Αποτελεί τυφλοσούρτη του πολιτικού ρεπορτάζ ότι ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της οικονομίας. Το καλοκαίρι, λόγω της υψηλής συνεισφοράς του τουρισμού στην οικονομική δραστηριότητα, είναι πάντα βαρόμετρο για το αν τα πράγματα πάνε καλά, λιγότερο καλά ή άσχημα. Αυτό με τη σειρά του προσδιορίζει το κλίμα που κυριαρχεί στις διαδοχικές εμφανίσεις του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ. Αυτές, κακά τα ψέματα, δεν είναι κενές περιεχομένου. Δύο πρόσφατα παραδείγματα: Ο Κώστας Καραμανλής εξόκειλε στη ΔΕΘ του 2008, όταν υποτίμησε το Βατοπέδι. Ο Γιώργος Παπανδρέου δάγκωσε τη γλώσσα του στη ΔΕΘ του 2009, όταν είπε ότι «υπάρχουν λεφτά». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τον Αντώνη Σαμαρά είναι η τέταρτη κατά σειράν εμφάνισή του ως Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη που θα είναι η πιο σημαντική. Ενώ θα κριθεί και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ερίζουν για το πού πάει η οικονομία. Στο υπουργείο Οικονομικών πιστεύουν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα έρχεται και στο Μαξίμου προβληματίζονται για τις πολιτικές αντοχές που χρειάζονται ώσπου αυτό να πιστοποιηθεί - το 2014. Στην Κουμουνδούρου πάλι είναι σαφές ότι θεωρούν πως η συμπολίτευση είναι όχημα χωρίς βενζίνη στην έρημο. Και περιμένουν να το δουν να ακινητοποιείται. Στην πραγματικότητα, ούτε η μία ούτε η άλλη προσέγγιση είναι επαρκής - πόσω μάλλον ασφαλής. Αν το πάρουμε από το τέλος, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει, π.χ., να πάει στη ΔΕΘ και να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εναλλακτική. Πώς θα το κάνει, όμως, όταν, όπως είπε ο Γεργκ Ασμουσεν της ΕΚΤ στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», «κατανοώ τη δύσκολη πολιτική κατάσταση, αλλά δεν έχετε εναλλακτική»; Ακόμη χειρότερα: ο Τσίπρας κινδυνεύει να γίνει Τσιπρανδρέου - για να θυμηθεί κανείς τα περί Ολαντρέου που είχε πετάξει ενώπιον του «κόκκινου» Μελανσόν στο Παρίσι. Δηλαδή, να πει παχιά λόγια που μετά να τον στοιχειώσουν.
Για τον Πρωθυπουργό ίσως το πεδίο να είναι λιγότερο επικίνδυνο. Ο Σαμαράς πρέπει να δείξει κατανόηση για τα μεγάλα ζόρια της κοινωνίας και να εμψυχώσει την κοινή γνώμη για την τελική προσπάθεια που χρειάζεται ώστε η χώρα να ξαναβγεί στην ανάπτυξη. Κίνδυνος υπάρχει μόνο αν πέσει στην παγίδα της ωραιοποίησης μιας κατάστασης που μόνο μαύρη είναι. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται από κάτι άλλο που θα συμβεί τον Σεπτέμβρη: τις γερμανικές εκλογές. Η Ελλάδα είναι το κερασάκι στην τούρτα της γερμανικής προεκλογικής περιόδου, όπου το κούρεμα του χρέους ή το τρίτο πακέτο συζητούνται ανοιχτά. Οπως συμβαίνει συχνά στην πολιτική, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί: οι Σοσιαλδημοκράτες κινδυνολογούν μπας και τραβήξουν καμιά ψήφο ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες μιλούν ήδη για τρίτο πακέτο. Το ερώτημα είναι ποια θα είναι η σύνθεση του νέου κυβερνητικού συνασπισμού. Μονά-ζυγά είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν θα αφεθεί να πέσει. Κρίσιμο είναι όμως το στοιχείο του χρόνου. Για τη συμπολίτευση το ζητούμενο είναι να μην καθυστερήσουμε να πάμε σε διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος, κάτι που θα λειτουργήσει ως επιταχυντής των εγχώριων πολιτικών εξελίξεων. Για την αντιπολίτευση πάλι η διαιώνιση της τρέχουσας κατάστασης συντηρεί τη φθορά του κυβερνητικού σχήματος. Ομολογουμένως, οι Γερμανοί δεν φημίζονται για την ταχύτητά τους. Ούτως ή άλλως, αυτός είναι ο πιο κρίσιμος Σεπτέμβρης των τελευταίων χρόνων.
Πηγή: TA NEA