Στην εποχή της κρίσης και των μνημονίων μερικές ώρες μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην ηγεμονία και την εξαέρωση ενός πολιτικού. Σκεφθείτε μόνο το κλίμα που επικρατούσε το βράδυ του δημοψηφίσματος σε αντιδιαστολή με την ατμόσφαιρα στη Βουλή τα ξημερώματα του Σαββάτου. Η μέρα με τη νύχτα. Δεν είναι ώρα να σταθούμε στο τι πήγε στραβά. Η χώρα βρίσκεται σε πραγματικά έκτακτες συνθήκες και είναι ανάγκη όλοι να σκεφθούμε πώς θα αποφύγουμε την καταστροφή και θα βγούμε από την κρίση. Οι Ευρωπαίοι οφείλουν να αναλογισθούν τα μεγάλα λάθη που έκαναν πριν προχωρήσουν σε μία νέα συμφωνία με την Ελλάδα. Και εμείς όλοι πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να τους κοροϊδεύουμε, και μαζί και τους εαυτούς μας, ή αν θα σοβαρευθούμε. Μερικές σκέψεις για τη νέα συμφωνία.
• Καμία συμφωνία δεν θα υλοποιηθεί επιτυχώς χωρίς «ιδιοκτησία» από την πλευρά της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος. Οποιος σκέφτεται, για παράδειγμα, να εφεύρει μία κυβέρνηση τεχνοκρατών για να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» και να τρώει το... ξύλο που θέλουν να αποφύγουν οι πολιτικοί, καλό είναι να το ξανασκεφθεί καλά. Οι τεχνοκράτες χρειάζονται στη διοίκηση και την υλοποίηση projects, όχι για να λειτουργούν ως χρήσιμα αλεξικέραυνα.
• Κάθε συμφωνία θέλει δημοκρατική νομιμοποίηση είτε με εκλογές είτε, ναι, με δημοψήφισμα. Μόνο έτσι θα την πάρει πάνω της και ο λαός και το πολιτικό σύστημα. Αλλιώς κάθε κρυφό συμφέρον, κάθε ισχυρή συντεχνία, θα στρέφει την κοινή γνώμη εναντίον των μεταρρυθμίσεων. Το τελευταίο δημοψήφισμα ήταν μία προφανής και αποτυχημένη πολιτική απάτη. Το επόμενο μπορεί, όμως, να είναι ωμά ειλικρινές. Αυτή είναι η συμφωνία για τα επόμενα τρία χρόνια, ή πάμε στη δραχμή. Και ο λαός ξέρει πια την αλήθεια και μπορεί να αποφασίσει ποιον δρόμο επιλέγει.
• Καμία συμφωνία δεν θα πετύχει αν δεν έχει κίνητρα που λειτουργούν σαν πραγματικό φως στο βάθος του τούνελ. Οι Ευρωπαίοι έχουν ιστορική ευθύνη στο ζήτημα του χρέους. Μία συμφωνία που θα προβλέπει ότι έπειτα από κάθε αξιολόγηση θα μειώνεται με πολύ συγκεκριμένο και προκαθορισμένο τρόπο το χρέος μπορεί να πείσει ότι υπάρχει προοπτική.
• Μία νέα συμφωνία πρέπει να είναι απλή. Οι δεκάδες στόχοι, παραστόχοι και υποστόχοι δίνουν δουλειά σε γραφειοκράτες, αλλά αποτελούν χάσιμο ενέργειας και χρόνου. Η μικροδιαχείριση των υποθέσεων της χώρας δεν είναι δουλειά των θεσμών. Ολα τα παραπάνω είναι πολύ δύσκολο να γίνουν πράξη. Το ξέρω, δεν ζω κάπου αλλού. Οι εταίροι και δανειστές έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στους πολιτικούς μας και την ικανότητά μας να φέρνουμε σε πέρας δύσκολα projects. Οι πολιτικοί νιώθουν ανασφάλεια και κρύβονται πίσω από το ψευτοεπιχείρημα της κυριαρχίας για να συνεχίσουν τα ρουσφέτια, τις κομπίνες και τη φαυλότητά τους. Χρειάζεται μια νέα αρχή. Αυτή η χώρα πρέπει να ξανακτισθεί από τα θεμέλια. Ο κ. Τσίπρας δεν μίλησε ποτέ γι' αυτό το ζήτημα και συμμάχησε με τις πλέον αντιμεταρρυθμιστικές συντεχνίες. Μπορεί να αλλάξει, να μιλήσει ειλικρινά και να πείσει τώρα για την ανάγκη τους; Δεν μας έχει δώσει τέτοια δείγματα μέχρι στιγμής. Αν δεν το κάνει, θα βρεθούμε γρήγορα σε νέο αδιέξοδο. Και τότε θα πάμε κανονικά στη δραχμή, γιατί οι έξω θα έχουν χάσει εντελώς την υπομονή τους και οι πολίτες θα έχουν εξαντληθεί και θα φωνάζουν «άντε να πνιγούμε, δεν αντέχουμε άλλο αυτή την τρικυμία για τόσο καιρό». Εκτός αν η πολυμήχανη ελληνική κοινωνία βρει τον φορέα και τα πρόσωπα που θα μπορούν να βγάλουν πέρα ένα τόσο μνημειώδες έργο. Την τελευταία στιγμή και πάλι...
Πηγή: Η Καθημερινή