Από τις «γιγαντιαίες» τοιχογραφίες μέχρι τα ατελείωτα και επαναλαμβανόμενα αθλητικά αφιερώματα και από την τηλεοπτική σειρά για τη ζωή του, έως τις διαδικασίες προκειμένου να εξακριβωθούν τα αίτια θανάτου του, ο Ντιέγκο Μαραντόνα παραμένει «ζωντανός» στη ζωή εκατομμυρίων Αργεντινών και όχι μόνο, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Εκ των διασημότερων Αργεντινών της Ιστορίας και κορυφαίος ποδοσφαιριστής της γενιάς του, ο «Ντιεγκίτο» βρέθηκε νεκρός σαν χθες στις 25 Νοεμβρίου 2020, στο σπίτι όπου διέμενε σε ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες. Στα 60 χρόνια της ζωής του, ο Μαραντόνα, κατάφερε να γίνει ίνδαλμα για τους περισσότερους πιτσιρικάδες και είδωλο για τους περισσότερους ποδοσφαιρόφιλους. Ωστόσο, η σημαντικότερη προσφορά του στην ανθρωπότητα, είναι τα διαρκή μηνύματα που εξέπεμπε, σχετικά με τη φθορά και την καταστροφή που προκαλεί η χρήση ναρκωτικών ουσιών. Αυτή άλλωστε, είναι και επί της ουσίας, η αιτία θανάτου του, καθώς η κατάχρηση τέτοιων ουσιών και αλκοόλ, δημιούργησαν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του.
«Ο Ντιέγκο ζει», «Αιώνιο 10», «D1OS», «Ντιέγκο σ’ ευχαριστούμε», είναι οι συνηθέστερες φράσεις που συνοδεύουν τις εικόνες του διάσημου Αργεντινού, με τον Ντιέγκο να φιλά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, αλλά και να απεικονίζεται με φτερά αγγέλου, ως προστάτης με φωτοστέφανο και σκήπτρο, σημειώνοντας το γκολ του «χέρι του Θεού» εναντίον της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1986, ως παιδί, έφηβος, καταξιωμένος ποδοσφαιριστής, γενειοφόρος στα πενήντα του...
Δυστυχώς, όμως, το ονοματεπώνυμο του Μαραντόνα, παραμένει στην επικαιρότητα και λόγω της έρευνας που διεξάγουν οι Δικαστικές Αρχές της χώρας, επιχειρώντας να διαλευκάνουν τα αίτια για τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή. Οι αρμόδιοι φορείς συνεχίζουν την έρευνα για «ανθρωποκτονία», ενώ βρισκόταν σε ιδιωτική κατοικία, αναρρώνοντας από χειρουργική επέμβαση νευρολογικής φύσεως.
Σε κάθε περίπτωση, ο Μαραντόνα θα είναι για πάντα «ένας Θεός λίγο πιο βρώμικος, ο πιο ανθρώπινος από όλους τους θεούς», όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο σπουδαίος λογοτέχνης της Λατινικής Αμερικής, Εντουάρντο Γκαλεάνο, αλλά και «ένας ήρωας με πολλές ατέλειες», σύμφωνα με τον Αργεντινό ιστορικό, Φελίπε Πίνια.