Κάποτε ήταν η Σοβιετική Ένωση. Λίγο αργότερα η Γιουγκοσλαβία. Πλέον η Ισπανία διεκδικεί και μάλλον παίρνει επάξια τον τίτλο της τρίτης μεγάλης δυναστείας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Η ιστορία καταγράφει τα πάντα. Και ως αδιάψευστος μάρτυρας αποδίδει τα δέοντα σε όσους καταφέρνουν κάτι σπουδαίο. Η Ισπανία, από χθες βράδυ με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, δικαιούται να μιλά για τη δική της περίοδο δυναστείας του αθλήματος στη Γηραιά Ήπειρο. Πρόκειται για το τρίτο μεγάλο διάστημα στο οποίο ένα έθνος κυριαρχεί ολοκληρωτικά ή σχεδόν ολοκληρωτικά με συνέπεια επί σειρά ετών στο άθλημα.
Η πρώτη αυτοκρατορία ανήκε στη Σοβιετική Ένωση. Κατέκτησε δέκα χρυσά και ένα χάλκινο από το 1951 μέχρι το 1971 με ένα χάλκινο το 1955, ενώ παρέμενε ανελλιπώς στα μετάλλια μέχρι και τη διάσπασή της. Πριν έρθει αυτή, είχε προλάβει να παρεμβληθεί η κυριαρχία της Γιουγκοσλαβίας. Τρεις σερί τίτλοι από το 1973 μέχρι το 1977 κι άλλοι τέσσερις από το 1989 μέχρι το 1997, με «παρένθεση» το 1993 στη Γερμανία.
Πλέον, μετά και τη διάσπαση των δύο υπερδυνάμεων του παρελθόντος, διανύουμε την εποχή των… «ταύρων». Η Ισπανία είναι ανελλιπώς παρούσα στην τετράδα από το 1999 κατακτώντας στη διάρκεια τρία χρυσά, όλα στις τελευταίες τέσσερις διοργανώσεις, τρία ασημένια και δύο χάλκινα μένοντας τέταρτη μόνο το 2005. Δίπλα σε αυτή την ευρωπαϊκή δυναστεία περίοπτη θέση έχουν ο παγκόσμιος τίτλος του 2006 και δύο αργυρά ολυμπιακά μετάλλια, το 2008 και το 2012.