Νέο «μέτωπο» άνοιξε μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και της Εκκλησίας, την Παρασκευή (13/4). Αφορμή στάθηκε ο νέος οργανισμός του υπουργείου, ο οποίος ορίζει τους στόχους και τους στόχους του και άρθρό του που σημειώνει πως αφαιρεί από την αποστολή του υπουργείου Παιδείας την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης».
Η Εκκλησία πήγε το ζήτημα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητά να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικά τα τμήματα του Προεδρικού Διατάγματος που αφορούν το νέο οργανισμό. Τονίζει, δε, πως ο οργανισμός περιορίζει το δικαίωμα της στην αυτοδιοίκηση.
Το υπουργείο Παιδείας από την πλευρά του υπογραμμίζει πως «η Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος γνωρίζει πολύ καλά ότι κάθε Προεδρικό Διάταγμα πριν υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τεθεί σε ισχύ, υφίσταται έλεγχο νομιμότητας -και, φυσικά, αντισυνταγματικότητας- από το ΣτΕ».
«Εκτός αυτού, το Π.Δ. για τον Οργανισμό του ΥΠΠΕΘ αποτέλεσε αντικείμενο εκτενούς και δημόσιας συζήτησης επί μακρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο η Εκκλησία της Ελλάδος ουδέποτε εξέφρασε κάποια επιφύλαξη ούτε ζήτησε κάποια ενημέρωση», σημειώνει και προσθέτει πως «ο τρόπος εσωτερικής οργάνωσης του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων είναι αποκλειστικό ζήτημα της Πολιτείας, πάντοτε μέσα στα όρια που θέτει το Σύνταγμα και οι νόμοι».
Υποστηρίζει ωστόσο ότι «πάντως, οι αρμοδιότητες του νέου Οργανισμού του ΥΠΠΕΘ που αφορούν θέματα της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ακριβώς οι ίδιες με τις αρμοδιότητες που προέβλεπε ο προηγούμενος Οργανισμός του ΥΠΠΕΘ που είχε θεσμοθετηθεί επί κυβερνήσεως Α.Σαμαρά (ΠΔ 114/2014)».
Στην ανακοίνωσή του υπ. Παιδείας σημειώνεται ότι «προκύπτει, λοιπόν, το εύλογο ερώτημα γιατί καταγράφεται τώρα αντίδραση;» και προστίθεται: «Εάν η Εκκλησία της Ελλάδος είχε ζητήσει ενημέρωση εγκαίρως από το ΥΠΠΕΘ, για όποια θέματα επιθυμούσε, είναι βέβαιο ότι μέσω του διαλόγου θα είχαν διευκρινισθεί όλα αυτά τα θέματα χωρίς πράξεις και κινήσεις που μπορεί να διακυβεύσουν τις σχέσεις συνεργασίας μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας. Το ΥΠΠΕΘ σέβεται πάντοτε την αρχή των διακριτών ρόλων και υπενθυμίζει ότι το γενικότερο σύστημα που διέπει τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας ορίζεται από το Σύνταγμα σύμφωνα με το οποίο «θεμέλιο του Πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία».