Βαθμολογία

Η Ελένη Ζιώγα ανοίγει την καρδιά της

Η Ελένη Ζιώγα δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, οπότε όταν της το ζήτησα και μου απάντησε θετικά αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη χάρηκα πάρα πολύ. Έχω μεγαλώσει, ονειρευτεί, ερωτευτεί, κλάψει με τους στίχους της, οι οποίοι αγγίζουν ακόμη και τις πιο καλά κρυμμένες πτυχές του εαυτού σου. Όποιος πει ότι δεν έχει τραγουδήσει τους στίχους της θα πει ψέματα.

Το τσιγάρο, Φύλακας άγγελος, Χάντρα Θαλασσιά, Είσαι εδώ, Κρυφό φιλί, Μια στιγμή για πάντα (Το ταγκό των Χριστουγέννων) είναι ορισμένα από τα κομμάτια που έχουμε ακούσει με το κουμπί του repeat κολλημένο. Επίσης είχαμε περάσει βράδια καθηλωμένοι στον καναπέ για να δούμε το «Φύγαμε» και το «Alma libre». Τώρα την συναντάμε στο Παλλάς, όπου μας εκμυστηρεύεται «Το μυστικό της κυρίας Έλεν» για δεύτερη χρονιά. Διαβάστε, λοιπόν, μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη με την Ελένη Ζιώγα όπου μιλάει από καρδιάς…

Ο πατέρας σας ήταν ο συγγραφέας Βασίλης Ζιώγας και η μητέρα σας η πιανίστρια Ελένη Σαράντη. Πιστεύετε ότι αν δεν είχατε αυτά τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα από την οικογένεια σας, θα ακολουθούσατε την ίδια καλλιτεχνική πορεία στην ζωή σας; Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Αυτό που ξέρω απλά είναι ότι μέσα στην Τέχνη νιώθω σαν στο σπίτι μου.

Αφήσατε την Φιλοσοφική λίγο πριν πάρετε το πτυχίο και γραφτήκατε σε ωδείο και σε σχολή υποκριτικής. Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω θα ολοκληρώνατε τις σπουδές σας για να ακολουθούσατε μια καριέρα στον εκπαιδευτικό κλάδο ως πιο σίγουρη επαγγελματική εξασφάλιση;

Η σωστή σειρά ήταν άλλη. Στο Ωδείο πήγαινα από παιδί. Έμαθα πιάνο και μετά έκανα κλασικό τραγούδι. Τα εγκατέλειψα αφ’ ότου μπήκα στη Φιλοσοφική. Την οποία επίσης εγκατέλειψα αφ’ ότου άρχισα να βιοπορίζομαι εξ ανάγκης κάνοντας διάφορες δουλειές . Το θέατρο ήρθε τελευταίο . Όπως βλέπετε η ζωή μου, τελικά, αν κοιτάξω πίσω, ήταν μια αλυσίδα από παραιτήσεις, άλλες φορές αναγκαστικές , άλλες όχι. Τα τελευταία χρόνια έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην προσθέσω και επόμενο κρίκο σ’ αυτή την αλυσίδα. Αν ρωτάτε για τις σπουδές μου, ασφαλώς και θα τις ολοκλήρωνα αν είχα τότε την δυνατότητα. Όχι όμως για επαγγελματική εξασφάλιση. Αλλά για το πείσμα μου ενάντια στη «νόσο των παραιτήσεων» που με ταλαιπώρησε τόσο.