Μετά από 4 χρόνια κυριαρχίας του Λιονέλ Μέσι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο επέστρεψε στην κορυφή του πλανήτη, καθώς κατέκτησε την χρυσή μπάλα για το 2013. Όταν ο Πελέ ανακοίνωσε πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο παίρνει το βραβείο, ο Πορτογάλος έδωσε ένα φιλί στην Ιρίνα Σάικ και ανέβηκε για την παραλαβή, εμφανώς συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια...
"Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου στην Ρεάλ και εθνική Πορτογαλίας. Χωρίς αυτούς και τις προσπάθειές τους αυτό δεν ήταν δυνατό. Είμαι πολύ χαρούμενος, δεν είναι εύκολο να κατακτήσεις αυτό το βραβείο", είπε ο CR7 και πρόσθεσε: "Πρέπει να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της ομάδας μου, όλους όσοι με ψήφισαν και όλοι όσοι ήταν δίπλα μου. Την σύντροφό μου, τους φίλους μου και τον γιο μου. Είναι πολύ συγκινητική η στιγμή. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα ευχαριστώ σε όλους".
Κορυφαία γυναίκα ποδοσφαιριστής
Η Ναντίν Άνγκερερ, τερματοφύλακας της Γερμανίας η οποία αποσύρεται από την ενεργό δράση, κατέκτησε τη "Χρυσή Μπάλα" για την κατηγορία των γυναικών. Ακολούθησαν η Βραζιλιάνα Μάρτα κι η Αμερικανίδα Άμπι Γουάμπαχ.
Κορυφαίος προπονητής αντρικής ομάδας
Ο προπονητής που οδήγησε την Μπάγερν Μονάχου στην κορυφή της Ευρώπης και στο γερμανικό νταμπλ, Γιουπ Χάινκες, αναδείχθηκε κορυφαίος προπονητής για το 2013.
Ο Γερμανός τεχνικός, ο οποίος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση μετά από τις διακρίσεις της περσινής σεζόν, νίκησε ακόμα έναν προπονητή που άφησε τους πάγκους, τον Άλεξ Φέργκιουσον, καθώς και τον αντίπαλό του στον τελικό του Champions League, Γίργκεν Κλοπ.
Κορυφαία προπονήτρια γυναικείας ομάδας
Η πρώτη νικήτρια της "Χρυσής Μπάλας" για τους τεχνικούς του γυναικείου ποδοσφαίρου, η Σίλβια Νάιντ, κατέκτησε το τρόπαιο ξανά. Η νικήτρια του 2010 αναδείχθηκε κορυφαία προπονήτρια γυναικείας ομάδας και το 2013 για την πορεία της με την εθνική Γερμανίας.
Η 49χρονη Γερμανίδα παρέλαβε το βραβείο της από τον ομοσπονδιακό τεχνικό της Αγγλίας, Ρόι Χόντσον, επικρατώντας του συμπατριώτη της και τρεμπλούχου με τη Βόλφσμπουργκ Ραλφ Κέλερμαν, καθώς και της περσινής νικήτριας από τη Σουηδία, Πία Σούνταγκε.
Επίτιμη Χρυσή Μπάλα
Ο Πελέ μπορεί να μην κατέκτησε το βραβείο όσο ήταν εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, αφού το βραβείο εκείνη την εποχή αφορούσε μόνο παίκτες που αγωνίζονται στην Ευρώπη, ωστόσο φέτος παρέλαβε τη "Χρυσή Μπάλα" που τόσο του έλειπε, ως επίτιμο βραβείο, και δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
Βραβείο Fair Play
Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Αφγανιστάν βραβεύθηκε με το βραβείο "ευ αγωνίζεσθαι", για τις ενέργειες που πραγματοποιεί με στόχο την ένωση του κόσμου της χώρας υπό τη σκέπη του ποδοσφαίρου.
Προεδρικό βραβείο
Ο απερχόμενος πρόεδρος της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ, παρέλαβε το ειδικό προεδρικό βραβείο που απονέμεται από το 2001.
Οι νικητές της "Χρυσής Μπάλας"
1956: Στάνλεϊ Μάθιους (Αγγλία) Μπλάκπουλ
1957: Αλφρέδο Ντι Στέφανο (Ισπανία / Αργεντινή) Ρεάλ Μ.
1958: Ραϊμόν Κοπά (Γαλλία) Ρεάλ Μαδρίτης
1959: Αλφρέδο Ντι Στέφανο (Ισπανία / Αργεντινή) Ρεάλ Μ.
1960: Λουίς Σουάρεθ (Ισπανία) Μπαρτσελόνα
1961: Ομάρ Σίβορι (Ιταλία / Αργεντινή) Γιουβέντους
1962: Γιόζεφ Μάζοπουστ (Τσεχοσλοβακία) Ντούκλα Πράγας
1963: Λεβ Γιασίν (ΕΣΣΔ) Ντιναμό Μόσχας
1964: Ντένις Λόου (Σκωτία) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
1965: Εουσέμπιο (Πορτογαλία) Μπενφίκα
1966: Μπόμπι Τσάρλτον (Αγγλία) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
1967: Φλοριάν Άλμπερτ (Ουγγαρία) Φερεντσβάρος
1968: Τζορτζ Μπεστ (Β. Ιρλανδία) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
1969: Τζιάνι Ριβέρα (Ιταλία) Μίλαν
1970: Γκερντ Μίλερ (Δ. Γερμανία) Μπάγερν
1971: Γιόχαν Κρόιφ (Ολλανδία) Άγιαξ
1972: Φραντς Μπέκενμπαουερ (Δ. Γερμανία) Μπάγερν
1973: Γιόχαν Κρόιφ (Ολλανδία) Άγιαξ / Μπαρτσελόνα
1974: Γιόχαν Κρόιφ (Ολλανδία) Μπαρτσελόνα
1975: Όλεγκ Μπλαχίν (ΕΣΣΔ) Ντιναμό Κιέβου
1976: Φραντς Μπέκενμπαουερ (Δ. Γερμανία) Μπάγερν
1977: Άλαν Σίμονσεν (Δανία) Μπορούσια Μένχενγκλαντμπαχ
1978: Κέβιν Κίγκαν (Αγγλία) Αμβούργο
1979: Κέβιν Κίγκαν (Αγγλία) Αμβούργο
1980: Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (Δ. Γερμανία) Μπάγερν
1981: Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (Δ. Γερμανία) Μπάγερν
1982: Πάολο Ρόσι (Ιταλία) Γιουβέντους
1983: Μισέλ Πλατινί (Γαλλία) Γιουβέντους
1984: Μισέλ Πλατινί (Γαλλία) Γιουβέντους
1985: Μισέλ Πλατινί (Γαλλία) Γιουβέντους
1986: Ιγκόρ Μπελάνοφ (ΕΣΣΔ) Ντιναμό Κιέβου
1987: Ρούουντ Γκούλιτ (Ολλανδία) Αϊντχόφεν / Μίλαν
1988: Μάρκο Φαν Μπάστεν (Ολλανδία) Μίλαν
1989: Μάρκο Φαν Μπάστεν (Ολλανδία) Μίλαν
1990: Λόταρ Ματέους (Γερμανία) Ίντερ
1991: Ζαν Πιέρ Παπέν (Γαλλία) Μαρσέιγ
1992: Μάρκο Φαν Μπάστεν (Ολλανδία) Μίλαν
1993: Ρομπέρτο Μπάτζιο (Ιταλία) Γιουβέντους
1994: Χρίστο Στόιτσκοφ (Βουλγαρία) Μπαρτσελόνα
1995: Τζορτζ Γουεά (Λιβερία) Παρί Σεν Ζερμέν / Μίλαν
1996: Ματίας Ζάμερ (Γερμανία) Μπορούσια Ντόρτμουντ
1997: Ρονάλντο (Βραζιλία) Μπαρτσελόνα / Ίντερ
1998: Ζινεντίν Ζιντάν (Γαλλία) Γιουβέντους
1999: Ριβάλντο (Βραζιλία) Μπαρτσελόνα
2000: Λουίς Φίγκο (Πορτογαλία) Μπαρτσελόνα / Ρεάλ Μ.
2001: Μάικλ Όουεν (Αγγλία) Λίβερπουλ
2002: Ρονάλντο (Βραζιλία) Ρεάλ Μαδρίτης
2003: Πάβελ Νέντβεντ (Τσεχία) Γιουβέντους
2004: Αντρέι Σεβτσένκο (Ουκρανία) Μίλαν
2005: Ροναλντίνιο (Βραζιλία) Μπαρτσελόνα
2006: Φάμπιο Καναβάρο (Ιταλία) Γιουβέντους / Ρεάλ Μ.
2007: Κακά (Βραζιλία) Μίλαν
2008: Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία) Μάν. Γιουνάιτεντ
2009: Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή) Μπαρτσελόνα
2010: Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή) Μπαρτσελόνα
2011: Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή) Μπαρτσελόνα
2012: Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή) Μπαρτσελόνα
2013: Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία) Ρεάλ Μαδρίτης