Η αποφυγή τραυματισμών από την έλλειψη δράσης λόγω κορονοϊού. Η αναφορά γίνεται για τον γιατρό (ορθοπεδικό χειρουργό και χειρουργό σπονδυλικής στήλης), Γιάννη Γαϊτάνη και τον φυσικοθεραπευτή (εξειδικευμένο στην αποκατάσταση αθλητικών κακώσεων) Χρήστο Λεωνιδάκη οι οποίοι συνεργάζονται με την ομάδα του Ρεθυμνιακού.
Οι δύο επιστήμονες δίνουν τα φώτα τους για ό,τι αφορά τα ερωτήματα που δημιουργούνται για τους ποδοσφαιριστές που αυτή τη στιγμή παραμένουν χωρίς δράση στα πρωταθλήματα όπως αυτό της Γ’ Εθνικής αλλά και όχι μόνο…
Ακολουθεί η συνέντευξη τους που δημοσιεύεται στην σελίδα του Ρεθυμνιακού.
Ο ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΪΤΑΝΗΣ ΛΥΝΟΥΝ ΟΣΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΩΝ
«Η σωστή εκτέλεση ασκήσεων στις ατομικές προπονήσεις και όχι η ένταση θα αποσοβήσουν μετέπειτα τους τραυματισμούς»…
Αποτελεί αναπόσπαστο «γρανάζι» στην «μηχανή» του Ρεθυμνιακού μας. Και μάλιστα από τα πιο πολύτιμα. Είναι ο επιστημονικός «κρίκος» της «αλυσίδας» των «δελφινιών» και η φυσιογνωμία εκείνη που ξεχωρίζει πάντα, τόσο για την ευγένεια και την διαθεσιμότητα της, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο φέρει αποτελέσματα όταν χρειάζεται λόγω της ιδιότητας του να παρέμβει. Ο φυσιοθεραπευτής του Ρεθυμνιακού μας, εξειδικευμένος στην αποκατάσταση αθλητικών κακώσεων, Χρήστος Λεωνιδάκης, είναι ο πλέον αρμόδιος, αλλά και χρήσιμος να μιλήσει αυτή την δεύτερη σε μικρό χρονικό διάστημα διακοπή κάθε αθλητικής δραστηριότητας, και να απαντήσει στα πιο κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν προπονητές και ποδοσφαιριστές. Μάλιστα στα 6 σημαντικά ερωτήματα που του τέθηκαν «έβαλε στον αγωνιστικό χώρο» των απαντήσεων σε μια πολύ καλή συνεργασία και τον πολύ γνωστό ορθοπεδικό χειρούργο και χειρούργο σπονδυλικής στήλης Γιάννη Γαϊτάνη που όπως και εκείνος έχουν προσφέρει με σεβασμό προς την θέληση και την προσπάθεια κάθε αθλητή τις υπηρεσίες τους για την αποκατάσταση του, τιμώντας στο έπακρο τον ιατρικό όρκο που έχουν δώσει.
Ας δούμε λοιπόν τις εμπεριστατωμένες με εμπειρικά επιχειρήματα, αλλά και βάση διεθνών ερευνών, απαντήσεις που έδωσαν στα πιο «φλέγοντα» ερωτήματα που έχουν οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές ακόμη και υψηλότερων κατηγοριών από εκείνη της Γ’ Εθνικής που εκπροσωπούν και σχετίζονται με την νέα τάξη πραγμάτων που δημιούργησε η παρουσία του Covid-19 στην ζωή μας.
Τι είναι ο κορονοϊός και πώς ξεκίνησε;
«Τον Δεκέμβριο του 2019 υπήρξε η έξαρση ενός οξέος αναπνευστικού συνδρόμου που προκλήθηκε από τον κορονοϊό 2 (Sars – cov – ή Covid 19) στην Γιουχάν της Κίνας. Ο ιός εξαπλώθηκε στη χώρα και στην συνέχεια σε ολόκληρο τον κόσμο, προκαλώντας μια άνευ προηγουμένου πανδημία, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν μια σχεδόν παγκόσμια καραντίνα. Οι μεγαλύτερες αθλητικές διοργανώσεις όπως το Euro και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο πήραν αναβολή για ένα χρόνο».
Πόσο επικίνδυνη είναι η συμμετοχή των ποδοσφαιριστών στις αγωνιστικές δραστηριότητες;
«Μια έρευνα που πραγματοποίησαν οι Ashley, Ying-Ying Wong και άλλοι κατά την διάρκεια της χρονιάς που διανύουμε, έδειξε ότι σε 90’ αγώνα ο μέσος όρος της επαφής των αθλητών ήταν 19’ και ο κάθε αθλητής εμφάνισε 52 επεισόδια πιθανής προσβολής από το ιό. Παρ’ όλα αυτά σε μία ακόμη έρευνα του ιατρού, Τίμ Μάγερ και άλλων που πραγματοποιήθηκε στην διάρκεια 9 εβδομάδων στην Μπουντεσλίγκα το διάστημα Μάιος – Ιούλιος του τρέχοντος έτους έδειξε ότι με τα κατάλληλα μέτρα προφύλαξης και τη διεξαγωγή των απαιτούμενων μοριακών τεστ οι αγώνες μπορούν να γίνουν με ασφάλεια».
Τι επίπτωση έχει αυτή η διακοπή για τους ποδοσφαιριστές;
«Η πλήρης διακοπή ή η αξιοσημείωτη μείωση της προπόνησης προκαλεί μια αντιστροφή των προηγούμενων “ανεπτυγμένων” προσαρμογών που είχαν προκληθεί από την προπόνηση. Αυτή η κατάσταση ορίζεται ως “deconditioning” και οδηγεί σε μείωση της αθλητικής επίδοσης, ενώ οι αθλητές υπόκεινται σε μεταβατικές περιόδους στην διάρκεια της σεζόν συνήθως στην διακοπή, στο τέλος των πρωταθλημάτων ως την επερχόμενη προετοιμασία ή μετά από κάποιο τραυματισμό. Η απώλεια της φυσικής δραστηριότητας δεν συγκρίνεται με τον περιορισμό της καραντίνας και την πολύμηνη αποχή που ακολουθεί».
Πώς ακριβώς επηρεάζεται η αθλητική επίδοση;
Η έλλειψη της προπόνησης επηρεάζει διάφορα συστήματα του οργανισμού (νευρομυικό, καρδιοαγγειακό, αναπνευστικό και μυοσκελετικό) και επομένως διάφορες ικανότητες των αθλητών (δύναμη, ισχύς, αντοχή, ταχύτητα και ελαστικότητα). Ειδικότερα έχει αναφερθεί μείωση της ελαστικότητας μετά από 8 εβδομάδες, ενώ ακόμα και η προσωρινή αποχή από την προπόνηση 4 με 6 εβδομάδες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την πλειομετρική δύναμη και το μέγεθος των μυϊκών ινών ταχείας συστολής τύπου 2, οι οποίες μετατρέπονται σε ίνες βραθείας συστολής τύπου 1. Αυτομάτως λοιπόν υπάρχει διαταραχή της μυϊκής επίδοσης, ειδικά στην δύναμη και την ταχύτητα».
Οι ατομικές προπονήσεις είναι αρκετές για να επανέλθει ένας ποδοσφαιριστής σε αγωνιστικά επίπεδα;
«Είναι αρκετά δύσκολο να ελεγχθεί αν η προπόνηση που κάνουν οι αθλητές στο σπίτι είναι ικανή να διατηρήσει τη φυσική κατάσταση στα επιθυμητά επίπεδα. Όσον αφορά τους αθλητές επιπέδου χρειάζεται εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης. Για να διατηρήσουν την φυσική τους κατάσταση αυτοί οι αθλητές χρειάζονται υψηλά φορτία υπομέγιστης και μέγιστης έντασης. Εξαιτίας της έλλειψης χώρων και την αδυναμία εκτέλεσης ειδικών (αναλόγως το άθλημα) ασκήσεων, όπως ταχύτητες, αλλαγές κατεύθυνσης, καθώς και την πλήρη έλλειψη αγωνιστικών δραστηριοτήτων, οι αθλητές που επιστρέφουν από την καραντίνα παρουσιάζουν υψηλότερη πιθανότητα τραυματισμού. Για παράδειγμα σε μια έρευνα του Dr Joel Mason που πραγματοποιήθηκε στην Μπουντεσλίγκα πριν την 1η διακοπή των πρωταθλημάτων λόγω του κορονοϊού το ποσοστό τραυματισμού ανά αγώνα ήταν 0,27, ενώ τις δύο πρώτες εβδομάδες μετά την έναρξη του πρωταθλήματος το ποσοστό έγινε 0,88, εμφανίζοντας μια αύξηση της τάξης του 226%».
Τι μπορούν να κάνουν οι αθλητές για να προστατευτούν από τους επερχόμενους τραυματισμούς;
«Το σημαντικότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες να γίνει με προοδευτική επιβάρυνση για να μειωθεί το ρίσκο να υποστεί έναν τραυματισμό υπερχρήσης όπως τενοντίτιδα, κάταγμα, κόπωση κ.α. Ο αθλητής λοιπόν θα πρέπει να επικεντρωθεί στην τεχνική εκτέλεσης της εκάστοτε άσκησης και όχι στην ένταση της προπόνησης, ενώ θα πρέπει να αυξηθεί και η διάρκεια ξεκούρασης μεταξύ των προπονητικών μονάδων. Τέλος οι αθλητές θα πρέπει να αξιοποιήσουν τον χρόνο της καραντίνας με σκοπό να ξεκουραστούν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά».
athlitiko