Αναλυτικά η ανακοίνωση του Σ.Φ. Αλκαζάρ: Την Κυριακή που μας πέρασε (12 Οκτ. 2014),ο σύνδεσμός μας τέλεσε τρισάγιο στην μνήμη του αείμνηστου αρχηγού της βυσσινί εξέδρας Γιάννη Παπαίωανου (Καλαμάρα). Μια κίνηση η οποία κακώς δεν γινόταν από την επομένη κιόλας της χρονιάς που χάθηκε αυτή η βυσσινί ψυχή, αλλά τα λάθη είναι για να διορθώνονται και να γίνονται μάθημα. Εδώ και τρία χρόνια το αυτονόητο γίνεται πράξη. Αυτό όμως για τον κόσμο της ΑΕΛ πιστεύουμε πως είναι σταγόνα στον Πηνειό. Πολλοί οι νεκροί της ομάδας, ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Το club του παραδείσου συνεχώς μεγαλώνει και αυτό είναι τραγικό. Πιο τραγική όμως είναι η αδιαφορία και η απαξίωση προς τα παιδιά που χάθηκαν, από την ίδια τους τη μάνα, την ΑΕΛ.
Αναρωτιόμαστε τι μπορεί να φταίει.Μήπως η ενασχόληση με θέματα που ως σκοπό έχουν την οικονομική κατάσταση του σωματείου;Μήπως η αδιαφορία και η ανικανότητα παραγόντων να πάρουν πρωτοβουλίες? Άγνωστο…
Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει ένα μνημείο στον ιερό χώρο του Σταδίου ΑΛΚΑΖΑΡ όπου ο απλός φίλαθλος και οι οπαδοί,θα μπορούν να ανάψουν ένα κερί στην μνήμη όσων έδωσαν την ζωή τους για την ΑΕΛ. Αν εξαιρέσουμε την πλακέτα του Χαράλαμπου Μπλιώνα στη Θύρα 10 και αυτές των Κουκολίτσιου – Μουσιάρη στη Θύρα 3 δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Σαν Σύνδεσμος Φιλάθλων Αλκαζάρ φτάσαμε να μιλάμε με επιστολές με το υπουργείο αθλητισμού, μόνοι μας χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια, έχοντας να αντιμετωπίσουμε και το κυνηγητό από τους υπευθύνους του ΕΑΚΛ για να στεγάσει το ΑΛΚΑΖΑΡ μια πλακέτα του Καλαμάρα. Η απάντηση που πήραμε ήταν ότι το Στάδιο δεν είναι νεκροταφείο και πως σκοπό έχουμε να καπηλευτούμε την μνήμη αυτού του ανθρώπου. Απαξιούμε και να τους χαρακτηρίσουμε αυτούς τους υπαλληλίσκους…
Αφου βγάλαμε τα μάτια μας μόνοι μας και εν έτει 2014 η ΑΕΛ δεν έχει τίποτα στην κατοχή της (προπονητήριο Δέντρων,νέο γήπεδο), παρά μόνο την αγάπη του κόσμου, ζητάμε τουλάχιστον ανταπόδοση της αγάπης αυτής με μία κίνηση που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια. Τη δημιουργία ενός μνημείου στο στάδιο Αλκαζάρ, το οποίο θα είναι αφιερωμένο στην μνήμη όλων όσων βλέπουν την ΑΕΛ από το Club παραδείσου.
Η ερασιτεχνική ΑΕΛ και ο Δήμος Λαρισαίων πρέπει να πράξουν το αυτονόητο!