Στο περιοδικό «Λοιπόν» και τη Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη η Κατερίνα Διδασκάλου που μίλησε μεταξύ άλλων και για την απώλεια της μητέρας της.
Πριν από λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή η μητέρα σου…
Ναι, η μανούλα μου «έφυγε» το περασμένο καλοκαίρι, στις 10 Ιουλίου, και στις 11 Ιουλίου έπαιζα στην Ηλιούπολη… Λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά αυτό, βέβαια. Η μαμά ήταν ένας άνθρωπος που μας έλεγε πάντα: «σας εύχομαι να έχετε πάντα υγεία και δουλειά», δεν μας ήθελε κλειδωμένες στα φουστάνια της, κοντά της. Αισθάνομαι πολύ έντονη την παρουσία της, ότι χαίρεται. Η μάνα είναι μια πολύ σημαντική απώλεια, τώρα ένιωσα πραγματικά ορφανή. Ήταν η μικρότερη από τα αδέλφια της, τα οποία, όλα, είναι μια χαρά, ακμαία, αλλά εκείνη ήθελε να «φύγει», οπότε έπρεπε να την απελευθερώσουμε με αγάπη.
Τι εννοείς λέγοντας «έπρεπε να την απελευθερώσουμε»;
Ήθελε να «πάει» στον μπαμπά… Τη βλέπαμε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει να ζει άλλο, μου το είχε πει, πολύ καθαρά. Μου έλεγε μετά τον θάνατο του πατέρα μας: «Δεν ήθελα να ζήσω ούτε μια ώρα μετά τον πατέρα σας», απορούσε πώς είχαν περάσει 5 χρόνια και δεν είχε «φύγει». Η μάνα είχε γερή κράση, δεν είχε κάτι άσχημο, απλά έπεσε στην πλήρη και πολύ βαθιά κατάθλιψη, μετά την απώλεια του πατέρα μας.