Ο θρυλικός φαρσαλινός χαλβάς που τιμά τα Φάρσαλα και η φήμη του έχει απλωθεί εντός και εκτός Ελλάδας, είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Πότε, από ποιους, με τι υλικά και πώς ξεκίνησε η ιστορία του χαλβά στα Φάρσαλα; Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ανθρώπων που χρόνια τώρα συνέδεσαν τη ζωή τους με τον φαρσαλινό χαλβά, αυτός έχει τουρκική προέλευση.
Πότε καθιερώθηκε το ανατολίτικο αυτό γλύκισμα στην περιοχή μας δεν γνωρίζει κανείς. Εφόσον όμως δεχθούμε την τουρκική προέλευσή του, ο χαλβάς έγινε γνωστός στη Θεσσαλία με τη διέλευση των Τούρκων το 1393.
Από τη διαθήκη του κατακτητή της Θεσσαλίας Τουρχάν Μπέη, το έτος 1446, είναι γνωστό το εργαστήρι του χαλβατζή Χαλίλ στη Λάρισα. Στην ίδια διαθήκη αναφέρονται επίσης οι χαλβατζήδες Ισά, Σιάχης και Χαλίλης. Την ύπαρξη 4 χαλβατζήδων στη Λάρισα το 1446 επισήμαναν και οι τουρκολόγοι N. Beladicenu και P. Nasturel σε δημοσίευμά τους.
Στα νεότερα χρόνια και συγκεκριμένα το 1817 αναφέρεται στον χαλβά και τα στραγάλια των Φαρσάλων ο Ιωάννης Οικονόμου ο Λαρισαίος. Εξάλλου ο Αλ. Φιλαδελφεύς στα 1897 αναφέρει ότι τα Φάρσαλα είναι «γνωστότερα και φημίζονται περισσότερον δια τον γευστικότατον και μελισταγήν χαλβά των, όστις είναι ο ανά πάσαν της Ελλάδος κάλλιστος και θαυμαστότατος».
Πώς έγινε και περιορίστηκε η παρασκευή του χαλβά στα Φάρσαλα όπου και πήρε μεγάλη φήμη ώστε να ονομάζεται «φαρσαλινός χαλβάς» δεν είναι επίσης γνωστή. Είναι γνωστό όμως ότι στα τέλη του περασμένου αιώνα ο καλύτερος τεχνίτης ήταν ο Τούρκος Νουρής.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ ΧΑΛΒΑ
Στην αρχή οι χαλβατζήδες παρασκεύαζαν τριών ειδών χαλβά: τον «πίριντς», τον «κόμματ» και τον «σαπουνέ». Ο «πίριντς» παρασκευάζονταν κυρίως με αλεσμένο ρύζι και ζάχαρη, ο «κόμματ» γινόταν σε κομματάκια σαν λουκούμια και ήταν λευκού χρώματος, σκληρός, αλλά νόστιμος. Για τον εν λόγω χαλβά δεν υπάρχουν στοιχεία για τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι χαλβατζήδες, πουλιόταν όμως μόνο στη διάρκεια του παζαριού των Φαρσάλων, ως το 1960 περίπου. Ο «σαπουνέ» χαλβάς με βούτυρο είναι γλύκισμα που δεν αλλοιώνεται και ήταν νόστιμος και καλύτερος από τους άλλους δύο. Υπήρξαν επίσης και δύο άλλες ποικιλίες χαλβά, ο «σουσάμ» από σουσάμι ή στραγάλια, άμυλο και ζάχαρη και ο «ασουτέ» που ήταν εύγεστος, αλλα δύσκολα διατηρητέος και παρασκευαζόταν μέχρι το 1920. Επικρατέστερος όλων όμως ήταν ο «σαπουνέ», το σήμα κατατεθέν των Φαρσάλων, ενώ τελευταία ο γνωστός χαλβαδοποιός Δημήτρης Αλεξόπουλος παρασκευάζει χαλβά με περιτύλιγμα σοκολάτας.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΦΑΡΣΑΛΙΝΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ
Όπως αναφέρθηκε ο καλύτερος χαλβατζής ήταν ο Νουρής. Αυτός πήρε συνεταίρους στο μαγαζί τον Καλταμπάνη και τον Οικονόμου αρχικά και τον Σπανό αργότερα. Το μαγαζί του βρισκόταν εκεί που είναι σήμερα το κατάστημα Μητρογώγου. Αργότερα ο Καλταμπάνης και ο Οικονόμου άνοιξαν δικό τους κατάστημα. Στον Νουρή εργάστηκαν σαν βοηθοί ο Γουβέλης και ο Κουλιαμπάς, οι οποίοι αργότερα έγιναν κορυφαίοι τεχνίτες του χαλβά. Ο Νουρής μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 έφυγε για την Τουρκία και πούλησε το μαγαζί του για 15 δρχ. σε κάποιον Μπουλασίκη.
Στα 1908 ανοίγει δικό του χαλβαζίδικο ο Α. Σπυρόπουλος και αργότερα τον ακολούθησαν κι άλλοι όπως οι: Δημουλάς, Φέκκας, Δεληδημητρίου, Καπιτσίνας, Καταραχιάς, Παϊπάνης, Αρβανιτοζήσης, Αρχοντής, Μανετζής κ.ά.
Τους Φαρσαλινούς μαστόρους μιμήθηκαν αργότερα πολλοί τεχνίτες από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ο φαρσαλινός χαλβάς όμως εξακολουθεί να είναι ασυναγώνιστος.
ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΧΑΛΒΑ
Από τους πιο παλιούς χαλβατζήδες της πόλης ο αείμνηστος Τάκης Δεληδημητρίου, που ως γνωστόν δώρισε όλη την περιουσία του στον Δήμο Φαρσάλων, έλεγε για την τέχνη του χαλβά τα εξής: «Το μεγάλο μυστικό του χαλβά είναι στο ψήσιμο και σε ποια χρονική στιγμή ρίχνονται τα υλικά. Το ψήσιμο για να έχεις καλό αποτέλεσμα χρειάζεται τουλάχιστον μία ώρα...
Πριν γίνει η νέα εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οι ταξιδιώτες που πήγαιναν για τη Βόρεια Ελλάδα ή αντίστοιχα για τη Νότια Ελλάδα, περνούσαν από τα Φάρσαλα. Ηταν η χρυσή εποχή για τον φαρσαλινό χαλβά και για τα εργαστήρια που εργάζονταν επί 24ωρου βάσεως για την εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών. Όταν έγινε η νέα εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης από το 1966 και μετά άρχισε η μεγάλη κρίση για τον φαρσαλινό χαλβά και από τότε τον περίφημο «σαπουνέ» χαλβά μιμήθηκαν πολλοί και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας με αποτέλεσμα μαζί με τη γεύση του να αλλοιώνεται και η φήμη του.
Η Δημοτική Αρχή Φαρσάλων για 10η συνεχή χρονιά σε συνεργασία με το Σύλλογο Χαλβαδοποιών της πόλης και τη στήριξη της Περιφέρειας διοργανώνουν τη «Γιορτή Χαλβά» που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες, αλλά ακόμη δεν έχουν βρει τη λύση (ή κάποιοι δεν θέλουν) ώστε να κατοχυρωθεί ο φαρσαλινός χαλβάς ως τοπικό προϊόν των Φαρσάλων.
Πηγή: Εφ. Ελευθερία
(Αχ. Μπακαλέξης)