Κάτω από τα δοκάρια του Πανσερραϊκού έκατσε για πρώτη φορά την περασμένη Κυριακή (10/4) ο Δημήτρης Καστανιώτης. Ο 27χρονος τερματοφύλακας, ο οποίος υπερασπίστηκε την εστία των «λιονταριών» στην αναμέτρηση με τη Ζάκυνθο στο νησί του Ιονίου, μίλησε στην ΕΡΑ Σερρών για το ντεμπούτο του, αλλά και το παιχνίδι, στεκόμενος στη φάση του πέναλτι που κέρδισαν οι γηπεδούχοι στα τελευταία λεπτά αλλά έχασε ο Ζαϊρί με αποτέλεσμα το 2-1 να παραμείνει και ο Πανσερραϊκός να πανηγυρίσει τη νίκη. Χαρακτηριστικά τόνισε πως αν το πέναλτι γινόταν γκολ «θα μας κρεμούσαν». Αναλυτικά είπε:
«Ήταν η πρώτη μου συμμετοχή σε επίσημο παιχνίδι με το λιοντάρι στο στήθος όπως και η πρώτη μου επαγγελματική συμμετοχή. Περίμενα 14 ολόκληρα χρόνια να παίξω με την ομάδα της πόλης μου. Να αγωνιστώ σε αυτήν την τόσο ιστορική ομάδα. Είναι μεγάλη τιμή να φοράς αυτή τη φανέλα και νιώθω πολύ χαρούμενος που συνέβη αυτό. Τελικά άξιζε με το παραπάνω το ότι περίμενα όλα αυτά τα χρόνια. Στο ποδόσφαιρο και γενικά σε όλα τα θέματα στη ζωή, η υπομονή είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Πρέπει να κάνεις υπομονή, να δουλεύεις και κάποια στιγμή θα ανταμειφθείς».
Πότε έμαθες ότι θα είσαι βασικός; Είχες άγχος;
«Από τις αρχές της εβδομάδας έγινε συζήτηση αλλά ουσιαστικά την τελευταία μέρα μου ανακοινώθηκε το ότι θα ξεκινήσω βασικός. Από την αρχή της εβδομάδας δουλεύαμε πάνω σε αυτό το κομμάτι. Το άγχος υπάρχει σίγουρα σε τέτοια παιχνίδια αλλά νομίζω ότι με τη βοήθεια των συμπαικτών μου και των προπονητών μου, μετά από το πρώτο 10λεπτο, το απέβαλα».
Ήταν κρίσιμο το παιχνίδι για την ομάδα;
«Πήγαμε εκεί ουσιαστικά για έναν τελικό. Είχε προηγηθεί το παιχνίδι με την Ελευσίνα που το 2-0 έγινε 2-2. Είχαμε υποστεί μια ισοφάριση σοκ και ήμασταν πάρα πολύ πιεσμένοι, με την πλάτη στον τοίχο. Πήγαμε στη Ζάκυνθο μόνο για τη νίκη και μόνο από αυτό υπήρχε άγχος πριν ξεκινήσει το ματς. Η Ζάκυνθος έπαιζε σχεδόν μια κατηγορία, εμείς με αυτή τη νίκη σωθήκαμε σχεδόν μαθηματικά από αυτά φαίνεται το πόσο σημαντικό ήταν το παιχνίδι. Ήμασταν σοβαροί, τακτικά άψογα στημένοι από τον προπονητή μας και παρουσιάσαμε το καλύτερο μας πρόσωπο κι έτσι ήρθε η νίκη. Ήταν πολύ ευχάριστο ότι νωρίς πετύχαμε δύο γκολ και μετά έμενε να το κρατήσουμε. Παίξαμε έξυπνα και το τελικό αποτέλεσμα μας επιβραβεύει. Στο δοκάρι του Ζαϊρή η τύχη ήταν μαζί μας. Κάποτε έπρεπε να έχουμε κι εμείς σύμμαχο την τύχη. Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε εντολές να τους δώσουμε χώρο, να παίξουμε πιο αμυντικά αφού το σκορ ήταν υπέρ μας και να χτυπήσουμε στην κόντρα. Έτσι όπως σχεδιάσαμε το δεύτερο ημίχρονο έτσι έγινε. Μας πίεσαν, δεν είχαν όμως και τόσο μεγάλες ευκαιρίες και η αλήθεια είναι ότι κρατήσαμε εύκολα τη νίκη».
Τι έγινε στη φάση του πέναλτι που κέρδισε η Ζάκυνθος;
« Ήμασταν πολύ τυχεροί στο 90ο .Ήταν αμφισβητούμενη φάση και δεν ξέρω αν ήταν πέναλτι. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά στον Πανσερραϊκό με κάποιους αφανείς ήρωες. Οι συνεργάτες του προπονητή μας , ο γυμναστής ο Λάμπρος Ιωάννου και ο προπονητής τερματοφυλάκων ο Τάσος Αποστολόπουλος κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά. Πριν αρχίσει το παιχνίδι μελετήσαμε για το πώς εκτελεί τα πέναλτι ο Ζαϊρή. Με το που πήρε τη μπάλα ήμουν σχεδόν σίγουρος από ποια πλευρά θα στείλει τη μπάλα κι έπεσα από εκείνη τη γωνία αλλά έστειλε την μπάλα άουτ. Το είχαμε μελετήσει ότι τα περισσότερα πέναλτι τα εκτελεί από εκεί. Οι στιγμές εκείνες ήταν πολύ δύσκολες. Με το σφυρίζει το πέναλτι και με το που είμαστε κοντά κάποιοι παίκτες συζητούσαμε και λέγαμε : «είναι απίστευτο δεν γίνεται αυτό. Aν γίνει το 2-2, όπως έγινε με την Ελευσίνα, θα μας κρεμάσουν. Η πίεση που ασκήθηκε από τον κόσμο, που βέβαια ο κόσμος πληρώνει κι έχει το δικαίωμα να πει το οτιδήποτε, ήταν μεγάλη και με το που δίνεται το πέναλτι είμαστε όλοι με κατεβασμένα κεφάλια λέμε «δεν είναι δυνατόν αυτό, πάλι από 2-0 να γίνει 2-2;Δεν είναι δυνατόν. Για καλή μας τύχη όμως ο Ζαϊρί έστειλε τη μπάλα άουτ. Αν γινόταν το 2-2 θα ήμασταν για ακόμα μια εβδομάδα με σκυμμένα κεφάλια. Θα ανεβαίναμε στο καράβι της επιστροφής με μισή καρδιά. Όταν σφύριξε το πέναλτι δεν γύρισα προς τον πάγκο για να μείνω συγκεντρωμένος. Μετά η χαρά μου ήταν μεγάλη.
Γενικά γιατί ακούσαμε πολλά μετά το παιχνίδι με την Ελευσίνα όταν στραβώνει ένα ματς ξέρεις τι γίνεται. Αυτοί που αγαπάνε την ομάδα έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν, να πούνε το οτιδήποτε αλλά όταν αγαπάς κάποιον είναι καλά στις δύσκολες στιγμές να τον στηρίζεις. Βέβαια την κριτική πρέπει να τη δέχεσαι, μας κάνει καλό. Εμείς πήγαμε εκεί να δώσουμε απαντήσεις το ότι η νίκη ήταν επιτακτική μετά τα άσχημα αποτελέσματα που είχαμε».
Πως έζησε το παιχνίδι ο Πάουλο Κάμπος;
«Ο προπονητής μας ζει κάθε παιχνίδι πάρα πολύ έντονα. Είναι ένας προπονητής που δουλεύει πάρα πολύ στο γήπεδο, δεν έχω συναντήσει ποτέ στην καριέρα μου κάτι ανάλογο και είναι μεγάλο κέρδος για τον Πανσερραϊκό ο κ. Κάμπος. Πήγαμε πολύ διαβασμένοι στη Ζάκυνθο. Ξέραμε τις αδυναμίες τους και χτυπήσαμε εκεί που πονούσαν. Εμένα όλη την εβδομάδα με εμψύχωνε και πριν αρχίσει το παιχνίδι μου είπε να μην έχω άγχος γιατί «είμαι σίγουρος ότι θα κάνεις πολύ καλά τη δουλειά σου. Εγώ σε εμπιστεύομαι μπες στο γήπεδο και να το δείξεις». Εκτός από τη δουλεία στο γήπεδο είναι και το πώς μας μιλάει, τη ψυχολογία που μας δίνει. Δίνει πάρα πολύ αυτοπεποίθηση στην ομάδα. Σε κάνει να πιστέψεις ότι είσαι ο καλύτερος».
Οι σχέσεις σου με τους άλλους τερματοφύλακες στην ομάδα;
«Είμαστε και οι τρεις καλοί χαρακτήρες κι έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας, ο ένας βοηθάει τον άλλον. Υπάρχει ανταγωνισμός σε πάρα πολύ φιλικά πλαίσια. Είχα πάρα πολύ μεγάλη στήριξη και από τον Απόστολο (τον Ανδρούτσο) και από τον Ηλία Μέλκα».
Με την τιμωρία του Ανδρούτσου και τον τραυματισμό του Μέλκα είσαι ο βασικός τερματοφύλακας. Είσαι έτοιμος;
«Είμαι έτοιμος για αυτό εδώ. Έχω δουλέψει καλά. Μέσα στη χρονιά είχα κι έναν τραυματισμό, είχα σπάσει το χέρι μου και με άφησε δύο μήνες έξω αλλά με τη βοήθεια του φυσιοθεραπευτή Γιάννη Τζιντζή που είναι πραγματικός καθηγητής στη δουλεία του και αφανής ήρωας επανήλθα. Είμαι έτοιμος για να υπερασπιστώ την εστία και να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό».
Στην ομάδα αγωνίζονται στα τελευταία παιχνίδια αρκετοί Σερραίοι:
«Μακάρι ο Πανσερραϊκός να στηρίζεται και στα δικά του παιδιά γιατί δεν νομίζω ότι υστερούν σε ποιότητα αλλά ακόμα και να υστερούν η ψυχή που θα βγάλουν στο γήπεδο θα καλύψει την όποια διαφορά».
Είχες απογοητευτεί όλα αυτά τα χρόνια;
«Ναι, 14 χρόνια κατά κάποιους καιρούς είχα απογοητευτεί, και όσα περνούσαν τα χρόνια τόσο χανόταν το όνειρο. Είχε έρθει και η απογοήτευση αν και στο Παραλίμνιο με τις τόσες επιτυχίες που είχαμε άρχισε να ξαναμπαίνει στο μυαλό μου. Ποτέ δεν είναι αργά, είχα πάει στη δεύτερη ομάδα του Πανσερραϊκού, δεν προωθήθηκα τότε στην πρώτη , αυτό με είχε πειράξει αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν και τόσο έτοιμος. Πιστεύω ότι επέστρεψα στην καλύτερη ηλικία και πιο έτοιμος».
Έγινε καλύτερο το κλίμα στην ομάδα μετά τη νίκη;
«Το κλίμα ήταν πάντα καλό μέσα στην ομάδα. Είμαστε πραγματικά ομάδα και ο προπονητής είναι μέσα στην ομάδα ανεξάρτητα από το σεβασμό που τρέφουμε για αυτόν είναι και αυτός μέλος της ομάδας. Είμαστε όλοι μια οικογένεια. Όλοι μαζί ξεπερνάμε τα δύσκολα, με δουλειά σκύβουμε το κεφάλι και συνεχίσουμε».
Ποιος επικοινώνησε πρώτος μαζί σου μετά τη λήξη του αγώνα στη Ζάκυνθo;
«Πριν τελειώσει το παιχνίδι είχα τρεις αναπάντητες κλήσεις από τον πατέρα μου(γέλια) Είχε και αυτός την αγωνία του».
Το μήνυμα σου στον κόσμο του Πανσερραϊκού;
«Θα ήθελα να κάνει ο κόσμος υπομονή στα δύσκολα. Να είναι κοντά μας. Να μας στηρίζει γιατί από αυτούς αντλούμε πολύ μεγάλη δύναμη. Βεβαίως να κάνει την κριτική του, όσο σκληρή κι αν είναι εμείς τα ακούμε αλλά όσο μπορεί να κάνει υπομονή και να στηρίζει γιατί όταν στα δύσκολα έχουμε τον κόσμο μαζί μας παίρνουμε δύναμη».