Η Ελλάδα αντιμετωπίζει το Σάββατο την Κολομβία στην πρεμιέρα της στο Μουντιάλ και ο Δημήτρης Ευζαγγελάτος μας θυμίζει την τραγική ιστορία του Κολομβιανού ποδοσφαιριστή.
Το ημερολόγιο «γράφει» 2 Ιουλίου 1994. Το σώμα του τρυπημένο από τις 6 σφαίρες που έχουν φύγει από 38άρι πιστόλι. Ο Αντρές Εσκομπάρ μεταφέρεται στο νοσοκομείο και 45 λεπτά αργότερα χάνει τη μάχη για τη ζωή. Είναι μόλις 27 χρονών. Εναν μήνα νωρίτερα, είχε σκοράρει κατά της εθνικής του ομάδας (Κολομβία) στο κρίσιμο παιχνίδι για τον 1ο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ. Η -τρομερή τότε- Εθνική Κολομβίας ήθελε μόνο νίκη στη 2η αγωνιστική για να ελπίζει σε πρόκριση, αφού είχε χάσει τον πρώτο αγώνα από τη Ρουμανία με 3-1. Κόντρα στους διοργανωτές (ΗΠΑ), είναι το απόλυτο φαβορί. Και αφού θα χάσουν αμέτρητες ευκαιρίες, η μοίρα θα παίξει το δικό της παιχνίδι, όπως μονάχα αυτή ξέρει...
Στο 35ο λεπτό, ο Τζον Χαρκς κάνει σέντρα στην περιοχή της Κολομβίας. Ο Εσκομπάρ προσπαθεί να διώξει την μπάλα, αλλά τη στέλνει στα δίχτυα της ομάδας του. Είναι το πρώτο αυτογκόλ στην καριέρα του, λίγες ημέρες πριν οριστικοποιηθεί η μεταγραφή του στη Μίλαν. Τον φωνάζουν «ο τζέντλεμαν των γηπέδων», είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει το κολομβιανό ποδόσφαιρο στην άμυνα, ο πιο ελπιδοφόρος απ' όλους. Το παιχνίδι θα τελειώσει 2-1 υπέρ των Αμερικανών. Η καλύτερη Κολομβία όλων των εποχών μένει εκτός Μουντιάλ, αν και είχε προκριθεί πρώτη σε αυτό από τον προκριματικό όμιλό της, διαλύοντας την Αργεντινή εκτός έδρας με 5-0!
Στη «σήμερον ημέραν» τα media στην Κολομβία εννοείται ότι δεν έχουν ξεχάσει και γενικώς ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσουν τι έγινε σε εκείνο το Μουντιάλ. Η εφημερίδα «Elespectador» λοιπόν επικοινώνησε με έναν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές εκείνου του ομίλου, τον Φλόριν Ραντοτσόιου, έναν ποδοσφαιριστή με όνομα βαρύ σαν ιστορία στο ρουμάνικο ποδόσφαιρο. Η συνέντευξή του στην εφημερίδα της Κολομβίας είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τον Εσκομπάρ». Και μέσα σε αυτήν ο Ραντουτσόιου διηγείται την τότε ιστορία του ομίλου, όπως την έζησε. «Ανατριχιάζω ακόμα στη θύμηση του τι συνέβη τότε με τον αδικοχαμένο παίκτη», θα πει 20 χρόνια μετά.
Οι έμποροι ναρκωτικών
Πριν από το «μοιραίο» παιχνίδι με τις ΗΠΑ το 1994, ο προπονητής της Κολομβίας και οι παίκτες δέχονται απειλές από τους εμπόρους ναρκωτικών της χώρας. Ζητούν από τον προπονητή της ομάδας, Φρανσίσκο Ματουράνα, να μη χρησιμοποιήσει τον Γκάμπριελ «Βαραβά» Γκόμεζ. Πρόκειται για βασικό και αναντικατάστατο ποδοσφαιριστή.
Αν έπαιζε, ο θάνατος περίμενε στη γωνία τα μέλη της Εθνικής. Ο Ματουράνα υποκύπτει και δεν τον χρησιμοποιεί. Μέσα στο κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί στην Εθνική, αλλά και στην Κολομβία γενικότερα, η ομάδα είναι απλώς ανίκανη να διαχειριστεί την τεράστια πίεση που σηκώνει στους ώμους της. Η Εθνική Κολομβίας προσπαθεί χρόνια να... φτιάξει το όνομα της χώρας στο εξωτερικό. Ενα όνομα που έχει συνδυαστεί με το εμπόριο ναρκωτικών και το λεγόμενο «Narco-soccer».
Η συνωνυμία με τον μεγαλέμπορο
Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: ο Αντρές Εσκομπάρ δεν έχει καμία συγγένεια με τον Πάμπλο Εσκομπάρ, τον μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Γνωρίζονται, όμως, πολύ καλά και η μοίρα τούς παίζει το ίδιο άσχημο παιχνίδι. Θα πέσουν από τις σφαίρες του ίδιου «τιμ» εγκληματιών. Μιας ομάδας πρώην συνεργατών του Πάμπλο Εσκομπάρ, που συνεργάζεται με την Αστυνομία προδίδοντας τα μυστικά του. Διότι ως γνωστόν τα κάστρα... πέφτουν από μέσα. Το όνομα του Πάμπλο Εσκομπάρ έχει μείνει στην ιστορία. Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, έκτισε σχολεία και σπίτια στους φτωχούς της κοινότητά του, ενώ η αγάπη του για το ποδόσφαιρο είναι μεγάλη. Μπλέκεται στα διοικητικά της Νασιονάλ Μεντεγίν.
Το ξέπλυμα χρήματος είναι στην ημερήσια διάταξη. Ο Πάμπλο Εσκομπάρ φτιάχνει μία τρομερή ομάδα. Ο Αντρές Εσκομπάρ παίζει στη Νασιονάλ, έχει παίξει ποδόσφαιρο με τον Πάμπλο στην τεράστια βίλα που διατηρούσε ο μεγαλέμπορος και που την ονόμαζαν «Καθεδρικός Ναός» (Catedral). Αν και δεν ήθελε να πάει, ο Αντρές εξομολογείται στην αρραβωνιαστικιά του ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Είναι ο παίκτης που σκοράρει στον τελικό του Λιμπερταδόρες από το σημείο του πέναλτι, όταν Ολίμπια και Νασιονάλ φτάνουν στη διαδικασία των πέναλτι. Η Ατλέτικο Νασιονάλ κατακτά τον τίτλο του 1989 και γίνεται η πρώτη ομάδα από την Κολομβία που το πετυχαίνει.
O φόνος του Αντρές
Ας δούμε τώρα τι ακριβώς συνέβη τότε. Το αυτογκόλ του Αντρές Εσκομπάρ στο παιχνίδι με τις ΗΠΑ ήταν το κερασάκι στην τούρτα του αποκλεισμού της Κολομβίας από την επόμενη φάση του Μουντιάλ. Οι εγκληματικές ομάδες, που δρουν πλέον εντελώς ανεξέλεγκτες και μάλιστα χωρίς την «πατρική» φροντίδα του ποδοσφαιρόφιλου Πάμπλο Εσκομπάρ, έχουν χάσει πολλά χρήματα στο στοίχημα. Ο Αντρές επιστρέφει στην Κολομβία και, παρά τις συμβουλές των φίλων του, κυκλοφορεί στους δρόμους της Μεντίνα.
«Πρέπει να με δουν οι άνθρωποί μου. Η ζωή δεν τελειώνει εδώ...», τα τελευταία του λόγια. Πάει σ’ ένα κλαμπ της περιοχής με φίλους. Γύρω στις 3 τα ξημερώματα τρεις άντρες τον πλησιάζουν. Τον προβοκάρουν, τον βρίζουν και τον ειρωνεύονται για το αυτογκόλ που έχει πετύχει. Τους απαντάει. Επιστρέφουν και τον δολοφονούν με 6 σφαίρες. Οι αυτόπτες μάρτυρες δίνουν τα νούμερα του αυτοκινήτου στην Αστυνομία. Πρόκειται για αυτοκίνητο που ανήκει στην ομάδα των PEPES. Η κοινή μοίρα του Αντρές και του Πάμπλο... των δύο Εσκομπάρ.