Ο Κώστας Θεοδωρόπουλος αποτέλεσε το "νούμερο 1" της ΑΕΛ την ποδοσφαιρική περίοδο που αφήσαμε πίσω μας. Ο έμπειρος τερματοφύλακας πραγματοποίησε μια γεμάτη χρονιά δεχόμενος σε αρκετές περιπτώσεις κριτική, όπως όλοι οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην συγκεκριμένη θέση. Παρόλα αυτά, παρακολουθώντας σταθερά την πορεία της ΑΕΛ, η παρουσία του κρίνεται πέρα για πέρα επιτυχημένη.
Κοιτώντας τα στατιστικά του, μόνο άσχημα δεν τα πήγε. Σε 30 συμμετοχές, 3 για το Κύπελλο Ελλάδος και 27 για το πρωτάθλημα που αντιστοιχούν σε 2735 αγωνιστικά λεπτά κράτησε σε 16 αγώνες ανέπαφη την εστία του. Σε αρκετά παιχνίδια έδωσε βαθμούς στην ΑΕΛ, ιδιαίτερα στο πρώτο γύρο όταν η εικόνα της ομάδας δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση τον δεύτερο γύρο, φωνάζοντας και δείχνοντας με ηχηρό τρόπο την παρουσία του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την δυσκολία ενός τερματοφύλακα ο οποίος αγωνίζεται σε ομάδες οι οποίες έχουν πρωταγωνιστικούς στόχους και δέχονται λίγες φάσεις κατά την διάρκεια ενός αγώνα.
Παράλληλα, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην σχέση του με τον Κώστα Σουλούκο, αλλά και τους υπολοίπους τερματοφύλακες της ΑΕΛ, όπως ο Λάμπρος Αντωνόπουλος. Ο ίδιος βοήθησε αρκετά τους φέρελπις "κίπερ" των "βυσσινί" κάνοντας σε αρκετές περιπτώσεις ηθελημένα ένα... "βήμα πίσω" ώστε να πάρει χρόνο ο Κώστας Σουλούκος για τον οποίο έχει δώσει τις καλύτερες συστάσεις. Ανεξάρτητα με το εάν μείνει "κάτοικος Λάρισας" την προσεχή αγωνιστική περίοδο, εκτιμώ ότι με την παρουσία του κέρδισε τον σεβασμό όλων όσων βρέθηκαν γύρω από την ΑΕΛ αλλά και έξω από αυτήν.
Γράφει ο Χρήστος Δαϊρετζής