Οι γιατροί, οδοντίατροι, δικηγόροι και μηχανικοί, που είναι και πανεπιστημιακοί, ανησυχούν διότι πιθανόν να φθάνει η ώρα να καταβάλουν στο ΑΕΙ όπου εργάζονται ποσοστό των εσόδων τους (μια μορφή παρακράτησης) από το ελευθέριο επάγγελμα που παράλληλα ασκούν.
«Εκατομμύρια ευρώ χρωστούν μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι. Στα μεγάλα πανεπιστήμια εκτιμάται ότι το 30% από όσους πανεπιστημιακούς ασκούν ελεύθερο επάγγελμα δεν καταβάλλει την παρακράτηση», ανέφερε στην «Κ» πανεπιστημιακός με διοικητική πείρα σε κεντρικό ίδρυμα της χώρας. Ολα αναμένεται να ξεκαθαρίσουν σύντομα, καθώς επίκειται η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της προσφυγής που έχει κατατεθεί από το 2002 κατά της επιβολής της παρακράτησης. Η εκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον της Ολομελείας του ΣτΕ έγινε στις 8 Ιουνίου του 2012. Πιθανή απόρριψη της προσφυγής θα στερήσει από τις ηγεσίες των ΑΕΙ κάθε πρόσχημα να απαιτήσουν την καταβολή της. Μάλιστα, ασφαλείς πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι υπάρχει μεγάλη ανησυχία μήπως τελικά υπόχρεοι για την απόδοση της παρακράτησης είναι και οι καθηγητές των νομικών σχολών, οι οποίοι είναι μέτοχοι σε δικηγορικές ανώνυμες εταιρείες, στις οποίες δεν μπορεί να επιβληθεί η παρακράτηση. Αρα εξαιρούνται και οι πανεπιστημιακοί-μέτοχοι των δικηγορικών Α.Ε. Μία εξαίρεση που αποτελεί... κόκκινο πανί για τους γιατρούς, τους οδοντιάτρους και τους μηχανικούς, οι οποίοι επικρίνουν τους νομικούς συναδέλφους τους στο πανεπιστήμιο ότι βρήκαν τρόπο να τη...γλιτώσουν.
Ειδικότερα, για πρώτη φορά με τον νόμο 2530 του 1997 καθιερώθηκε παρακράτηση 30% από τα μεικτά έσοδα των πανεπιστημιακών που ασκούν και ελευθέριο επάγγελμα. Η λογική του νομοθέτη για τη θέσπιση της ρύθμισης ήταν ότι οι πανεπιστημιακοί έπαιρναν κύρος –«εξαργυρώσιμο» στην ελεύθερη αγορά– από τη θέση τους στο δημόσιο ΑΕΙ (και τότε δεν ήταν και πολλά). Ακολούθησε η μείωση του ποσοστού στο 15%, ενώ ο τελευταίος νόμοςπλαίσιο για τα ΑΕΙ το μείωσε στο 10%. Ομως ήδη από το 2002 είχε κατατεθεί στο ΣτΕ προσφυγή περί αντισυνταγματικότητας του μέτρου από πανεπιστημιακούς της Οδοντιατρικής Αθηνών, της Νομικής, της Ιατρικής και άλλων σχολών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από την πλευρά της, η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ θεωρεί ότι το ποσοστό πρέπει να αλλάξει και να διαβαθμιστεί ανά επαγγελματικό κλάδο.
Πιο συγκεκριμένα, οι πανεπιστημιακοί-ελεύθεροι επαγγελματίες οφείλουν να αποδίδουν τα χρήματα της παρακράτησης στον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Ερευνας (ΕΛΚΕ) του ιδρύματός τους. Για να μπορούν να ελέγχουν οι υπηρεσίες του ΑΕΙ το ύψος των εσόδων που έχει κάθε πανεπιστημιακός, πρέπει τα μπλοκ των αποδείξεων παροχής υπηρεσιών των πανεπιστημιακών να σφραγίζονται από τους υπαλλήλους των ΕΛΚΕ, όπως ακριβώς κάνουν οι ΔΟΥ στα μπλοκ των ελεεθέρων επαγγελματιών. Ομως, πολλοί πανεπιστημιακοί δεν είναι συνεπείς στο ραντεβού με το ταμείο του ΕΛΚΕ. Πρύτανης που είχε ηγηθεί κατά το παρελθόν προσπάθειας καταβολής της παρακράτησης ανέφερε στην «Κ» ότι το ποσοστό εκείνων που δεν την αποδίδουν κυμαίνεται από ίδρυμα σε ίδρυμα. «Συνήθως την αποδίδουν εκείνοι οι πανεπιστημιακοί που έχουν χαμηλά έσοδα. Μεταξύ όσων δεν την καταβάλλουν είναι οι μεγαλοοφειλέτες», τόνισε, αναδεικνύοντας την ηθική διάσταση του ζητήματος.
Λόγω χαμηλής αμοιβής
Μεταξύ των αντεπιχειρημάτων της άλλης πλευράς είναι ότι πολλοί έγιναν πανεπιστημιακοί καθώς είχαν δεδομένη τη δυνατότητα να ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, αφού η αμοιβή του πανεπιστημιακού είναι χαμηλή. Μάλιστα, δικηγόροι υπεραμύνονται της εξαίρεσης, όταν μετέχουν σε δικηγορική Α.Ε. στην οποία δεν μπορεί να επιβληθεί η παρακράτηση. «Η παρακράτηση είναι συνταγματική. Και βεβαίως αφορά και τους καθηγητές που μετέχουν σε δικηγορικές εταιρείες», δήλωσε, μιλώντας στην «Κ», ο ακαδημαϊκός και επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Μιχάλης Σταθόπουλος.
Πηγή: Καθημερινή