Σε ηλικία 11 ετών ο Γιώργος Παπαγιάννης φορούσε τη φανέλα του Ολυμπιακού, ωστόσο για οικονομικούς λόγους δεν ήταν δυνατό να μείνει στην ομάδα του Πειραιά.
Στη συνέχεια, ο σέντερ των Κινγκς αποκάλυψε πως είχε παρατήσει το μπάσκετ για μερικούς μήνες, αλλά ο Μάνος Μανουσέλης ήταν αυτός που τον έβαλε ξανά στον… σωστό δρόμο. Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Γιώργος Παπαγιάννης στην «Cosmote TV» και την εκπομπή «Pick and Roll» για τον λόγο που δεν έμεινε στον Ολυμπιακό, αλλά και για την εμπειρία του στο Περιστέρι:
«Πήγα στα 11. Είχαμε παίξει αντίπαλοι όταν βρισκόμουν στα Μέγαρα. Είχαν πει στο τέλος του αγώνα ότι με ήθελαν. Πήγα στο παιδικό στη δεύτερη χρονιά μου εκεί. Η βασική αλήθεια είναι ότι δεν πλήρωνε η ομάδα τα μεταφορικά έξοδα, ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαι από τα Μέγαρα, ο πατέρας μου έπρεπε να κλείνει το μαγαζί, είχα και φροντιστήρια, δεν ήθελα να αφήσω το σχολείο πίσω. Μας είχαν πει ότι θα βοηθήσουν, δεν το έκαναν και πήγα στο Περιστέρι για να κάνω ατομικές προπονήσεις με τον Δημήτρη Τζιάλλα. Μου είπαν στα 13 μου να πάω στην ανδρική ομάδα το απόγευμα, ήμουν ψαρωμένος, πήρα τα ρούχα μου και μόλις μπήκα στο γήπεδο ήταν λες και με ήξεραν όλοι. Στο τέλος της προπόνησης ο κόουτς Πεδουλάκης μου είπε ότι ήθελε να μείνω εκεί. Στη δεύτερη χρονιά μου στο Περιστέρι, μου είπε ο Πεδουλάκης να πάω μαζί του στον Παναθηναϊκό, όμως ήθελα να μείνω εκεί και να κάνω προπόνηση με τους άνδρες. Μου είχαν πει ότι θα με βοηθήσουν και οικονομικά, δεν έγινε όμως ποτέ αυτό. Εντάξει, με ενδιέφερε κυρίως να είμαι στην ανδρική ομάδα. Ούτε αυτό έγινε, με είχαν στον πάγκο, ερχόταν η ώρα μου μια φορά στις 15 μέρες. Η σεζόν άρχισε τον Αύγουστο και τον Νοέμβριο τα παράτησα. Να είναι καλά ο κόουτς Μανουσέλης, με πήρε τον Μάρτιο, του είπα ότι δεν μπορούσα να πάρω το δελτίο μου και μου έδωσε ραντεβού στις 6 το πρωί στη Βούλα. Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή. Τις άλλες μέρες έκανα προπονήσεις με τον Πρωτέα Βούλας και τις Πέμπτες είχα το κλιμάκιο της Εθνικής».
Για τον Παναθηναϊκό και τις πρώτες εμπειρίες στους Κινγκς: «Ήταν πολύ καλή η περσινή χρονιά για εμένα, με βοήθησε να βρεθώ εδώ. Για την πρώτη χρονιά δεν μπορώ να πω πολλά. Τη δεύτερη σεζόν μπορούσα να πάω στο Κολλέγιο, όμως έμεινα στην Ελλάδα και ίσως ήθελα να κάτω και για μια τρίτη σεζόν. Ευχαριστώ τον σύλλογο. Οι Κινγκς με ήθελαν από την αρχή, ήξερα κι εγώ ότι θα είναι δύσκολα, ήξερα ότι μπορεί να μην παίζω γιατί υπήρχαν πολλοί σέντερ στην ομάδα. Με τον πατέρα μου μιλάω για μπάσκετ, έχω και βίντεο στο σπίτι για να βλέπω τους αγώνες και να διορθώνομαι. Πλέον με χειροκροτεί, όπως χειροκροτά και τον μικρό μου αδελφό τον Μηνά. Είναι περήφανος και θέλει να μας δει να φτάνουμε όσο πιο ψηλά γίνεται».