Αρχικά, ο λόγος δεν εξέπληξε και πολλούς: Πάντα είχε ένα πρόβλημα να θυμάται τις ατάκες του και αυτό ως ένα σημείο τον ξεχώριζε, τον οδηγούσε σε αυτοσχεδιασμούς και την επιστράτευση άλλων ερμηνευτικών εργαλείων που τον έκαναν έναν από τους κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών. Ωστόσο η είδηση ότι ο μέγας Τζακ Νίκολσον αποσύρθηκε από την ηθοποιία επειδή πλέον αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με το μνημονικό του λόγω ηλικίας, σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής για ολόκληρη την Εβδομη Τέχνη.
Οπως ανέφερε στο Radar Online άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει, «υπάρχει ένας απλός λόγος πίσω από την απόφασή του (Τζακ Νίκολσον) να αποχωρήσει: Στα 76 του, ο Τζακ έχει θέματα με τη μνήμη του και δεν μπορεί πια να απομνημονεύει τις ατάκες των ρόλων που του ζητούν».
Οντως ο Τζακ Νίκολσον, των τριών Οσκαρ, έχει καιρό να δουλέψει. Τελευταία του ταινία ήταν το «How Do You Know» το 2010. Εκτοτε πέρασαν τρία χρόνια. Οπως λέγεται, μάλιστα, πέρυσι ο Νίκολσον απέρριψε την πρόταση του ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν – φίλου του από το «Σχετικά με τον Σμιτ» – να πρωταγωνιστήσει στο φιλμ «Νεμπράσκα», σε έναν ρόλο που τελικά οδήγησε τον Μπρους Ντερν στις υποψηφιότητες.
Ωστόσο ο Νίκολσον δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει και τον κόσμο του θεάματος. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από έξι μήνες παρουσίασε μαζί με την Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ Μισέλ Ομπάμα το βραβείο καλύτερης ταινίας στην τελετή των Οσκαρ.
«Δεν αποσύρεται από τη δημόσια ζωή. Δεν θέλει τιμές και άλλα τέτοια. Είναι χαρούμενος που αθόρυβα εισήλθε στο κλαμπ των συνταξιούχων όπως ο Σον Κόνερι» δήλωσε η ίδια πηγή. Αλλωστε τον Τζακ δύσκολο να τον χάσεις. Ολο και σε κάποιο αγώνα των αγαπημένων του Λος Αντζελες Λέικερς θα τον πετύχεις να φωνάζει για κάποιο όμορφο καλάθι ή να απαιτεί «άμυνα».
Η αποχώρηση του Νίκολσον από τα κινηματογραφικά πλατό είναι πάντως μια θλιβερή στιγμή. Ο ηθοποιός των τριών Οσκαρ – για τη «Φωλιά του Κούκου» (1975), το «Καλύτερα δε γίνεται» (1997) και για το «Σχέσεις Στοργής» (1983) για το οποίο απέσπασε το βραβείο β' ανδρικού ρόλου – και των άλλων εννέα υποψηφιοτήτων, αποτελεί την προσωποποίηση του καλού αμερικανικού σινεμά από τη δεκαετία του '60 ως και τις ημέρες μας.
Ο Τζακ Νίκολσον είναι στα βραβεία των Οσκαρ από την εποχή του θρυλικού «Ξένοιαστου Καβαλάρη» («Easy Rider», 1969) και οι ταινίες του πάντα έκαναν αίσθηση χάρη κυρίως στις απαράμιλλες ερμηνείες του.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το εμβληματικό «Chinatown» (1974); Την τρομακτική «Λάμψη» (1980); Τους «Κόκκινους» (1981) και την «Τιμή των Πρίτζι» (1985); Ή τους ρόλους του ως Τζόκερ στον «Μπάτμαν» (1989), ως Πρόεδρος Τζέιμς Ντέιλ στο «Mars Attacks» (1996) και ως Φρανκ Κοστέλο στον «Πληροφοριοδότη» (2006);
O Τζακ Νίκολσον είναι ένα ιερό τέρας του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης το 1937 και μεγάλωσε από τη γιαγιά του πιστεύοντας ότι είναι η μητέρα του - ενώ η μαμά του μεγάλωσε μαζί του ως η μεγάλη του αδελφή. Εμαθε την αλήθεια μόλις το 1975 από ένα δημοσίευμα του Time. Ηταν ήδη ένας καταξιωμένος και σπουδαίος ηθοποιός που μετρούσε 17 χρόνια στο Χόλιγουντ.
Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 1958 στο φιλμ «The Cry Baby Killer» όπου υποδύεται έναν νεαρό που πανικοβάλλεται όταν πιστεύει ότι έχει διαπράξει έναν φόνο.
Η άνοδός του δεν υπήρξε μετεωρική - κάθε άλλο: Πέρασε σχεδόν ολόκληρη τη δεκαετία του '60 παίζοντας δεύτερους ρόλους σε δευτεροκλασσάτες ταινίες και συμμετέχοντας σε τηλεοπτικά σόου. Ωσπου ήρθε η ευκαιρία του «Ξένοιαστου Καβαλάρη», πλάι στον Πίτερ Φόντα και τον Ντένις Χόπερ.
Η ερμηνεία του στον «Easy Rider» τον οδήγησε στα Οσκαρ με μια υποψηφιότητα β΄ανδρικού ρόλου. Και έπειτα υπήρχε μόνο η κορυφή.