Ημέρα θλίψης και πένθους για την ΑΕΛ. Ο Οράσιο Μοράλες δεν είναι πια μαζί μας, καθώς υπέκυψε στα προβλήματα υγείας του μετά από σύντομη νοσηλεία.
Η ΑΕΛ και το ποδόσφαιρο της πόλης μας χάνουν έναν δικό τους άνθρωπο. Ο Οράσιο ήταν ο πρώτο ξένος που φόρεσε τη βυσσινί φανέλα το 1972 μαζί με τον Ντάνιελ Χιλλ. Ό,τι και να γράψουμε για την προσφορά του στην ομάδα μας θα είναι λίγο. Υπηρέτησε την ΑΕΛ ως ποδοσφαιριστής, ως προπονητής (1975-76, 1987-88, 2002-03). Ήταν μέλος της χρυσής ομάδας του 1988 ως βοηθός προπονητής του Γιάτσεκ Γκμοχ.
Ήρθε στην πόλη μας από την Αργεντινή και έγινε Λαρισαίος. Σχεδόν 50 χρόνια άοκνης προσφοράς στο ποδόσφαιρο του Νομού από όλα τα πόστα. Έφερε μαζί με τους συμπατριώτες του (Χιλλ, Ντάους, Καβόλι, Βαγιέχο) λάτιν αέρα και παραστάσεις στο Αλκαζάρ, επαγγελματική νοοτροπία, πρωτοποριακές μεθόδους προπόνησης, μεράκι. Αναρίθμητοι πραγματικά οι Λαρισαίοι ποδοσφαιριστές που έχει προπονήσει, αμέτρητα τα ταλέντα που εντόπισε και ανέδειξε. Απαράμιλλη η αγάπη του για τα τμήματα υποδομής, όταν ελάχιστοι ακόμα γνώριζαν τι είναι και πως να τα αναπτύξουν.
Ο Οράσιο είχε μόνο φίλους, μαθητές και θαυμαστές. Οι δεκαετίες προσφοράς του στην ΑΕΛ, στον Απόλλωνα, στις Ακαδημίες του Νομού, τον κατέταξαν οριστικά ως ευεργέτη του Λαρισαϊκού ποδοσφαίρου. Με το θάνατό του, χάνεται ένα κομμάτι της Ιστορίας, παραμένει όμως στη σκέψη μας.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και τους οικείους του. Οράσιο, η αγάπη μας και η ευγνωμοσύνη για όσα προσέφερες θα μας συντροφεύει και θα μείνεις ως Πρωταθλητής αθάνατος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Λάρισας που θα σε σκεπάσει.