Η ΑΕΛ επικράτησε με 4-0 της Ξάνθης στο γήπεδο Αλκαζάρ, στο ντεμπούτο του Παναγιώτη Γκουτσίδη στον πάγκο των "βυσσινί". Με τον Μάριο Όγκμποε να πετυχαίνει χατ τρικ και τον νεαρό Μιχάλη Τσουμάνη να πετυχαίνει το "παρθενικό" του τέρμα στην πρώτη του εμφάνιση με την ομάδα, αυτή υπέταξε μια εκ των βασικών αντιπάλων της για την πρωτιά.
Γράφει ο Χρήστος Δαϊρετζής
Δεν πρέπει να λησμονούμε επίσης, ότι η Ξάνθη ήρθε στο Αλκαζάρ αήττητη έχοντας μάλιστα ένα σερί 7 νικών σε ισάριθμες αναμετρήσεις. Μετά και της 10ης αγωνιστικής η ομάδα βρίσκεται στο -6 από την πρωτοπόρο Ξάνθη, στο -5 από την δεύτερη Βέροια (όπου την επόμενη αγωνιστική έχει το ρεπό της) και στο -3 από την Αναγέννηση Καρδίτσας. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως σε ένα πρωτάθλημα με 34 αγώνες πρόκειται για μικρή διαφορά.
Φάνηκε στην αναμέτρηση, όπως και σε αυτές με Βέροια και Αναγέννηση πως δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ομάδων. Αν θέλετε δε την άποψή μου, η ΑΕΛ δεν έχει κάτι να ζηλέψει από καμιά ομάδα. Μοναδικός της αντίπαλος είναι ο κακός της εαυτός. Ουσιαστικά αυτό είπε και ο Μάριο Όγκμποε στις δηλώσεις του μετά το φινάλε της αναμέτρησης, με τον φορ της ΑΕΛ να αναφέρει πως η ομάδα έβγαλε αντίδραση, έπαιξε όπως έπρεπε να παίζει σε όλα τα παιχνίδια και επειδή έχει καλούς παίκτες κέρδισε. Απλό ίσως, μα η αλήθεια στα δικά μου μάτια και θεωρώ πολλών ακόμη φίλων της ΑΕΛ και του ποδοσφαίρου.
Από εκεί και πέρα, η ομάδα έδειξε να βγάζει ενέργεια σε αντίθεση με άλλες αναμετρήσεις. Μπήκε στο ματς με διάθεση να επιβληθεί της αντιπάλου της και να δείξει ποιος είναι το "αφεντικό". Είχε ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο να μην κουράσει τον Όγκμποε βγάζοντάς τον έξω από την περιοχή και να τον τροφοδοτήσει ορθολογικά. Παράλληλα, δεν απειλήθηκε εκτός από μια φάση στο φινάλε του πρώτου μέρους και είχε στοιχειώδη αμυντική σοβαρότητα. Κοντολογίς, άκρως λακωνικά κάπως έτσι ήρθε στα δικά μου μάτια το μεσημέρι της Τετάρτης το τρίποντο.
Η φετινή χρονιά είναι μια λευκή σελίδα και είναι στα πόδια των ποδοσφαιριστών της ΑΕΛ τα γράμματα με την οποία θα την γράψουν. Οι "βυσσινί" καλούνται να πάρουν νίκες, αρχής γενομένης από το ματς της 5ης Ιανουαρίου στην Ηγουμενίτσα κόντρα στον Θεσπρωτό. Αν η ομάδα φτιάξει ένα σερί από νίκες θεωρώ πως η βαθμολογική άνοδος θα έρθει από μόνη της. Όλοι θα χάσουν βαθμούς και ο δρόμος είναι μακρύς!
ΥΓ: Εάν είναι υπό την απουσία μου από το Αλκαζάρ η ομάδα να πραγματοποιεί τέτοιες εμφανίσεις να κάθομαι στο στούντιο με τον αγαπητό Χρήστο Γκατζούλη ή εν ανάγκη στο σπίτι μου βρε αδερφέ...
ΥΓ2: Εύχομαι το 2022 να μας βρει υγιείς, μακριά από άλλα δυσάρεστα. Καλή χρονιά γεμάτη υγεία, αγάπη και όμορφους ανθρώπους δίπλα μας!