η φωνή της εξέδρας
Σημαντικό κεφάλαιο στο παιχνίδι αποτέλεσε η παρουσία των φίλων της ΑΕΛ. Παρά την απόσταση, οι οπαδοί ταξίδεψαν στην Τρίπολη και έδωσαν βροντερό «παρών» στην εξέδρα, ντύνοντας με τα χρώματα της ομάδας το πέταλο. Με πανό, σημαίες και συνεχή φωνή στήριξαν τους παίκτες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, δίνοντας την αίσθηση ότι η ΑΕΛ έπαιζε μπροστά σε δικό της κοινό. Η παρουσία τους αποτέλεσε ένεση ψυχολογίας, ειδικά στη στιγμή που η ομάδα πάλευε να αντιδράσει στο δεύτερο ημίχρονο.
Υ.Γ.1 Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα φιλικά πρόσωπα που πρόσφεραν το φωτογραφικό υλικό του αγώνα. Η παρουσία και το πάθος τους είναι κομμάτι της ίδιας της ομάδας.
Υ.Γ.2 Στο ερώτημα αν υπάρχει βελτίωση στην ΑΕΛ, η απάντηση είναι «ναι». Επιθετικά τουλάχιστον, η ομάδα δείχνει σαφή σημάδια προόδου, με περισσότερη δημιουργία και λύσεις από τον πάγκο. Ωστόσο, χρειάζεται ακόμα δουλειά και σταθερότητα για να έρθουν τα αποτελέσματα. Όλα στον καιρό τους.