Η ΑΕΛ Κ20 χρειάστηκε να φτάσει έως την ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι για να πάρει την πρόκριση στο φάιναλ φορ του πρωταθλήματος της Superleague 2. Αντίπαλός της, μια πάρα πολύ καλή ομάδα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι (τα υπόλοιπα που συνέβησαν στην Ξάνθη τα γνωρίζουν καλύτερα ο Αλέξης Κούγιας και οι συνεργάτες του και θα κάνουν ο,τι ορίζει ο νόμος). Αυτά τα οποία μπορεί να γράψει κανείς και να σχολιάσει είναι πάρα πολλά. Νομίζω πως όσοι βρεθήκαμε στο Στάδιο " Αλκαζάρ" και παρακολουθήσαμε το παιχνίδι το απόγευμα της Κυριακής γεμίσαμε με σκέψεις αλλά και συναισθήματα.
Γράφει ο Χρήστος Δαϊρετζής
Αρχικά θα ήθελα να αναφέρω πως η αξία του νικημένου δίνει περισσότερη δόξα τον νικητή και ο δεύτερος ήταν τα παλικάρια του Αποστόλη Ευαγγέλου. Η Ξάνθη Κ20 ήταν μια ομάδα που έπαιξε ορθολογικό ποδόσφαιρο, είχε πλάνο στο παιχνίδι της και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε βρει γκολ στο παιχνίδι. Διέκρινα δε στους φιλοξενούμενους αρκετό ταλέντο και πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά τα οποία κατάφεραν να εμφανίσουν έχοντας απέναντί τους μια εξαιρετικά δουλεμένη ομάδα που ήταν καλύτερη στα σημεία και πήρε την πρόκριση.
Εύλογα κανείς από την παραπάνω φράση θα αναρωτηθεί ποια είναι αυτά τα... σημεία; Γίνεται λόγος για ένα επίπεδο ακαδημιών, αλλά όχι σε επίπεδο παιδικό. Αναφερόμαστε στον προθάλαμο της πρώτης ομάδας της ΑΕΛ που είναι η Κ20. Μπαίνοντας λοιπόν σε διαδικασία να σκεφτούμε ότι πολλοί από αυτούς που αγωνίστηκαν με την Κ20 της ΑΕΛ αποτελούν "γρανάζια" της ανδρικής ομάδας η οποία έχει στόχο τον πρωταθλητισμό εύλογα κατανοούμε πως ο στόχος είναι το αποτέλεσμα. Στο ποδόσφαιρο η ιστορία γράφεται από τους νικητές και όχι από εκείνους που παίζουν απαραίτητα καλό ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι ακόμη και για τον Αποστόλη Ευαγγέλου μικρή σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η επιτυχία ή θα έρθει στο μέλλον μια μεγαλύτερη τέτοια.
Βλέποντας το παιχνίδι από ψηλά, διέκρινα μια ΑΕΛ Κ20 να κάνει ένα τακτικά άριστο παιχνίδι, κάτι το οποίο ανέφερε και ο τεχνικός της με δηλώσεις του στην ιστοσελίδα μας. Εύχομαι ολόψυχα τα παιδιά της Κ20 των "βυσσινί" να φέρουν την κούπα του πρωταθλητή στην πόλη κάτι για το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα δώσουν όλη τους την ψυχή για να πετύχουν. Ωστόσο για ένα πράγμα είμαι βέβαιος με τα όσα είδα, στις υποδομές της ΑΕΛ οι ποδοσφαιριστές ετοιμάζονται σωματικά και πνευματικά ποδοσφαιριστές που στόχος είναι να πλαισιώσουν την πρώτη ομάδα.
ΥΓ: Αν ψάχνετε παραδείγματα ποδοσφαιριστών που αγαπούν την ομάδα και το ίδιο το ποδόσφαιρο ο Νίκος Γκοτζαμανίδης είναι ένα τέτοιο!
ΥΓ2: Νιώθω περήφανος πρώτιστα για τον άνθρωπο Χρήστο Γκατζούλη και μετέπειτα χαρούμενος που η μοίρα μας έφερε σχεδόν καταλάθος να συνεργαστούμε!